1 ตุลาคม 2549 23:31 น.
นู๋อ้อมจัง
อย่าถามเลย...ว่ายังรักเธออยู่ไหม
ในเมื่อความห่างไกลบ่งบอกหัวใจได้มากกว่านั้น
อดีตคืออดีตมันผ่านพ้นไปจากปัจจุบัน
ความรักก็เช่นกัน มันตายไปพร้อมกับวันนั้น
-- ที่เธอเอ่ยลา--
1 ตุลาคม 2549 23:28 น.
นู๋อ้อมจัง
ไม่ได้เจตนาจะดื้อดึง
เหนี่ยวรั้งฉุดทึ้งเธอไว้กับฉัน
เพียงแต่ยังยอมรับไม่ได้ใจเลยดึงดัน
มันไม่พร้อมจะปล่อยเธอให้ลาจากกันไปหาใคร
-- --- --- -- ****** ---- --- --
เห็นแก่ตัว...เป็นเรื่องธรรมดา
ฉันอาจรักตัวเองมากกว่าจะฆ่าหัวใจได้
ได้โปรดเถิดนะ ช่วยเลิกรักอย่างค่อยเป็นค่อยไป
เรื่องหักใจปุบปับคงไม่ไหว...มันทรมาน