18 กันยายน 2549 18:06 น.
นู๋อ้อมจัง
อย่าให้วันเวลาบอกเล่า...
เรื่องราวเศร้าๆบนความว่างเปล่าที่เธอให้
อยากได้ความจริงจากปาก ทีตรงกับใจ
ดีกว่าทำร้ายกันด้วยความห่างไกล
...ให้รอนราน...
18 กันยายน 2549 17:57 น.
นู๋อ้อมจัง
ไมได้เจตตนาจะดื้อดึง
เหนี่ยวรั้งฉุดทึ้ง เธอไว้กับฉัน
เพียงแต่ยอมรับไม่ได้ใจเลยดึงดัน
มันไม่พร้อมจะปล่อยเธอให้ลาจากกันไปหาใคร
-- -- -- -- -- @ -- -- -- -- --
เห็นแก่ตัวเป็นเรื่องธรรมดา
ฉันอาจจะรักตัวเองมากกว่าจะฆ่าหัวใจได้
ได้โปรดเถอะนะ ช่วยเลิกรักอย่างค่อยเป็นค่อยไป
เรื่องหักใจปุบปับคงไม่ไหว...มันทรมาน
18 กันยายน 2549 17:51 น.
นู๋อ้อมจัง
เพราะไม่อยากจากกัน
เธอเข้าใจความรู้สึกนั้นบ้างไหม
กลัวระยะทางและความห่างไกล
จะทำร้ายใจในสักวัน
-- -- -- @ -- -- --
หากไม่รัก...คงไม่กลัว
แต่นี่คือทั้งตัว-และหัวใจฉัน
จึงดูเหมือนเด็กดื้อ ดึงดัน
ก็มันไม่อยากจากกัน...ไม่อยากจากเธอ
17 กันยายน 2549 00:37 น.
นู๋อ้อมจัง
เคยคิดว่าคงทนไหว
หากไม่ได้แม้หัวใจของเธอตอนนี้
แต่เมื่อความรักเพิ่มขึ้นท่วมท้นทวี
จึงรู้ตัวว่าโง่เง่าสิ้นดีกับความคิดที่มี
-- ของตัวเอง --
17 กันยายน 2549 00:35 น.
นู๋อ้อมจัง
ไม่อยากให้อารมณ์มาก่อนเหตุผล
เก็บเอาความรูสึกมาปะปนระหว่างความชิดใกล้
รักหรือเปล่า หรือเพราะความเผลอเรอของใจ
แม้แต่ตัวเองยังหาคำตอบไม่ได้...
-- ว่าคิดยังไงกับเธอ--
หน้าส่วนตัว
892
