หน้าส่วนตัว
เปิดสมุดบันทึกอย่างช้า - ช้า
มองจากรอยปากกาที่เขียนไว้
มีเรื่องราวของเธออยู่ทุกหน้าไป
อ่านครั้งใด ใจหาย เสียดายเวลา
ทอดสายตาอ่านอักษรทุกบรรทัด
คล้ายถูกจัดฉากให้เป็นเช่นภาพฝัน
ตลอดทุกนาทีจะมีเธออยู่เคียงข้างกัน
โลกสดสวยสว่างพลัน เมื่อได้เจอ
ปิดสมุดบันทึกอย่างช้า - ช้า
เข้าใจว่าทุกอย่างต้องมีวาระเสมอ
ไม่ผิดใช่ไหมที่หัวใจยังรักเธอ
เปิดสมุดความทรงจำแล้วเผลอ..
..หวังพบเจอ อยู่ไม่คลาย..
972
