23 มีนาคม 2548 22:06 น.
นุสรณ์
เคว้งคว้างเบาหวิวเหมือนปลิวได้
ล่องลอยลับหายไปในรู้สึก
เบาหวิวจมดิ่งลงบึ้งใจลึก
หลงลืมคิดนึกไม่อาจตรึกอะไร
เหมือนเพ้อละเมอไปใจลอยหาย
อ่อนล้าตาลายตายก็ไม่ได้
ไร้ชีวิตชีวาแต่ว่ายังหายใจ
แค่ร่างกายที่เคลื่อนไหวเพียงซากคน
บ่นคนเดียวเรื่องเดิมจมปลัก
คิดเห็นทึกทักตอบเองสับสน
นอนไม่หลับหลับก็ฝันมันสุดทน
นั่งไม่ติดเดินบ่นว่าบ้าบอ ฯ
การที่เราจะรักษาหัวใจให้หายมาอย่างเดิมได้มันคงต้องใช้เวลาสักระยะ
แม้จะบอกกับใครว่าทำใจได้และไม่ได้คิดอะไรแล้ว
แต่เมื่อต้องอยุ่ตามลำพังครั้งใด
มันก็ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี
........................
22 มีนาคม 2548 15:14 น.
นุสรณ์
คนพาลพบคนพาลจ้องจับผิด
บัณฑิตพบบัณฑิตเชิดชูกัน
.........
กฤษณาอยู่ใกล้พันธุ์ไม้หอม
ก็ดมดอมกลิ่นจรุงฟุ้งทั่วถิ่น
ปลาร้าใกล้ของเน่าเกลือกกลั้วสิ้น
ก็เหม็นคลุ้งทั้งแผ่นดินหมดสิ้นกัน
คนพาลโฉดเขลาเมากิเลส
พอพบกันก็หาเหตุมาหยามหยัน
แต่บัณฑิตพบพาสนทนากัน
ล้วนเลือกสรรเชิดชูค่าปัญญามี
เป็นบัณฑิตรู้ทันเห็นเช่นบัณฑิต
มองด้วยจิตพิจารณาในทุกที่
จิตแน่นหนักไม่ดูแคลนชูความดี
รู้สิ่งที่มีสาระเพลินเจริญจิต
หาใช่เป็นดั่งพาลระรานทั่ว
ให้ภัยท่านใส่ภัยตัวมัวหลงติด
คนพาลพบคนพาลจ้องจับผิด
บัณฑิตพบบัณฑิตเชิดชูกัน ฯ
.........
บางอารมณ์............
วันนี้เอง.........
และเมื่อกี้เอง.....
21 มีนาคม 2548 13:16 น.
นุสรณ์
ทุกทุกคนสามารถผิดพลาดได้
นั่นคือเหตุผลที่ใส่ยางลบปลายดินสอ
ทำผิดรู้แก้ไขไม่รั้งรอ
ผิดแล้วก่อสร้างใหม่ให้ถูกทาง
แต่ผิดไม่ยอมแก้แท้เรียกผิด
ผิดยังดันดื้อจิตผิดทุกอย่าง
ผิดไม่รู้แก้ไขไม่ปล่อยวาง
ผิดยังกางแขนปิดนี่ผิดจริง ฯ
21 มีนาคม 2548 12:23 น.
นุสรณ์
ธรรมดาสามัญที่เป็นอยู่
ยี่สิบสี่ชั่วโมงตรองดูก็แค่นั้น
นั่งมองเข็มกระดิกเดินตามกัน
โลกหมุนไปวันวันเท่าที่เข้าใจ
มีสาระอะไรบ้างล่ะชีวิต
สร้างสรรค์ถูกผิดลิขิตไว้
คุณค่าความงามความเข้าใจ
คุณธรรมความดีให้ไม่มีฤา
จะปล่อยให้โลกหมุนไปวันวัน
เพียงเท่านี้เท่านั้นกระนั้นหรือ
เท้าก็มีให้ก้าวไปไหนเล่ามือ
ไม่หยิบถือไม่ถากถางทางที่ควร
เก็บอะไรก่ออะไรได้บ้างไหม
มองชีวิตให้เข้าใจในขีดข่วน
ประสบการณ์ผ่านไปหลายขบวน
มิได้ชวนให้เข้าใจอะไรเลย
มีชีวิตเรียนรู้สู้ชีวิต
รู้เข้าใจถูกผิดให้เฉลย
รู้สรรค์สร้างคุณค่าอย่าละเลย
เพียงปล่อยเฉยให้โลกหมุนไปวันวัน ฯ
21 มีนาคม 2548 09:43 น.
นุสรณ์
มีหนี้กันสำราญใจใช่ไหมนี่
รูดบัตรไปทุกทีหนี้ท่วมหัว
ถือ ความน่าเชื่อถือ จนมึนมัว
พอรู้ตัวอีกทีหนี้กับบาน
มีเครดิตจึงได้ใช้บัตรเครดิต
เป็นผู้มีศักดิ์และสิทธิให้เป็นหนี้
ซื้อทุกอย่างรูดทุกวันก็มันดี
ทุกข์ทุกทีพอปลายเดือนเอือนระอา
ไม่ต้องมีเงินตราอะไรหรอก
มีคนช่วยออกตังค์ให้ใช้เถิดหนา
พอสิ้นเดือนเงาดำตามหลังมา
จะไปพาโวยวายกับใครกัน
โทรศัพท์มือถือคอมพิวเตอร์
กระเป๋าเห่อแบรนด์เนมเสื้อเลือกสรร
ซื้อน้ำหอมเข้าสปาปรารถณากัน
รูดทั้งวันมันไหมพี่ดีไหมเธอ
จะชดใช้อย่างไรหัวใจเต้น
มีหนี้เป็นวัฒนธรรมกันจนเกร่อ
หนี้กันบานทำงานส่งงงจนเพ้อ
นี่หนี้ฉันนั่นหนี้เธอละเมอไป
ในกระเป๋าสตางค์นับสิบบัตร
ภูมิใจจัดถือบัตร น่าเชื่อถือ ได้
นั่นก็มีหนี้ก็บานสำราญใจ
มามาเป็นหนี้ไว้เดี๋ยวตกเทรนด์ ฯ
หน้าส่วนตัว
912
