22 กรกฎาคม 2545 11:33 น.
นุชลิน
เธอเห็นไหมนั่นดวงดาว สุกใสสกาว
จรัสจรุงนภา
ดวงน้อยดวงใหญ่นานา ทอแสงเจิดจ้า
ระยิบระยับวับไว
เธอเห็นไหมนั่นมีใคร ส่งยิ้มละไม
ผ่านมวลดอกฟ้าดาริน
จงมองลองค้นยลยิน เสพแสงสีศิลป์
ในม่านมืดฟ้าราตรี
เธอเห็นไหมนั่นกวี ร้อยถ้อยวลี
ส่งมิตรภาพผ่านทาง
เถิดชื่นชมดาวพราวพร่าง แม้คืนอ้างว้าง
ยังอุ่นแสงเย็นเด่นยวง
ปลดโศกปล่อยเศร้าทั้งปวง เหลือไว้เพียงห้วง
แห่งใจใกล้ชิดชมดาว
22 กรกฎาคม 2545 11:27 น.
นุชลิน
หนทางอันกว้างไกล
คือหัวใจที่ทอดยาว
เมื่อคิดที่จะก้าว
ขอจงแกร่งด้วยแรงคน
ชีวิต ณ วันคืน
จงหยัดยืนด้วยเหตุผล
เตือนตัวและเตือนตน
รับรู้ได้ในความจริง
โลกใหม่ในวันใหม่
ยังสดใสทุกทุกสิ่ง
หนึ่งใจต้องไม่ทิ้ง
และไม่ท้อต่อแรงตรม
วันนี้แม้แพ้พ่าย
ใจและกายยังไม่ล้ม
ลุกยืนฝืนระทม
ลุกขึ้นสู้ให้รู้ทาง
ท้องฟ้ายังสีฟ้า
สายธารายังไหลยาว
อย่ากลัว..ถ้าจะก้าว
เถิดจงรับ...นี่แรงใจ
19 กรกฎาคม 2545 13:01 น.
นุชลิน
แสงอรุณอุ่นอาบทาบผืนหล้า
น่านนภาเรืองรองส่องสีสวย
รัศมีสีทองผ่องอำนวย
ผุดพุ่งพวยอวยกรุ่นอุ่นชีวิน
เถิดฤดี-ชีวา คราแสงส่อง
ท่วงทำนองวิถีชนดลถวิล
เถิดหนุ่ม-สาว คนรุ่นใหม่ได้ยลยิน
อาบสุรีย์เสพสีศิลป์สืบเส้นทาง
เถิดผู้แพ้แลแสงอุ่นอรุณอิ่ม
แล้วแย้มยิ้มปริ่มใจไว้ก้าวย่าง
ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อล้าคราครวญคราง
ยังสว่างสดใสในตาวัน
เถิดผู้เจ็บปวดใจในความรัก
ผู้อกหักทุกข์ทนบนทางฝัน
เถิดยิ้มยลแสงทองของสุริยัน
มามุ่งมั่นสร้างวิถี...ที่งดงาม
หน้าส่วนตัว
561
