5 สิงหาคม 2549 15:54 น.
นิลจันทรา
สาย ลมพัดพาพฤกษาลอยพลิ้วไป
น้ำ คงไหลมิใส่ใจในสิ่งอื่น
ไหล เรื่อยไปพาความทุกข์หรือร่มรื่น
ไป สู่คืนแห่งความฝันสุดสายธาร
5 สิงหาคม 2549 15:51 น.
นิลจันทรา
สาย ธาราไหลเรื่อยไปมิหวนกลับ
ลม ลมพัดรับตะวันตกดินสีแดงฉาน
พัด พาความทรงจำในอดีตกาล
ผ่าน วันวานแต่ความเศร้ามิผ่านไป
3 สิงหาคม 2549 15:55 น.
นิลจันทรา
ชีวันมนุษย์จักไม่จีรัง
น่าอนิจจังวัฏจักรหลอกหลอน
เวียนไหว้ตายเกิดสุดน่าสังวรณ์
ขอแต่จงจรตามชะตาต่อไป
ปลดปลงชีวิตเสียเถิดคนเรา
รักโลภโกรธเศร้าแข็งแกร่งหวั่นไหว
ปลดปลอ่ยชีวิตสงบจิตสงบใจ
จงเพียรเดินไปจนจบชีวัน
อันตรีภพกาลนิทานเรื่องเก่า
ในชีวิตเราอาจเป็นเพียงฝัน
ไตรโลกอันจริงอยู่ในชีวัน
นรกสวรรค์อยู่ในจิตใจ
ข้าน้อยแต่งกลอนบทนี้
ในขณะที่ร้องไห้ ตอนกลางคืน
อารมณ์ที่ใส่ลงใป จึงเป็นความหมดอาลัยตายอยาก
หลังจากที่แต่งเสร็จ ก่อนที่จะลงได้ปรับแต่งคำให้สละสลวยขึ้น
ท่านที่อ่านกลอนบทนี้ ท่านรู้สึกอย่างไร
บอกเล่ากันเอาไว้ก็ไม่เสียหายนะเจ้าคะ
จะซึ้ง จะอะไรก็มาดูกัน
สำหรับข้าน้อย คือ ปลง เจ้าค่ะ
1 สิงหาคม 2549 12:17 น.
นิลจันทรา
ยามเอนกายลงบนพื้นพรมหญ้า
ยามลืมตามองฟ้าครามอันสดใส
ยามสายลมพัดพฤกษาลอยผ่านไป
ปล่อยจิตใจให้ล่องลอยตามสายลม
1 สิงหาคม 2549 11:44 น.
นิลจันทรา
ยามสายลมลอยระริ้วพลิ้วพัดไป
ยินเสียงได้ถึงพฤกษาลอยพัดผ่าน
ดอกไม้โรยบ่งบอกถึงฤดูกาล
สายลำธารไหลเรื่อยไปตามสายลม
หน้าส่วนตัว
1361
