5 ธันวาคม 2551 09:48 น.
นิลจันทรา
ในวารดิถีโอกาสนี้
ครบรอบปีอีกครั้งที่พ้นผ่าน
๕ ธันวา จรจบเพียงชั่วกาล
วันแห่งการระลึกถึงพระคุณ
เป็นผู้มอบชีวิตให้ดำเนิน
ระลึกเทอญพระคุณดั่งเขาขุน
ดุจสายธารพฤกษกที่ค้ำจุน
อันเป็นบุญคุ้มเกล้าเราเรื่อยมา
เป็นผู้มอบความรักที่ล้นพ้น
ทั่วทุกหนมิอาจแสวงหา
ผู้เปี่ยมล้นด้วยความกรุณา
และเมตตาด้วยไร้สิ่งตอบแทน
ไม่ว่าทรัพย์หรือสินใดในใต้หล้า
แม้ชีวาก็ใช่ว่าจะหวงแหน
คอยเลี้ยงดูให้สุขมิขาดแคลน
ลำบากแสนเหนื่อยยากมิราไป
จากอดีตจวบจนปัจจุบัน
ทุกคืนวันเพื่อตัวลูกแล้วไฉน
ลูกจะไม่ละความกตัญญูไป
ทำด้วยใจและกายจากใจจริง
จะสำเร็จในชีวิตทุกสิ่งหวัง
จะจีรังในความดีในทุกสิ่ง
ในคลองธรรมที่ควรดำรงยิ่ง
ไม่ละทิ้งความมานะพยายาม
เพื่อแสดงให้พ่อได้เห็นว่า
ประกาศิตให้ชนชาวได้เกรงขาม
แม้จะยากเข็ญสักเพียงใดก็ตาม
ไขว่คว้าความสำเร็จให้พ่อภาคภูมิ
15 ตุลาคม 2551 18:23 น.
นิลจันทรา
รักเอยรักเรา ใยเฝ้าคะนึงหา
รักร้างรอนรา ร้าวทรวงหนาวใจ
รักเอยรักเขา มิเทียมผู้ใด
รักสุดแล้วใย มลายทันตา
รักท่านว่ายั่งยืน ใยฝืนขื่นขม
รักตามเขานิยม เปี่ยมด้วยตัณหา
รักท่านว่าแน่นแฟ้น กลับแค้นเคืองนา
รักอย่างที่เขาว่า หวานข่มขมใจ
รักมีหลากรส เผ็ดหวานเปรี้ยวขม
รักดุจคำคม หาเปรียบเพลงไหน
รักมีหลากมุม สุมเพลิงฤทัย
รักสุขปานใด สุดใจกอบโกย
รักเขาอยู่ข้างเดียว ใจเปลี่ยวหนาวทรวง
รักเราที่หลอกลวง มีวันร่วงโรย
รักเพียงแค่ปลิวผ่าน พลิ้วพร้อมลมโชย
รักร่วงปราวโปรย หลังดอกไม้บาน
รักสงบ สยบทุกอารมณ์
รักมิตรม หากใจเราสมาน
รักกันไว้ ให้จิตนั้นเบิกบาน
รักที่พูดผ่าน ให้คิดไว้เฉย ๆ เอย
4 พฤษภาคม 2551 10:01 น.
นิลจันทรา
..........สายน้ำชำระชีวิต
ใจจิตชื่นรื่นฤทัย
ฤทัยรื่นชื่นจิตใจ
ชะล้างไซร้ไร้มลทิน
..........สายลมพัดพลิ้วบรรเลง
ยินเพลงขับขานปักษิน
ปักษินขับขานเพลงยิน
เรื่อยรินกล่อมเกลาอารมณ์
..........สุรีย์ยังสาดแสงส่อง
ชมมองฟ้างามรื่นรมย์
รมย์รื่นงามฟ้ามองชม
ทุกข์ตรมมลายไร้รอย
..........ผืนดินโอบอุ้มรองรับ
คล้อยหลับดุจกายล่องลอย
ลอยล่องดุจกายหลับคล้อย
ใจกลอยด้วยความมั่นคง
..........ธรรมชาติชื่นชูมนุษย์
ลงสุดสิ้นร้ายจักปลง
ปลงจักร้ายสิ้นสุดลง
เราคงสงบสบาย
27 กุมภาพันธ์ 2550 21:42 น.
นิลจันทรา
ใบพฤกษ์พลิ้วพัดลัดลู่ลม
หอมชวนชมชูช่อสบัดไหว
กลีบบุปผาผกาชาติล่องไป
ผิวหญ้าลู่ไล้ดุจผืนพรมงาม
ธาราระยับวิบวับวาวแสง
ดุจสุริยาจำแลงให้เกรงขาม
สะท้อนรับกับนภาฟ้าคราม
ธารเพชรงามประดับโลกาวิลัย
ภูผาใหญ่ตั้งตระหง่านมั่นคง
ประดับวงศ์พงไพรหลากพันธุ์ไซร้
เปรียบมรกตเม็ดงามที่เกรียงไกร
แผ่นดินใหญ่ประกายชดช้อยเชย
10 กุมภาพันธ์ 2550 10:28 น.
นิลจันทรา
แม้ กายาสลายเป็นเศษจุล
กาล อาจหมุนให้เร็วขึ้น
ผ่าน พ้นไปจนความจำมิอาจฟื้น
ไป ดุจคืนมืดมิดลับจันทรา
แต่ ใจจิตคงคงคิดไม่สิ้นสุด
ใจ เร้ารุดฝังในมนุษา
ผูก พันจนวิญญาณประสานครา
พัน กายาเราสองคู่ชิดกัน
หน้าส่วนตัว
1791
