7 มกราคม 2552 12:05 น.
นิระนา
เธอคือคนรัก ที่ฉันปักใจมั่น
เขาก็คนสำคัญ คือเพื่อนฉันสนิทสนม
คบกันมา ทั้งสองแสนนานนม
ต้องขื่นขม ตรอมใจ เพราะเขาเธอ
ไม่ว่าหรอก หากกล้าบอกฉันซักนิด
เธอมีสิทธิ์เลือกเขา เราทั้งสอง
เป็นเพียงคนรัก ที่เฝ้าแต่หมายปอง
ยังไม่ใช่คู่ครอง ร่วมชายคา
ไม่เป็นไรฉันยินดีหลีกทางให้
แม้เสียใจ ก็คงไม่ทนกลัดหนอง
จากเธอเขา มาเองน้ำตานอง
คงไม่มองหน้าเธอ เท่านั้นเอง
เจ็บเพราะหวังในตัวเธอ จะคงมั่น
ความผูกพัน ฉันเธอดับสลาย
สิ้นสุดรัก ฉันเธอจนวันตาย
หมดความหมายเมื่อรักไม่มั่นคง
6 มกราคม 2552 10:25 น.
นิระนา
ยามเหงาใจ เฝ้าคิด ถึงเสมอ
คิดถึงเธอ คิดถึง คนเคยรัก
ยามพบเจอ กลายเป็นคน ไม่รู้จัก
เหมือนคนไม่ เคยรัก ไม่เคยแคร์
ผิดด้วยหรือที่ใจมัน ยังคิดถึง
ยังคำนึง ห่วงหาไม่รู้หาย
ผิดด้วยหรือ ที่ยังห่วงใย ไม่เสื่อมคลาย
แม้จะกลาย เป็นคนอื่น แล้วก็ตาม
ฝากสายลมพัดผ่าน บอกเธอที
คนคนนี้ ยังห่วง ให้เธอรู้
แม้จากกัน ฉันเธอ ไม่ได้อยู่
ไม่ได้เคียงคู่ ก็เถอะ จงรับฟัง
บอกเธอที ฉันคิดถึง เธอเสมอ
ถึงเราไม่พบเจอ ก็ไม่หวัง
ไม่คิดหวน ความรักที่มันพัง
ไม่ต้องการรื้อฟื้นความหลัง เพื่อกลับมา
แค่คิดถึง คนคนนึง ที่ฉันเคยได้รัก
เคยประจักษ์ ฝันเคียงข้าง มิห่างหาย
แต่ความฝัน คือความฝัน ต้องเดียวดาย
หยุดทำร้ายความรัก ความหวังดี
ที่เหลือคือ ความห่วงใย ฉันเพื่อน
ที่ย้ำเตือน ความผูกพันเราคงไว้
ขอให้ความรู้สึกนี้ อยู่กับเราตลอดไป
มิตภาพที่มีให้ คงไว้ดังเดิม
6 มกราคม 2552 10:01 น.
นิระนา
10 ธันวา เป็นวันที่บังเกิด
ผู้เป็นพ่อล้ำเลิศ ของตัวฉัน
10 มิถุนา ก็สำคัญ เป็นวันที่แม่ของฉันเกิดขึ้นมา
ส่วนตัวฉันก็คงไม่พ้น 10 แต่เป็น 10 พฤษภา
ชีวิตฉันนั้นมีค่า ก็เพราะมีวันที่ 10 นั่นเอง
แต่ไฉน 10 มกรา กลับเป็นวัน
ที่ฉันต้องสูญเสียคนสำคัญ ดั่งเช่นพ่อ
ขาดเสาหลัก พักพิงเมื่อยามท้อ
ใจหดห่อ ซึมเศร้าเหงาเหลือเกิน
แล้วไม่พอแค่นี้ 10 กันยา
เป็นวันที่พี่ชายฉัน จากลา ไม่บอกกล่าว
ทิ้งความรู้สึกปวดร้าว จากกันโดยไม่พบเจอ
ถึงวันที่ 10 ทีไร ใจหวั่นหวั่น
กลัวซักวัน ฉันต้องน้ำตาไหล
กลัวการพลัดพราก กลัวการจากลาไกล
กลัวว่าอะไรๆ จะเป็นอย่างเคย
หากขอได้ จะขอให้จบที
สิ้นสุดวันที่ 10 พอได้ไหม
ฉันไม่พร้อมที่จะสูญเสียใครไป
ให้ฉันมีกำลังใจได้ก้าวเดิน
29 ธันวาคม 2551 11:40 น.
นิระนา
จากวันที่เธอ เดินไปจากฉัน
เฝ้าถามตัวเองทุกวัน ว่าเหนื่อยไหม
ที่ต้องคอย เดินตามเธอ จนเหนื่อยใจ
ในวันที่เธอ ไม่เหลือเยื้อใยต่อกัน
มองเธอเดิน จากไปจนลับตา
ทั้งที่ใจโหยหา ไม่เลือนหาย
ทั้งที่เธอไม่หันมามอง ก็ไม่วาย
ใจยังรักไม่เสื่อมคลาย ไม่ลืมเลือน
ฉันเหนื่อยตามเธอแล้ว คนดี
ขอหยุดอยู่แค่ตรงนี้ ใจฉันท้อ
เหนื่อยแล้วกับการที่ต้อง เฝ้าคอยรอ
ใจมันบอกว่าพอ เหนื่อยเต็มทน
ขอกลับมาเยียวยาหัวใจ
เพื่อเริ่มต้นใหม่ ในวันต่อไปข้างหน้า
พอทีกับความรัก ความโหยหา
ทั้งที่ในแววตาเธอไม่มีให้กัน
26 ธันวาคม 2551 14:12 น.
นิระนา
เห็นเต็มตา เธอมาพร้อมกับเขา
รู้เต็มอกว่าเรา อยู่ตรงไหน
ฉันผิดเอง ที่เดินจากเธอมาไกล
จนไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไข เป็นอย่างเดิม
ไม่ผิดหรอกถ้าเธอจะเป็นสุข
แม้ฉันทุกข์แค่ไหน.... ก็รับได้
ก็เลือกแล้ว ถึงเดินจากเธอมาไกล
เจ็บแค่ไหนก็ทน ฉันรับเอง
ไม่อยากถาม ไม่อยากรู้ ให้เจ็บอีก
หน้าส่วนตัว
783
