5 ตุลาคม 2553 23:30 น.
นิระนา
เธอยังอยู่ในนั้น...ใช่ไหม
ยังอยู่ใกล้กับหัวใจฉัน...ดวงนี้
อย่าไปไหนเลยนะ...คนดี
อยู่กับฉันอย่างนี้...ตลอดไป
เธอยังไม่เคยจากไปไหน
แม้ตัวเราจากกันแสนไกลหนักหนา
เธอก็ยังอยู่ในนี้...เรื่อยมา
โปรดรับรู้เอาไว้เถอะว่า...คนคนนี้ยังรอ
ในความรู้สึกลึกๆ...ในนี้
ยังมีเธอเสมอคนดี...ไม่ว่าวันไหน
ยังเก็บรักที่เธอมอบให้
ถนอมและเก็บรักษาเอาไว้อย่างดี
แม้นหากเวลาผ่านล่วงเลย
ความรู้สึกที่มันเคยเป็นแบบไหน
ก็ยังคงเป็นอย่างนั้น...อยู่ร่ำไป
เพียงแต่ว่าหัวใจ...มันอ่อนแรง
และจะเก็บเธอไว้ในนี้ตลอดชีวิต
ไม่ว่าฉันจะมีสิทธิ์หรือไม่
ก็ฉันเองไม่ได้ทำอะไรให้ใคร
เพียงฉันทำเพื่อหัวใจของตัวฉันเอง
ให้มันมีแรงใจต่อสู้
ให้มันได้รับรู้ความสุขบ้าง
ให้มันมีความหวังกับความอ้างว้าง
ในระหว่างที่ยังคงหายใจ.....
5 ตุลาคม 201
18 กันยายน 2553 22:37 น.
นิระนา
นานแล้วที่ไม่ได้กลับเข้ามา
อยากจะบอกว่า...คิดถึงชาวบ้านกลอน
ข้างนอกมันเหนื่อยล้าพาใจรานรอน
คิดถึงบทกลอน...เพราะๆ ของทุกคน
งานหนัก ปัญหามาก ยากทำใจ
เหนื่อยเกินไป...หรือเปล่าเข้ามาถาม
สบายดีหรือเปล่าเล่าทุกยาม
ไม่ได้ตามติดต่อ...ท้อเหลือเกิน
คิดถึงกำลังใจ...จากตรงนี้
เลยแวะมาพักที...ต้อนรับไหม
วันนี้นิระนาเหนื่อยหัวใจ
อยากได้กำลังใจ...จากใครสักคน (หลายคนก็ได้)
จะมีบ้างไหมใครคนนั้น...........
ช่วยจุดไฟให้ฉัน...มีพลังเถิดหนา
จะขอบคุณมาก...เพื่อนๆบ้านกลอนจ๋า
กำลังใจที่มากคุณค่า...อยากได้จริงๆ
18 กันยายน 2553
เหนื่อยมาก...........................ถึงมากที่สุดเลยค่ะ
5 กรกฎาคม 2553 16:40 น.
นิระนา
คิดถึงวันวานที่ร่วมฝัน
คิดถึงคืนวันที่ผันผ่าน
คิดถึงความผูกพันอันเนิ่นนาน
คิดถึงความเบิกบานที่เคยมี
คิดถึงเธอจังเพื่อนจ๋า.......
ไม่รู้ว่าอีกนานมากแค่ไหน
ที่เราจะได้พบเจอกันดั่งใจ
อีกนานแค่ไหน...ไม่รู้เลย
มิตรภาพที่ฉันเก็บเอาไว้
ให้เธอจงมั่นใจในตัวฉัน
ทุกความรู้สึก ยังระลึกถึงเธอสุดใจ
ได้โปรดคิดถึงฉันบ้างได้ไหม...เพื่อนเอย
ยังคงส่งกำลังใจนั้นไปให้
หากวันใดท้อแท้กับปัญหา
อุปสรรคมากมายผ่านเข้ามา
อยากให้เธอหันกลับมา...ถ้าต้องการ
คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงวันวานที่เราเคยร่วมฝ่าฟัน คิดถึงความห่วงใยที่เราต่างมอบให้กันและกัน คิดถึงเธอจริงๆ เพื่อนเอย
5 กรกฎาคม 2553
30 พฤษภาคม 2553 15:59 น.
นิระนา
ใจของคนคนหนึ่งที่ยังรัก...
ยังมีที่ให้พิงพักอยู่เสมอ
ครั้นเธอลาจากไกลยังละเมอ
เฝ้าแต่เพ้อถึงเธอมิวางวาย
ทั้งยามหลับยามตื่นยังคิดถึง
เฝ้าคำนึงถึงเธอมิรู้หาย
คนเคยรักก็ยังรักไม่เสื่อมคลาย
ทั้งที่เจ็บเจียนตายยังไม่จำ
อยากจะเป็นมากกว่านี้...เกินกว่าเพื่อน
แต่หัวใจคอยย้ำเตือนให้จำไว้
เธอคือเพื่อนเท่านั้น....จำใส่ใจ
ต่อให้ดีมากแค่ไหนก็ไม่พอ
แต่ก็เป็นได้แค่นี้...เพื่อนเท่านั้น
ให้สำคัญกว่านี้...คงไม่ไหว
ให้เป็นมากกว่านี้...ก็ไม่ได้
บทสรุปสุดท้าย...แค่นี้เอง
30 พ.ค. 2553
ในวันที่ผ่านมา ไม่สามารถย้อนกลับไปเพื่อแก้ไขได้ สิ่งต่างๆอยากจะบอกไป
ก็คงทำได้เพียง เก็บเอาไว้ให้ลึกสุดใจ..เท่านั้นเอง
13 พฤษภาคม 2553 12:48 น.
นิระนา
ขอบใจนะที่ครั้งหนึ่งเราได้รัก
ได้รู้จักความห่วยหาเอาใจใส่
ได้รู้จักความอาทรณ์และห่วงใย
ที่มอบให้เพื่อนคนนี้...ยังไม่ลืม
สถานะเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟน
เดินเกี่ยวก้อยควงแขนแทนกอดไหล่
จากใกล้ชิดสนิทกันพลันห่างไกล
ระแวงใจกลัวเป็นอื่นตื้นตันจริง
หันกลับมาคบกันฉันเพื่อนเก่า
ระหว่างเราคล้ายๆกับเส้นขนาน
ความรู้สึกมากมีที่ยาวนาน
ไม่ทนทานรับไหวใจซานซม
หากย้อนเวลากลับไปได้...อีกครั้ง
จะหยุดยั้งความรู้สึกเกินเพื่อนไว้
จะเก็บซ่อนให้ลึกที่สุดข้างใน
จะยอมเจ็บดีกว่าบอกเธอไปแล้วร้าวราน
แต่ก็ยังจะขอบใจ...เธออยู่ดี
กับมิตรไมตรีที่ไม่ห่างหาย
ขอบใจเธอมากถึงมากมาย
แม้ว่าสุดท้ายจะเป็นได้เพียง...แค่เพื่อนกัน
ความรู้สึก ณ วันนี้ เธอก็เป็นได้เพียงแค่เพื่อนกันเท่านั้น
คนเราทุกคนต่างมีเส้นทางของตัวเอง เธอมีเส้นทางของตัวเอง ฉันเองก็คงไม่แตกต่าง แม้วันหนึ่งจะกลับมาพบเจอ ถึงตอนนั้นอะไรอะไรมันก็เปลี่ยนแปลงไปมากมาย แต่ก็ยังดีที่เรายังเหลือไมตรีฉันเพื่อนเก็บเอาไว้ ยินดีที่ได้รู้จักเธอ
เพื่อนเอย
หน้าส่วนตัว
1512
