4 ตุลาคม 2548 19:51 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
ก่อนนี้เคยได้ยินเสียงเอี้ยงเจื้อยแจ้ว
ทุกวันแว่วส่งเสียงจ้าพาสดใส
เอี้ยงขี่หลังพูดคุยทุยเรื่อยไป
สุขยิ่งใหญ่เพราะเอี้ยงเลี้ยงทุยมา
แต่บัดนี้เอี้ยงจากไกลใจจึงเศร้า
ทุยเงียบเหงาเอี้ยงจากไกลใจห่วงหา
หรือว่าเอี้ยงอยู่ห้องโชว์โก้งามตา
ลืมท้องนาที่คลอคู่อยู่กับทุย.
4 ตุลาคม 2548 19:48 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
ฉันอยู่ไปวันวันนั้นเพื่อลูก
สิ่งพันผูกอยู่ในกายให้ถวิล
อยากจะดื่มยาพิษปลิดชีวิน
น้ำตารินลูกในท้องคงต้องตาย
จึงทนอยู่สู้ชะตาอย่างชาเศร้า
เพราะว่าเขาไปมีใหม่ให้ใจหาย
ทิ้งเราสองแม่ลูกทุกข์ทนกาย
ชีพเกือบวายแม่จะทนจนม้วยมรณ์.
4 ตุลาคม 2548 19:46 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เธอลืมฉันใช่ไหมไม่ส่งข่าว
หรือเรื่องราวพร้อมจดหมายได้ห่างเหิน
เธอเงียบไปใจฉันนั้นเศร้าเกิน
เธอหมางเมินบอกบ้างอย่าร้างรา
ไหนเธอบอก...ว่าไม่ลืมไม่ลืมฉัน
สัญญามั่น....สัญญาใจ...ไม่หนีหน้า
แต่บัดนี้เธอจากไกลไม่หวนมา
โอ้แก้วตาลืมแล้วหรือสื่อสัมพันธ์
4 ตุลาคม 2548 19:38 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เธออยู่ไหนใยไม่มาหาฉันบ้าง
รักแรมร้างหรือไรใยห่างเหิน
เธอปล่อยฉันเพียงลำพังตามทางเดิน
ให้เผชิญกับขวากหนามอีกตามเคย
ไหนเธอบอกว่าจะอยู่เคียงคู่ฉัน
จะรักมั่นร่วมเรียงเคียงเขนย
แต่ทำไมเธอจึงถึงเฉยเมย
ความรักเอ๋ย..พึ่งประจักษ์..รักหลอกลวง.
4 ตุลาคม 2548 19:35 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เห็นคนมามากมายมิวายคิด
ทั้งญาติมิตรพี่น้องมองเห็นหน้า
เห็นแขกเหลื่อมากมายทั้งหลายมา
มองเห็นหน้าพ่อแม่ยิ้มอย่างพิมพ์ใจ
ฉันขอเป็นเจ้าสาวราวครึ่งวัน
ต่อจากนั้นจะหนีหน้าหาหวั่นไหว
ถึงแม้รู้..พ่อแม่ช้ำ..ระกำใจ
แต่ฉันไม่ต่องานศพขอหลบมา.
หน้าส่วนตัว
1403
