7 กันยายน 2548 12:51 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เมื่อรักแล้วใยจึงลวงช้ำทรวงนัก
เจ็บเพราะรักแสนทรมานสุดทานไหว
รักครั้งแรกก็ถูกหลอกชอกช้ำใจ
ไม่ผ่องใสเหมือนที่คิดผิดหวังจริง
เราทุ่มจิตทุ่มใจให้เขาหมด
ชั่งรันทดหมดงามความเป็นหญิง
รักเขามากมอบให้ได้ทุกสิ่ง
แต่ความจริงเขาแค่หลอกชอกช้ำทรวง.
7 กันยายน 2548 12:38 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
ฟังเสียงเพลงบรรเลงเพราะเสนาะยิ่ง
เป็นเสียงหญิงคนหนึ่งซึ่งขับขาน
ฟังแล้วซึ้งตรึงหทัยในดวงมาลย์
เป็นเพลงหวานเคล้าความเศร้าเหงาฤดี
ทั้งเนื้อร้องทำนองบอกความชอกช้ำ
เพลงหวานฉ่ำด้วยผู้ร้องเศร้าหมองศรี
ฉันนั่งฟังให้ระทมตรมชีวี
ด้วยเพลงนี้สุดเศร้าเหมือนเราเอง .
7 กันยายน 2548 12:34 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เราทุกข์ทนจนมีพร้อมคนยอมรับ
แต่เธอกลับล้มป่วยด้วยโรคร้าย
มองน้ำเกลือหยดใสใส่ผิวกาย
ยิ่งใจหายเมื่อเธอร้องนองน้ำตา
ยินหมอบอกชอกช้ำระกำจิต
ว่ามิ่งมิตรหมดทุกอย่างทางรักษา
นั่งข้างเตียงเคียงคนไข้ใจสั่นชา
แต่ทว่าปากยังตอบพร้อมปลอบใจ
หน้าส่วนตัว
847
