18 สิงหาคม 2551 04:11 น.
นิมิตรา
กายฉันสวยงดงามอย่างที่เห็น
ตัวฉันเป็นเป้าหมายให้เสาะหา
ทุกคนมองจ้องฉันไม่วางตา
ยามพบหน้าเปื้อนยิ้มอิ่มอารมณ์
หญิงชอบมาเติมวาดชาดสีเพิ่ม
ชายจะเริ่มเสริมปกตกแต่งผม
บ้างขับร้องลำนำให้ฉันชม
จนฉันอมยิ้มได้ใจสุขสันต์
มีบางคนโศกมาน้ำตาหล่น
เศร้ากมลกลับดุด่าใส่หน้าฉัน
สวยดั่งเทพจิตอาฆาตมาดร้ายกัน
ให้นึกหวั่นจนเหงาเศร้าข้างใน
โอ้...ชีวิตฉันก็เป็นเช่นฉะนี้
ทุกคนที่เข้าหาฉันต่างหวังไว้
จะได้พบคำตอบสิ่งชอบใจ
เหมือนเคยได้ทุกครั้งที่ผ่านมา
ว่าพวกเขางามสง่าน่าจับต้อง
สาวน่ามองผ่องสวยด้วยคะขา
ชายหล่อเหลาครับผมปานพรหมมา
ท่านหัวหน้าแม้สูงวัยไม่แก่เลย
ฉันเฝ้าบอกออกไปให้เขาสุข
ส่วนจริงซุกซ่อนไว้ไม่เฉลย
ให้เขาปลื้มสมหวังดังเช่นเคย
ใครเล่าเอยเป็นบ้าง...เหมือนอย่างฉัน
นิมิตรา
๑๘ ส.ค.๕๑
7 สิงหาคม 2551 12:44 น.
นิมิตรา
ผู้มาใหม่อิ่มใจได้ไออุ่น
จิตชื่นชุ่มผ่องใสได้เขียนฝัน
มี ครูพิม ไร้อันดับ ต้อนรับพลัน
นิลวรรณ รัมณีย์ ที่เข้ามา
ส่วน แจ้นเอง ฝนทอง ให้น้องนั่ง
ริมหน้าต่างก็ดีนะพี่ขา
หญิงไร้เงา สระแก้ว จำนรรจา
ด้วยเมตตา "ล้น"ใจ มอบให้กัน
พี่ อรุโณทัย ใสกระจ่าง
ส่องสว่างนำทางให้ตัวฉัน
จุดจุดจุด มิอาจรู้ผู้ใดกัน
และ เพียงพลิ้ว อีกท่านที่ยินดี
ขอขอบคุณไมตรีที่ได้รับ
ขอซึมซับความงดงามตามวิถี
ของไทยเราเก่าก่อนล้วนของดี
น่าเปรมปรีดิ์ทุกท่าน ขอจำเริญ...
นิมิตรา
๗ สิงหาคม ๕๑