23 พฤศจิกายน 2547 12:37 น.
นิติ
รอด้วยหวังพลังใจ
ใต้ฟ้าไกลสามลมโชย
แม้นยืนเหงาลมโบกโบย
มิได้อาการโหยหาเธอ
รออย่างนี้ไปทุกวัน
วันจันทร์ไหนก็ยังเพ้อ
ถึงวันศุกร์แล้วก็ไม่เจอ
คนที่รอเธอ ยังรอใจ
รอรักจากคนไกล
รอหัวใจมาชิดใกล้
หากแม้นที่มีใคร
คนรอ..ได้ ทุกภพทุกชาติไปฯ
22 พฤศจิกายน 2547 17:06 น.
นิติ
อาจไม่ดีถึงร้อย
และคงน้อยคำเอาใจ
แถมยังเป็นคนไกล
ทุกคำพูดไป ใช่หรือไม่จริง
จงลืมคนไกล
ลืมใครเพื่อเลือกบางสิ่ง
ฉันเพียงคนพักพิง
ทิ้งกันแล้วลืมเลือน
ลืมกันไปเถอะที่รัก
ลืมว่าเคยรู้จัก-แชเชือน
ลืมคำว่ามากกว่าเพื่อน
ลืมเลือนกันด้วยดี
คนดีที่ฉันรัก
ขอสักนาทีต่อจากนี้
ขอรักลวง ลวง ที่เคยมี
เป็นคนดี คนรักฉัน
ลืมบางคนเพื่อเลือกบางคน
สมเหตุสมผลแล้วยืนยัน
ดีกว่าลวงหลอกไปทุกวัน
เลือกฝันของตัวเอง
.....
.......
.........
คนดีฉันลืมเธอไม่ได้
จะคิดถึงเธอไปใจวังเวง
จึงได้แต่ร้องเพลง
ปลอบใจตัวเอง คนดี ฯ
17 พฤศจิกายน 2547 18:14 น.
นิติ
วันคืนเก่าเก่าจะหวนกลับมา...
ในอ้อมแขนฟ้าทะเลดิน
พร้อมเสียงนี้ที่เธอได้ยิน
รักเธอตราบสิ้นลมหายใจ
วันเก่าเก่ากับเช้าวันใส
และสองใจอ่อน อ่อน ไหว
ในวันว่าง เวลาใจ
รักเธอเท่าไหร่ ไม่รู้เลย
ด้วยรู้สึกถึงวันเก่าเก่า
ระหว่างเหงา ใจจึงเอ่ย
ไปกับสายลมรำเพย
เผื่อชดเชยระหว่างใจ
วันเก่าเก่าเร้าวันนี้
ดูเศร้าดี ไม่มีใคร
เหม่อมองท้องฟ้าไกล
เราเพียงแค่เศษใจในสายลมฯ
15 พฤศจิกายน 2547 15:09 น.
นิติ
แปรผันพัลวันทั้งจันทร์ดาว
เคยสกาวพราวอยู่มิรู้ร่วง
กลับโหรงเหรงเคว้งคว้างดั่งล่อลวง
จึงหน่วงน้าวลมเนาก็เหงาเยือน
อื่นอื่นใดในภพหล้าพารารุ้ง
มาแต่งปรุงใจข้าฯได้เลอะเลือน
หมดทั้งดวงตาดาวใจสาวถึงเดือน
มิเปื้อนยิ้มอิ่มเอมให้เปรมปรีดิ์
แปรผันพัลวันทั้งสากลทิศ
แผ่นดินบิดสะกิดฟ้าหมดราศี
มหาสมุทรดุจน้ำจืด-ชืดสิ้นดี
ใครมั่งมีก็อัปจนปนวอดวาย
ดั่ง ยุคสมัยเปลี่ยนแปลงสำแดงเดช
เกิดอาเพศเฉกเช่นพายุร้าย
ถล่มลง ซัดขึ้น อย่างเป็น-ตาย
ด้วย จุดหมายให้วายปราณ-สิ้นลมฯ
8 พฤศจิกายน 2547 14:15 น.
นิติ
ลมรัญจวนครวญเศร้าเคร้าคลอข้า
เป็นของใครกันหนา? ฟ้าสีโศก
ทิศทางลมกลมกรอรุกซ้ายว่ายวงโกรก
รุ่มเร้าโลกเป็นสีช้ำแทนน้ำเงิน
ก็ไหน ไหน? ใจข้าใคร่ถาม
ในทุกยาม หลับ-ตื่น เจ้าเผชิญ
เป็นอย่างไร ใคร่สนทนา...เชิญ
เพราะข้าบังเอิญยินครวญลมหายใจ
วะเว้นว่างโศกเศร้าเคล้าเหตุใด
จะใหญ่น้อยตามแต่เจ้าหลงใหล
เพียงข้าฯถามด้วยเจตนาผู้มา-ไป
หลงสนใจ-ลมหายใจเธอที่เคลียคลอ
ข้าฯแค่เพียงผู้ผ่านทางยังร้างฝัน
ข้าฯแค่เพียงผู้มุ่งมั่นยังไปต่อ
ข้าฯก็เป็นเช่นเจ้า คราวแพ้หนอ
ข้าฯท้อแต่มิถอยน้อยแรงใจ
แด่เพื่อนร่วมทางยังร้างฝัน
ถึงลมหายใจนั่น-สู้วันใหม่
เคียงคู่ร่วมกันฝันยังอีกไกล
ฝ่าฟันใจข้างขี้แพ้-อย่าแคร์ชะตา...ฯ