29 กรกฎาคม 2544 03:09 น.
นิติ
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ติดต่อกลับมา
ถึงแม้ว่าน้ำตาฉันจะรินไหล
ถึงแม้ไปหาเธอแล้วไม่ให้ใกล้
ถึงแม้ใครมองฉันนั้นหมาเหงา
ถึงแม้วันนี้มีเพียงเราที่อกหัก
ถึงแม้รักไม่สมหวังระหว่างเรา
ถึงแม้คนน้นที่เธอฝันจะเอา
ถึงแม้เขามากมีด้วยเงินตรา
ถึงแม้มาด้วยรถเก๋งคันใหญ่
ถึงแม้ความจริงฉันดินเธอดอกฟ้า
ถึงแม้ผิวพรรณไม่อาจเหนี่ยวรั้นเธอหันมา
ถึงแม้โชคชะตาจะอับจน...แต่ฉันก็รักเธอจนหมดใจ
29 กรกฎาคม 2544 02:49 น.
นิติ
มองดินที่มีกลิ่นโคลนสาปควาย
มองดูปลาว่ายเวียนในลำธาร
มองต้นไม้ไหวเอนน่าเอนกาย
มองดูดอกไม้ช่างสวยใสในยามเย็น
มองนกบินร่อนลงจากฟ้า
มองม้าท่าทางแกร่งกล้าใด้ชัดเจน
มองหญ้ามีมดไต่วิ่งเล่น
มองดูเด่นเห็นเป็นตะวันลับขอบฟ้าไป
มองสิ่งใดเริ่มลางเลือน
มองหาเพื่อนก็ไม่แวะเวียนมาใกล้
มองหาใครที่คิดว่าห่วงใย
มองตรงที่ใจอยากมีใครซักคน
29 กรกฎาคม 2544 02:34 น.
นิติ
เธอจงใจทำให้ฉันเห็น
เธออยากเน้น....เผื่อทำให้ฉันหวั่นไหว
แต่ฉันกลับกลัว...กลัวใจเธอที่เขาใกล้
แม้เธอบอกไม่ใด้คิด....ให้เกินไกล
ฉันเข้าใจ....แต่อะไรก็.....ไม่แน่
เมื่อเธอแคร์ความรู้สึก...เขาเป็นใหญ่
และยิ่งเขาทำตามน้ำ....เฝ้าตามใจ
ฉันก็ไร้......ความสำคัญลงทันตา
ฉันว่าเลิกเล่นเลิกแสดงเถอะ
เพื่อนเราเยอะเขาเห็น....ไม่เข้าท่า
หันมาพูดกันดีๆ....มีความจริงใจตลอดเวลา
เป็นที่ปรึกษา..รักษา..รัก..ให้ยืนยง
28 กรกฎาคม 2544 04:53 น.
นิติ
แค่เพียงเพื่อนคิดถึงคนึงหา
บางเวลาไม่มีใครใจสับสน
เพื่อนจะรู้มีเพื่อนใจคลายกังวล
ดั่งสายชลคือสานน้ำที่ห่วงใย
28 กรกฎาคม 2544 04:37 น.
นิติ
เอาหัวใจขว้างทิ้ง......ลงแม่น้ำ
ชำระล้างหัวใจ.....ให้ขาวใส
ถ้าไม่ดีขึ้น....มีความคิดแล้ว....ทำเช่นไร
จะทิ้งให้...ปลากิน...สิ้นฉายญา
หากว่า..ปลายังบอกว่า..ไม่เอาหรอก
มันขาวนอกเน่าใน......ไร้เสน่ห์หา
ปูกุ้ง.....รู้ข่าว...หัวใจเน่า...เคล้าน้ำตา
เห็นใจหน่า...แต่ว่า...ไม่ขอชิมลิ้มลอง
( แย่จังเลย..ขนาดกุ้งหอยปูปลา..ยังไม่กินทำไงดีกับหัวใจดวงนี้นะ)