28 ธันวาคม 2544 18:00 น.
นิติ
คืนนี้มีดาวระยิบระยับ
เงียบสดับรับฟังไม่ได้ยิน
ล้มตัวนอนราบขนาบกับผิวดิน
เกิดความชินก้อนหินทิ้มแทงกาย
นอนนับดาวพราวสว่างกระจ่างกระจาย
เป็นการทำนายความเป็นไปของรักชาติชาย
นับเดือนนับดาวบางคราวก็ขาดหาย
คงเพราะไม่สบายหรือหายไปด้วยเหตุใด
คืนนี้มีแต่แสงร่ำไรของดวงดาว
ท้องฟ้าเมฆขาวพราวไสว
สุขใจคลายจิตคิดแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ใช่บ้าใบแต่ใจสุขสนุกสุดหรรษา
มองเหนือใต้ออกตกจึงยกมา
ดางดาวรอบตัวที่เกลือกกลั้วบนฟ้า
ฉันเอามือยื่นฉันเอามือหยิบมา
อยู่บนฝ่ามือถือไว้ด้วยใจภิรมย์
28 ธันวาคม 2544 12:14 น.
นิติ
ปลด เปลื้องเรื่องทุกข์
ปลด ทุกข์ออกจากใจ
ปลด โศกโลกหวั่นไหว
ปลด ทิ้งไปพร้อมน้ำตา
ปล่อย เวลาไปกับสายลม
ปล่อย อารมณ์ไปกับเวลา
ปล่อย ให้ความเศร้าเหงาอุรา
ปล่อย ให้น้ำตาไหลออกมา
ปลง ลงด้วยสัจธรรม
ปลง กับกรรมนำพา
ปลง โลกลวงถ่วงเวลา
ปลด ชะตาที่ฟ้าไม่เป็นใจ
28 ธันวาคม 2544 11:45 น.
นิติ
เศษแก้วที่บาดคม
เศษอารมณ์ที่บาดใจ
เศษเสี่ยวของหัวใจ
เศษความห่วงใยใจเธอให้มา
28 ธันวาคม 2544 11:31 น.
นิติ
รถไฟสายด่วนขบวนสุดท้าย
ของคนหมายร่ายรักสมัครใคร่
มีคนหนึ่งยืนอยู่ไม่รู้ใคร
จงมีใจไถ่ถามตามธรรมเนียม
มารับใครส่งใครหรือเปล่าครับ
ยินสดับรับยิ้มกรุ่มกริ่มจริงหนอเรียม
ดั่งนางฟ้าตกสวรรค์ยกมาเทียบเทียม
ผิวพรรณเอี่ยมเรียมน้องมาจองใคร
เสียงสวนตอบแทรกแยกจิต
ไม่ได้ยึดติดชิดใครฝันใฝ่
มารอน้องล่องลงจากแดนไกล
ไม่ใช่ใครใฝ่ฝันอันคู่ครอง
น้องที่เธอบอกไม่ได้หลอกจริงจริงด้วย
สวยสไตล์หม๋วยด้วยอายุขวบสิบสอง
เริ่มรู้เรื่องว่าต้องไตร่ตรองคำว่า น้อง
แม่และน้อง แม่ลูกกัน ฉันผิดเอง
28 ธันวาคม 2544 11:02 น.
นิติ
ท้องฟ้ามีดวงดาวเป็นเครื่องประดับ
เห็นสลับเมฆฝนทนหนาว
สกาวเดือนคือเพื่อนจันทร์ไว้คู่ดาว
ยิ่งมองหนาวเราหนาวเธอหนาวเราคู่กัน
คืนใดไม่มีดาวส่องสกาวบนฟากฟ้า
ดั่งชีวาลาสิ้นทุกสิ่งฝัน
เหมือนชีวิตปิดมืดจืดจางร้างแสงตะวัน
เพียงดาวนั่นไม่มาไม่เห็นเธอ
ฉันได้พบเจอเธอได้เพียงแค่ฝัน
ถ้าจะร่างสร้างฝันนั่นเพียงเพ้อ
เพราะความต้องการกับการได้พบเจอ
คล้ายรอเก้อเธอเหม่อลอยไกล
ฉันได้แต่หวังพลังใจอันน้อยน้อย
มาช่วยคอยสร้างฉันลุกขึ้นสู้ใหม่
เพียงได้หวังว่ายังมีหวังทุกครั้งไป
เป็นแรงใจให้ใจในตัวฉันเอง