28 กรกฎาคม 2545 15:44 น.
นิติ
ตะวันทะเลาะกับจันทร์
หาว่าจันทร์ไปมีใคร
หาว่าจันทร์ไปมีใหม่
ไม่สนใจในดวงตะวัน
จันทร์โกรธตะวันร้อน
ชอบใจร้อนและหุนหัน
เอาใจตนเป็นสำคัญ
ไม่มีวันลดร้อนแรง
ตะวันโกรธจันทร์เจ้าชู้
ยามไม่อยู่น่าเคลือบแคลง
มีหมู่ดาวคอยแอบแฝง
จันทร์เจ้าแบ่งแกล้งปันใจ
จันทร์ฟังจันทร์ยิ่งโกรธ
คิดอับโชคยังคิดได้
ครั้นเจ้ามองโลกตาประกาย
ให้เราหมายความเช่นไร
มีต่อนะครับ
26 กรกฎาคม 2545 19:32 น.
นิติ
คำรำพึง
คิดคะนึงถึงทุกเช้าสาย
รำพันหวานวันแนบกาย
ละลายหายไปใจครวญ
คำรักเคยฝาก
ลบเลือนยากจากใจป่วน
คงเหลือเพียงลมรัญจวน
พัดหวนครวญรักกวักใจ
คำป้อนก้อนข้าว
กลิ่นคาวกลิ่นหอมข้าวใหม่
แกงปลานิลกลิ่นตระไคร่
ป้อนด้วยใจใส่น้ำปลา
คำว่าวเก่าก่อน
ยามมะลิซ้อนข้างเรือนเกลื่อนตา
คำนั้นจึงหอมย่อมพฤกษา
ถ้อยวาจาแก้วตาน่าสดับสดำ
คำเอ่ยคำนั้น
สยบจันทร์ให้น่าขำ
บอกว่า บ้า อีกซักคำ
แก้มเธอช้ำไปเป็นกอง
25 กรกฎาคม 2545 16:43 น.
นิติ
เธอเป็นนายของชีวิตฉัน
เธอออกก้าวเดินก่อนฉัน
เธอวิ่งเร็วกว่าฉัน
เธอเป็นนายของฉัน
เธอไม่สนใจชีวิตฉัน
เธอมอบภาระหน้าที่ไว้ให้ฉัน
เธอเป็นคนกำหนดชีวิตฉัน
เธอเป็นนายชีวิตฉัน
เธอกำหนดชีวิตคนอื่น
เธอเป็นนายชีวิตฉัน
เธอมีคุณค่าเงยหน้าก็เห็น
เธอเป็นความจำเป็น
เธอเลือดเย็น
เธอเป็นนายชีวิตฉัน
เธอทำหน้าที่ได้ดีที่สุด
เธอเดินผ่านฉันตอนที่เหงา
เธอเดินผ่านฉันตอนที่เศร้า
เธอเดินผ่านฉันตอนที่ไม่มีใคร
เธอเดินผ่านฉันตอนเจ็บปวด
เธอเดินผ่านฉันตอนเกือบตาย
เธอก็ไม่ช่วยอะไร
เธอเลือดเย็น
เธอเป็นนายของชีวิตฉัน
เธอเดินผ่านไปและผ่านมา
เธอคือเวลาแห่งชีวิตฉัน
25 กรกฎาคม 2545 14:07 น.
นิติ
ล่องลอยคล้อยตามสายลม
ประคบประงมออกชมท้องฟ้า
ก้าวเดินไปในกาลเวลา
เสาะแสวงหาช่องว่างหัวใจ
ท้องฟ้าสีคล้ำช้ำมาแต่ใหน
เสียงร้องไห้ฟังหาไกลไกล
เกล็ดน้ำตาแลบแปลบแปลบไวไว
เสียงร้องไห้กลายเป็นเสียงคำราม
หยดน้ำตาเริ่มพรั่งพรู
เหมือนน้ำสายชูชู้รสนาม
กรดกัดกินหัวใจไล่หล่าม
มิได้ห้ามยามตากฝนจนแสบทรวง
ไม่อาจลอยตามลมได้อีก
ไม่อาจปลีกหลีกหลบคำลวง
ฟ้าฝนทำกันจนหนักหน่วง
ได้แต่ควงพวงความเหงาเร้าอุรา
พอจะลุกยังเสียหลัก
พอจะรักจะเสียน้ำตา
พอจะรู้ว่าตัวไร้เสน่หา
พอใจฟ้าเสียน้ำตาร่วมกัน
22 กรกฎาคม 2545 15:31 น.
นิติ
คิดถึง
ตราตรึงไม่เสื่อมคลาย
หลากหลายความหมาย
เสียดายจากมา
เคยอยู่
รับรู้ถึงเสน่หา
ความมีชีวิตชีวา
แผ่นฟ้าสวยงาม
เคยเห็น
ช่องเว้นวางฟ้าคราม
ดอกไม้บานอร่าม
วาดวามเกินห้ามใจ
ยลยิน
ความบ้าบิ่นรินไหล
แห่งสายลมแกว่งไกว
เย็นไหวไปทุกอณู
หักห้าม
ปรามใจไว้ไม่อยู่
ล่องลอยเกินกู่
ดำรงคู่แดนดิน
งามนัก
หลงรักน่าถวิล
ไม่มีในธานินทร์
ชินตา ณ พนาไพร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนิติ
หน้าส่วนตัว
952
