26 พฤศจิกายน 2546 13:17 น.
นาวี นาวา
ปลายทางข้างหน้าเหินห่าง
มองไม่เห็นเส้นทางหวั่นไหว
ทางเดินยังอีกยาวไกล
เมื่อไหร่จะถึงสักที
ยังยืนอยู่ตามลำพัง
กับความหวังที่แสนริบหรี่
แสงสว่างกลางใจไม่เคยมี
และที่ยืนอยู่นี้ไม่มีใคร
ขอทางของฉันเสมอดัง
กลีบดอกไม้บานสะพรั่งสวยสดใส
แม้ที่นี่ไม่มีคนคอยห่วงใย
แต่กำลังใจจากฝันก็ยังมี
อย่าเพิ่งท้อเลยนะเจ้านกน้อย
แม้ฟ้าค่อยจะลับแล้วเส้นสี
ไม่มีแสงจันทรายามราตรี
ก็ยังมีแสงสว่างที่กลางใจ
ยังมีฝันมีรักที่งดงาม
แม้ใครๆจะมองข้ามความฝันใฝ่
แม้ข้างกายตัวเจ้าไม่มีใคร
แต่หัวใจเจ้ามีฝันอันงดงาม
26 พฤศจิกายน 2546 12:56 น.
นาวี นาวา
ฉันร้องไห้ไม่ใช่เพราะฉันอ่อนแอ
ฉันท้อแท้ไม่ใช่เพราะฉันอ่อนไหว
ฉันซึมเศร้าไม่ใช่เพราะฉันเหงาใจ
ฉันเดียวดายไม่ใช่เพราะฉันต้องการ
ฉันอาจร้องไห้เพราะใจฉันอ่อนแอ
ฉันอาจท้อแท้เพราะหมดแรงจะก้าวผ่าน
ฉันอาจซึมเศร้าเพราะเบื่อเรื่องราวความร้าวราน
ฉันอาจเดียวดายเพราะฉันไม่ต้องการมีใคร
เธออาจร้องไหเพราะใจเธออ่อนแอ
เธออาจท้อแท้เพราะหมดแรงจะก้าวผ่าน
เธออาจซึมเศร้าเพราะเบื่อเรื่องราความร้าวราน
เธออาจเดียวดายเพราะเธอต้องการใครๆ
เธออาจร้องไห้เพราะใจเธออ่อนแอ
เธออาจท้อแท้เพราะหมดแรงจ้ก้าวผ่าน
เธออาจซึมเศร้าเพราะเบื่อเรื่องราวความร้าวราน
เธออาจเดียวดายเพราะเธอร่านต้องการใครๆ
26 พฤศจิกายน 2546 12:36 น.
นาวี นาวา
กี่เวลานาทีที่ผ้นผ่าน กี่วันวานล่วงมาน้ำตาไหล
กี่เวลานาทีที่เชื่อใจ กี่วันวานที่หลอกใช้ในรักลวง
เพราะอะไรหรือเพราะนี่คือรัก ที่เคยทอเคยถักเพราะห่วงหวง
เพราะหมดแล้วทุกอย่างหมดทั้งปวง พ่อพุ่มพวงมาลาจากฉันไป
เพราะอะไรเธอจึงมาเปลี่ยนผัน หรือเพราะเขาคนนั้นมาเข้าใกล้
เพราะอะไรเธอจึงเลิกห่วงใย พราะอะไรทำไมไปจากกัน
หรือเพราะฉันไม่ดีไม่มีค่า เธอจึงมาบอกลามาห่างหัน
เพราะว่าเราหมดค่าความสัมพัน จึงแปรห่างไปไม่ดูแล
อยากจะถามเธอนักที่รักจ๋า ที่ผ่านมาไม่มีค่าให้แยแส
ไม่อยากให้ฉันมาคอยเทคแคร์ หรือผันแปรเปลี่ยนไปเพราะหมดรัก
20 พฤศจิกายน 2546 12:58 น.
นาวี นาวา
ไม่ใช่ว่าฉันไม่รัก ที่มาหาญหักกับเธอแบบนี้
แต่เพราะตัวฉันรู้ดี ว่าที่เป็นอยู่นี้เธอลำบากใจ
หากรักเรามันยากนัก ก็อย่ารักดีกว่าเธอว่าไหม
เมื่อต่างฝ่ายต่างก็เริ่มเปลี่ยนไป ก็เลิกกันเลยดีไหมสำหรับเรา
เมื่อมีรักเหมือนกับไม่มีรัก แล้วมามัวจมปลักให้รักเหงา
ฉันรู้ดีเธอเองก็คงเศร้า ที่รักเราจบลงตรงร้าวราน
งั้นเรามาร่วมมือกันดีไหม สิ่งสุดท้ายที่ทำให้ไม่ร้าวฉาน
รักต่อไปก็รังแต่ทรมาน และเราคงสงสารเจ้าหัวใจ
จบกันดีไหมระหว่างเรา มันคงไม่เศร้าเพียงแค่เราคงร้าวไหม
ากจบกันมันทำให้เธอฉันสบายใจ ก็เลิกรากันไปดีไหมเธอ
หน้าส่วนตัว
697
