17 ธันวาคม 2546 18:40 น.
นาวี นาวา
เราอยู่ไกลกันเกินเเอื้อมมือคว้า
และเหมือนมีแท่งภูผามาขวางกั้น
ใจเธอสูงเกินฉันจักฝ่าฟัน
เหมือนสองเราห่างกันแสนห่างไกล
เพราะอะไร...เพราะทำไม...เพราะใครกัน
เพราะเวลา...เพราะความฝัน...เพราะหวั่นไหว
เพราะสายตาบ่งบอกเธอมีใคร
เพราะหัวใจเธอบอกไบ้ไม่รักกัน
แล้วควาสมรักของเราในครั้งก่อน
เธอก็มาตัดรอนถอนความฝัน
ทั้งที่เคยบอกว่าเราผูกพัน
แค่เวลาไม่กี่วันเธอบอกลา
ระยะทางห่างไกลไม่สำคัญ
ขึ้นอยู่กับความผูกพันกันมากกว่า
เพราะถึงแม้อยู่ใกล้แค่ปลายตา
ความผูกพันก็ไร้ค่าถ้าไร้ใจ
ต่อให้เธออยู่ใกล้ให้เอื้อมคว้า
เธอก็คงไม่กลับมาให้หวานไหว
ข้างกายเธอมีคนให้ห่วงใย
เธอจึงมาจากไปไม่กลับคืน
17 ธันวาคม 2546 18:09 น.
นาวี นาวา
ไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกที่เหงา
เที่ยวเคว้งคว้างว่างเปล่าบนทางฝัน
น้อยเนื้อต่ำใจอยู่ทุกวัน
อ่อนแอไหวหวั่นฝืนเดินทาง
เดินต่อก็แสนเหนื่อยแสนจะล้า
จุดหมายปลายทางข้างหน้ายิ่งเหินห่าง
มองหาเห็นใครเดินเคียงข้าง
ท้อแท้อ้างว้างทั้งกายใจ
เพราะมีฉันอีกคนที่เหมือนเธอ
เข้าใจเธอเสมอจึงหวั่นไหว
เธอเหงาฉันเจ็บแอบร้องไห้
คอยตามหลังเธอไปไม่ให้เธอรู้
ไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกที่เจ็บ
รวดร้าวหนาวเหน็บนั่งหดหู่
สังเกตุสิเหลียวหลังมามองดู
เธอจะเห็นฉันซบอยู่แทบทางเท้าเธอ
16 ธันวาคม 2546 19:05 น.
นาวี นาวา
เพราะฉันนี้มีเธออยู่ชิดใกล้
จึงอบอุ่นหัวใจในทุกฝัน
แม้หนทางข้างหน้าเกินฝ่าฟัน
แค่มือเธอกุมฉันก็อุ่นใจ
ต่อให้มีเรื่องใดมาขวางหน้า
หรือเวลาทำให้ใจหวั่นไหว
แค่ใจเธอใกล้ฉันทุกวันไป
สิ่งใดๆไม่จำเป็นต้องหวาดกลัว
เพราะฉันมีเธออยู่เคียงข้าง
แม้หนทางรกร้างมืดสลัว
ทางข้างหน้าหมอกหนาจนหม่นมัว
ก็ไม่กลัวตัวฉันจะก้าวไป
เพราะฉันมีเธออยู่เคียงข้าง
ไม่อ้างว้างไม่มีวันหวั่นและไหว
เพราะโลกนี้มีเธอคอยห่วงใย
และหัวใจสองดวงต่างผูกพัน
15 ธันวาคม 2546 18:22 น.
นาวี นาวา
ร้อยเรียงรักเรียบเรียงรักเรียงร้อย
ถักทอถ้อยทำนองของวันหวาน
แล้วเรียบเรียงร้อยรักรอยรอนราน
ถักไว้เป็นตำนานขับขานใจ
ร้อยรวงรักเรียบเรียงรักเรียงร้อย
แล้วเกี่ยวก้อยไปด้วยกันทุกฝันใฝ่
ร้อยเรียงรักถักถ้อยร้อยดวงใจ
ร้อยเอาไว้ถักฝันวันของเรา
จะร้อยเรียงรวงรักรักเรียงร้อย
ถักทอถ้อยทำนองของความเศร้า
ร้อยเรียงความคิดถึงสีหม่นเทา
ถักทอเอาความเศร้ามาบรรเลง
ร้อยเรียงรักรักร้อยร้อยเรียงรัก
ถ้อยทอถักถักทอถ้อยรอยฝันเคว้ง
ร้อยร้อยเรียงเรียงร้อยถ้อยบทเพลง
ร่วมบรรเลงเพลงรักรักร้อยเรียง
15 ธันวาคม 2546 16:18 น.
นาวี นาวา
หนึ่งชีวิตหนึ่งหัวใจในความรัก
ใช้สองมือฟูมฟักรักสดใส
ให้สมองสองตาพาใจไป
ด้วยเราสองห่วงใยกันและกัน
และด้วยแรงแห่งรักจักฟันฝ่า
อุปสรรคนานาทั่วขอบขัณท์
ด้วยสองดวงหนึ่งใจร่วมมือกัน
ก้าวฝ่าฝันด้วยตระหนักรักด้วยใจ
ดีใจนะที่มีเธออยู่ที่นี่
ช่วยประคองชีวีให้สดใส
ช่วยประคองความรักก้าวนำไป
และช่วยให้โลกสวยด้วยมือเรา
แม้สองเราไม่ได้เริ่มด้วยความรัก
แต่สองใจเคยตระหนักความเงียบเหงา
ต่างก็มีความรักมาเป็นเงา
ทำให้โลกหม่นเศร้าได้จางไป
เพราะสายลมบางเบาในครั้งก่อน
นำเอาความอาทรให้รอนไหว
พัดให้คนสองคนได้เข้าใจ
พาให้ใจสองใจได้ผูกพัน
และสองเราจึงเริ่มที่เข้าใจ
ต่างดูแลเอาใจใส่ไม่ห่างหัน
มีความรักผูกพันมั่นต่อกัน
จึงมีเธอมีฉันทุกวันนี้
หน้าส่วนตัว
772
