6 กุมภาพันธ์ 2550 01:51 น.
นายโคมไฟขี้ใจน้อย
ทำไมแม่ชีบ้านเราถึงห่มผ้าขาว ...
เพราะสีขาวเป็นสีของความบริสุทธิ์? ความสะอาด?
สีขาวดูแล้วสบายตา สีสว่างทำให้สบายใจ ... etc
หรืออะไรต่อมิอะไรต่าง ๆ นา ๆ ที่จะหามาเป็นเหตุผลได้
ก้อคงจะจิงแหละมั้ง ...
แต่ .... บางครั้ง ความสว่างของสีขาว ก้อทำให้แสบตา
ทำไมแม่ชีเมืองนอกถึงใส่ชุดดำ ...
เค้าบอกว่าสีดำเป็นสีของความสงบ
สีดำทำให้ดู ลึกลับ น่าค้นหา ... แป่ว ไม่ใช่แระ
คงไม่น่าใช่สำหรับแม่ชีที่ค่อนข้างมีอายุ - -"
จะเพราะอะไรก้อแล้วแต่ ทุกอย่างล้วนมีเหตุผลของมัน
อยู่ที่เรา ( พร้อมที่ ) จะเข้าใจและยอมรับมันได้มากน้อยแค่ไหน ... มั้งเนอะ =)
เค้าบอกว่าการที่อะไรซักอย่างเกิดขึ้น มันต้องมีเหตุผล
เช่น กินข้าว เพราะหิว บางที่ก้อเพราะ "อยากกิน"
อาบน้ำ เพราะไม่ได้อาบมาหลายวันแล้ว
อ่านหนังสือ เพราะ พรุ่งนี้จาสอบ ...
เอ่อออ - -" ไม่ใช่แระ
3 กุมภาพันธ์ 2550 02:51 น.
นายโคมไฟขี้ใจน้อย
อยากให้เข้าใจว่าต้องโกหก
แต่ก็ขอตกนรกคนดียวจะได้ไหม
เพื่อตัวเธอเองนะคนของใจ
เพื่อให้เธอได้คบกับใครคนที่ดี
ตัวฉันไม่ได้มีเหมือนอย่างเขา
จึงไม่อาจใช้คำว่าเราต่อไปได้
ให้เธอไม่ได้มากเหมือนใครๆ
จึงต้องปล่อยเธอไปตามทางที่ดี
โปรดอย่าหันกลับมามองที่ตัวฉัน
ให้วันเวลาคอยลบมันดีกว่าไหม
อนาคตของเธอยังอีกยาวไกล
ฉันไม่อยากฉุดรั้งสิ่งดีๆของเธอ
โปรดรับรู้ไว้ซักนิด
ฉันไม่เคยคิดนอกใจเธอซักหน
ฉันไม่เคยคิดมีใครแม้เพียงสักคน
แต่ต้องทนความเจ็บปวดที่ได้โกหกเธอไป
ฉันจึงต้องตัดสินใจทำแบบนี้
แม้ต้องเจ็บปวดเพื่อเธอคนดีฉันทำได้
เจ็บจนฉันไม่อาจจะไปรักใคร
เพราะหัวใจฉันนั้นมอบให้เธอคนเดียว
อย่าบังคับให้ฉันต้องพูดความจริง
เพราะบางสิ่งเธอนั้นไม่จำเป็นต้องรู้
อยากให้เธอได้เจอกับเนื้อคู่
คนที่เขาจะดูแลเธอได้ดีกว่ากัน
หากเธอยังจำสัญญาที่เคยบอก
ออกจากปากคำตอบแรกที่เธอฟังฉัน
บอกว่าจะไม่ฉุดรั้งและจะจากไปพลัน
ถ้าเธอได้เจอคนที่ดีกว่าฉัน...สัญญา
ยังจดและจำมันได้ดี
คำๆนี้และฉันก็ทำอยู่
และไม่อยากให้เธอได้รู้
จากนี้ฉันขออยู่อย่างเดียวดาย
ให้ความจริงได้ตายไปกับใจของฉันเถิด
อย่าให้เกิดความลังเลของเธอเพื่อฉัน
โปรดเถอะนะคนดีโปรดลืมกัน
และอยากให้รู้ฉันไม่เคยคิดโกรธเธอเลย
และนี่คือสิ่งที่ฉันพอทำให้ได้
จากใจผู้ชายคนที่เธอเคยรักหนักหนา
แม้ว่าตอนนี้มีเพียงน้ำตา
ฉันยินดีเจ็บแม้เธอจากลาไปไม่หวนคืน
29 มกราคม 2550 12:20 น.
นายโคมไฟขี้ใจน้อย
ทุกๆวันที่ฉันทำเพื่อเธอ
ไม่เคยเบื่อเลยสัญญาได้
ทุกๆอย่างที่ทำมันมาจากใจ
ทำทุกอย่างที่ให้ได้ถ้าเธอต้องการ
แต่แล้วความไว้วางใจก็ทำร้ายฉัน
ความสัมพันธ์ของสองเราต้องร้าวฉาน
วันและคืนที่ผ่านมาด้วยกันยาวนาน
นับแต่นี้จะเป็นแค่สายลมที่พัดผ่านไป
ความหวั่นไหวในใจเธอนั้นฉันก็รู้
แต่ปิดซ่อนอยู่เพราะว่าเหตุผลบางอย่าง
เพราะฉันยังไม่อยากให้ถึงเวลาแยกทาง
ให้ถึงวันที่ต้องหมางเมินกันไป
เธอให้เขาเข้ามาฉันก็รู้
ดูจากสายตาที่เย็นชาและไม่อ่อนไหว
เหมือนตอนแรกๆที่คอยดูแลห้องหัวใจ
เพราะเธอมีใครที่ให้ได้มากกว่ากัน
อดทนเก็บมันไว้ไม่เคยบ่น
ทนกับความเย็นชาที่หยิบยื่นให้
ใจที่เคยดูดีวันนี้กลับเปลี่ยนแปลงไป
เพราะเธอมีใครที่ต้องคอยดูแล
และแล้วสิ่งที่ฉันกลัวก็มาถึง
เธอบอกมีใครคนหนึ่งเข้ามาแทนที่ฉัน
เธอบอกละอายใจที่ทำร้ายกัน
แล้วก่อนทำเคยคิดบ้างไหมว่าฉันจะเป็นยังไง
เธอบอกว่าเธอเลือกไม่ได้
จะให้เขาไปก็ติดแค่เธอชอบเขา
จะให้ฉันไปแล้วเรื่องระหว่างเรา
ฉันก็แค่คนเก่าที่เธอทิ้งไป
ขอได้ไหมให้เป็นพี่ชายเธอ
เพราะไม่เคยเจอคนหยิบยื่นความจริงใจให้
แล้วคิดบ้างไหมว่าใจฉันจะเป็นอย่างไร
ต้องทรมานไปจนถึงเมื่อไหร่กัน
ใช่สิเพราะฉันมันธรรมดา
ไม่มีเงินตราที่จะให้เธอได้
ไม่เหมือนเขาที่คอยหยิบยื่นให้
จนทำให้ใจเธอกลายเป็นของเขาอย่างง่ายดาย
29 มกราคม 2550 12:02 น.
นายโคมไฟขี้ใจน้อย
เพราะเราเหงาไม่เท่ากัน
ใจฉันถึงต้องเดียวดายอยู่อย่างนี้
ทั้งที่ฉันเฝ้ามองหาเธอคนดี
ว่าตอนนี้เธออยู่แห่งหนใด
หรือว่าเธออยู่กับใครในตอนนี้
ส่วนฉันมีแต่ความว่างเปล่า
ที่คอยบอกเล่าทุกๆเรื่องราว
ความทรงจำอันยาวนานกับเรื่องของเธอ
เธอจะคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า
ในคืนที่เปลี่ยวเหงาและอ้างว้างอย่างนี้
ส่วนใจฉันเฝ้าแต่คิดถึงเธอคนดี
เพราะใจดวงนี้ยังตัดเธอทิ้งไม่ลง
เวลาที่ฉันนั้นเดียวดาย
ไม่เคยต้องการใครที่จะมาช่วยฉัน
แค่อยากให้เรากลับมามีกันและกัน
เหมือนทุกๆวันที่เคยผ่านไป
ถึงแม้ตอนนี้ฉันกลายเป็นเพียงอดีต
ไม่มีสิทธิ์ที่จะเดินเคียงข้างเธอได้
และตอนนี้เธอเองก็มีคนตามใจ
ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะลืมเธอเลยซักวินาที
28 มกราคม 2550 14:37 น.
นายโคมไฟขี้ใจน้อย
ถ้าเราเกิดเป็นแจกัน คงเป็นแค่แจกันที่รอดอกไม้ซักดอก
ที่เอามาเสียบไว้แล้ว ดูเข้ากันได้ดีกับเรา
ถ้าเราเกิดเป็นผืนผ้าใบ คงได้แต่รอคอยว่าเมื่อไหร่จะมีพู่กัน
ที่จะนำเอาสีต่างๆมาแต่งแต้มให้ชีวิตมีเรื่องราว
ถ้าเราเกิดเป็นแก้วน้ำซักใบ คงอดสงสัยไม่ได้ว่า
เมื่อไหร่น้อ ที่จะมีใครเอาน้ำมาเติมเต็มชีวิตเราซักที