13 พฤษภาคม 2548 09:15 น.
นายหมึกซึม
ปาฏิหาริย์ความรักพาพลักจิต
ให้ขีวิตข้ามฟากฟ้าตามหาฝัน
พาเราสองสมพร้องต้องใจกัน
ให้ตัวฉันได้รักเธอเสมอใคร
ดั่งนกน้อยคล้อยบินสู่เวหา
บนนภาสีทองอันผ่องใส
บินข้ามน้ำข้ามทะเลเหพงไพร
เป็นสายใยก่อเกิดและกลมเกลียว
ดั่งปลาเล็กปลาใหญ่ในสมุทร
มิยั้งหยุดที่จะว่ายสุดปลายฝัน
ได้ว่ายน้ำพบหาคู่ดู๋ดี๋กัน
ชื่นชีวันชีวิตปลาน่ายันดี
ชีวิตเรานึกถึงใครใยเศร้าหมอง
ได้แต่มองตัวเขาเราสุขสันต์
เก็บรอยยิ้มที่พบเจอเธอทุกวัน
ได้แค่นั้นชีวิตฉันก็สุขใจ
11 พฤษภาคม 2548 14:04 น.
นายหมึกซึม
อันว่าเหล้าเข้าปากจะพรากจิต
บ้างก็ว่ามันไม่ผิดคิดเสมอ
บ้างก็ว่าอยากทิ้งเทเมื่อเหเจอ
ยามพลั้งเผลอดื่มนักมักไม่ดี
ฤทธิ์เหล้ามากนักอยากจะเอ่ย
ดื่มมากมากรากเสียเปลี้ยสะดุด
เริ่มถ้วยแรกน้องนงนุชสนุกสุด
มาถ้วยสองมารุตพุธวาจา
ถ้วยสามแกล้วกล้าพูดจาองอาจ
สี่ถ้วยเก่งกาจผ้าขาดไม่รู้ตัว
ห้าถ้วยเมามั่วไม่กลัวความผิด
หกถ้วยมีฤทธิ์พูดผิดทุกคำ
เจ็ดถ้วยมือคล้ำคลำหนทาง
แปดถ้วยเอวบางเห็นช้างเท่าหมู
เก้าถ้วยโอ้ว่ากล้าด่าศัตรู
สิบถ้วยมูทูมืดมิดสิ้นฤทธิ์เอย
11 พฤษภาคม 2548 12:58 น.
นายหมึกซึม
นั่งมองความว่างเปล่าอย่างร้าวล้า
ต่อมน้ำตาทำหน้าที่แข่งสายฝน
เหงาสุดเหงาหัวใจเกินอดทน
ความสับสนทำว้าวนจนอ่อนใจ
นั่งตากน้ำตากฝนจนปอนเปียก
ความอาทรร่อนแร่เห่ไปไหน
จะขาดรอนแล้วหนอทั้งหัวใจ
รู้ป้างไหมใครคนนี้คิดถึงเธอ
6 พฤษภาคม 2548 12:15 น.
นายหมึกซึม
บอกกับฉันสักนิดจะได้ไหม
ว่าทำไมวันนี้เธอห่างเหิน
แค่นี้ใจฉันก็เจ็บปวดเหลือเกิน
เธอทำเมินมองไม่เห็นว่าเป็นใคร
ไม่ต้องการสิ่งใดเธอไม่รัก
ฉันคนนี้พร้อมจะหักห้ามใจได้
แม้ว่าฉันจะเจ็บปวดสักเพียงไร
ดีกว่าทนให้ทำลายหัวใจกัน
5 พฤษภาคม 2548 10:03 น.
นายหมึกซึม
ฉันไม่ต้องการความสงสารจากใคร
ความจริงใจเท่านั้นสำคัญกว่า
เมื่อเธอไม่มีฉันอยู่ในสายตา
ก็บอกลามาตรงตรงก็ได้เลย
ไม่จำเป็นต้องถนอมน้ำใจฉัน
นอกจากให้ความหวังกันเฉยเฉย
พูดตรงตรงจริงใจกันไปเลย
ว่าคนคุ้นเคยคนนี้..ไม่..ดี..พอ
หน้าส่วนตัว
1075
