17 มิถุนายน 2550 20:24 น.
นายธนา
คิดถึง...พี่หน่อยหนอใจของพี่
คิดถึง...คนดีนะรู้บ้างไหม
คิดถึง...เหลือล้นเหลือล้ำกว่าใคร
คิดถึง...ดวงใจของพี่เสียจริง
ถึงตัวอยู่ไกลแต่ใจอยู่ใกล้
เจ้าจงมั่นใจพี่ไม่ทอดทิ้ง
รักใครแน่รักแท้แน่จริง
รักเจ้าเหนือยิ่งกว่าสิ่งใดใด
รักมาก...เกินกว่าจะหาคำเปรียบ
รักมาก...เกินเทียบจะเปรียบสิ่งไหน
รักมาก...เหลือล้นเสียจนหมดใจ
รักมาก...ไปไหมสงสัยรักเกิน....
เพลงคิดถึงพี่ไหม : จักรพรรณ อาบครบุรี
15 มิถุนายน 2550 20:15 น.
นายธนา
หงส์เหินหนแห่งหาวพราวพิลาส
ยุรยาตรย่างเยื้องเบื้องเวหา
เริงระบำรำร้องก้องนภา
ลอยถลาเล่นลมสมลำพอง
ชาติสง่าสูงส่งแห่งวงศ์เกียรติ
งามละเมียดดั่งพญาปักษาผอง
เชิดทะนงสมองค์ของหงส์ทอง
ใครต่างซ้องสรรเสริญกันเยินยอ
ชื่นชมโฉมลักษณากายาหงส์
โอดสะองเพริศพริ้งเสียจริงหนอ
อยากจะโยนบ่วงทองไปคล้องคอ
แล้วชะลอหงส์เหินมาเดินดิน
แม้นหมายปองจับจองเจ้าหงส์ฟ้า
แต่ก็ไกลเกินคว้ามาสู่ถิ่น
คงต้องปล่อยเจ้าลอยไปในทางบิน
ให้โผผินตามใจเถิดหงส์เอย
เพลงหงส์ฟ้า : แอน มิตรชัย
12 มิถุนายน 2550 20:54 น.
นายธนา
เมื่อ สุริยน ย่ำ สน-ธยา
หมู่นกกาก็บินมา สู่รัง
ให้มาคิดถึง ท้องทุ่งนา เสียจัง
ป่านฉะนี้ คงคอยหวัง
เมื่อไหร่จะกลับ บ้าน นา
....................................................
จากนักร้องท้องทุ่งสู่เมืองหลวง
นามพุ่มพวงดวงจันทร์อันแจ่มจ้า
ราชินีลูกทุ่งคือสมญา
น้ำเสียงพาเธอเลื่องลือชื่อก้องไกล
จากหญิงสาวชาวสุพรรณบ้านป่า
จากนักร้องบ้านนาเสียงสดใส
กลายมาเป็นราชินีลูกทุ่งไทย
ขับขานเพลงจับใจไพเราะฟัง
เสียงร้องเด่นท่าเต้นประทับทรวง
นี่ละแม่พุ่มพวงเมื่อคราวหลัง
หลายร้อยเพลงที่เธอร้องกึกก้องดัง
และคงยังค้างฟ้ามายาวนาน
หลายปีแล้วที่เธอจากฝากเพียงเสียง
ให้รำพึงถึงสำเนียงอันหยาดหวาน
แม้นตัวไร้แต่คงไว้ซึ่งผลงาน
ให้ลูกหลานได้ฟังซาบซ่านทรวง
โอ้ดวงจันทร์จรัสแสงแจ้งแจ่มฟ้า
งามสง่าประดาไว้ในแดนสรวง
ดั่งเดือนเพ็ญเด่นฟ้าคราเต็มดวง
คือพุ่มพวงดวงจันทร์ในดวงใจ
9 มิถุนายน 2550 21:20 น.
นายธนา
ณ ห้วงหาวดาวเดือนกลาดเกลื่อนฟ้า
พร่างกระพริบจับตาท้าสุกใส
ดาวล้อมเดือนดวงเด่นเห็นแต่ไกล
เดือนดวงใหญ่เป็นใจฟ้าในราตรี
สายลมโชยโปรยปลิวลิ่วลองหวน
พัดยอดไม้ไหวทวนรวนวิถี
หยาดน้ำค้างพร่างพรมปฐพี
ณ ยามนี้งดงามล้ำเหลือไร
มองพระจันทร์ลอยเด่นเพ็ญนวลผ่อง
แลอร่ามสีทองส่องไสว
อยากจะเก็บมาร้อยสายสร้อยไว้
แล้วสวมใส่ในยามค่ำคงงามตา
โอ้จันทร์เอ๋ยไฉนเลยอยู่ไกลลิบ
จึ่งป้องเสียงส่งกระซิบฝากเวหา
ว่าข้าหมายจะขึ้นไปยังจันทรา
แม้นจะไกลสุดฟ้าจะฝ่าไป
จะตั้งเป้าเอาไว้ที่ดวงจันทร์
จะมุ่งมั่นมุ่งไปให้จงได้
ถึงแม้นรู้จันทร์อยู่สุดแสนไกล
แต่ก็ไม่เป็นไรถ้าพยายาม
แม้นหนทางขวางกั้นหลายพันโยชน์
แสนปีโกฏิจะฝ่าผ่านด้านขวากหนาม
ไปให้ถึงดวงจันทร์อันงดงาม
ตามเป้าหมายที่ตั้งไว้ให้ยินดี
หากแม้นไปไม่ถึงซึ่งจันทร์เจ้า
ก็ภูมิใจที่เราทำเต็มที่
ขอเพียงแค่ตั้งใจไว้เท่านี้
ผลจะดีหรือไม่ก็ช่างมัน
ถึงพลาดเป้าไปแล้วจากจันทร์จ้า
ก็มิได้น้อยหน้าอย่าได้หวั่น
เพราะอย่างน้อยเรายังลอยข้างพระจันทร์
และสุขสันต์คงอยู่กลางหมู่ดาว
7 มิถุนายน 2550 19:48 น.
นายธนา
พุทธเจ้าหลวงทรงเลิกทาสประกาศไท
และมอบให้ซึ่งเสรีแก่ชีวิต
ให้ผองชนเสมอชนใช้สิ่งสิทธิ์
ให้ชีวิตทุกชีวิตเท่าเทียมกัน
นับจากนั้นแผ่นดินไทยก็ไร้ทาส
สยามชาติร่มเย็นเป็นสุขสันต์
จวบจนเข้าถึงเวลาปัจจุบัน
ยังคงมั่นมิเคยเป็นทาสใคร
แต่วันหนึ่งเรากลับกลายเป็นทาส
ของอำนาจเงินตราตามสมัย
ด้วยกระแสสากลจากโพ้นไกล
ที่เทิดทูนยิ่งใหญ่เจ้าเงินตรา
โดยอ้างว่าถ้ามีเงินมากเหลือล้น
เงินจะดลบันดาลสุขยิ่งหนักหนา
อยากได้อะไรก็จะมีให้ตีตรา
เงินจะพาพบสุขทุกคืนวัน
ชนทั้งหลายจึงเฝ้าใฝ่ในสิ่งนี้
ใช้ชีวีเพื่อหาเงินเกินขยัน
พอได้แล้วอยากได้อีกอยู่อย่างนั้น
มิเคยผันมาพอเพียงเลยสักที
เห็นเขามีเราต้องมีเหมือนอย่างเขา
ยอมกู้เอาค่อยผ่อนใช้ให้สุขี
จะซื้อรถซื้อบ้านกว้านซื้อที่
จะต้องมีจะต้องได้ไว้แสดง
แล้ววัตถุก็ครอบงำกระทำจิต
ให้ชีวิตหลงใหลไม่หน่ายแหนง
หลงอำนาจเงินตราราคาแพง
จึงแก่งแย่งไขว่คว้าหาแต่เงิน
ใครมีเงินมากมายหลายเหลือล้น
ย่อมมีคนแซ่ซ้องสรรเสริญ
เพราะว่าเงินมีอำนาจเหลือเกิน
สั่งคนเดินสั่งหยุดได้ทันที
ผลสุดท้ายคนก็กลายเป็นเช่นทาส
ของอำนาจเงินตราสิ่งเหล่านี้
ด้วยเรายังอยากได้และอยากมี
จึงมิอาจจะหลีกหนีเจ้าเงินตรา
หน้าส่วนตัว
989
