10 กุมภาพันธ์ 2551 07:42 น.
นายธนา
สุโขทัย...
ตะวันพรุ่งรุ่งแล้วหนอแก้วตา
วันนี้พี่จะพาน้องไปเที่ยว
สุโขทัยวิ่งรถไปหน่อยเดียว
ลัดทุ่งข้าวสีเขียวที่แตกรวง
ข้ามแม่น้ำยมใสไหลเอื่อยเอื่อย
ลัดเลาะเรื่อยเดินบนถนนพระร่วง
ผ่านดงตาลเห็นนกน้อยห้อยรังพวง
อีกป่าหมากป่ามะม่วงร่วงระเน
ผ่านบ้านกงบ้านสวนล้วนสดใส
ฟังสำเนียงสุโขทัยมีเสน่ห์
เขาพูดจากกันมาแต่นานเน
ดูฮาเฮพื้นบ้านสำราญใจ
แวะศาลแม่ย่าพระนางเสือง
ลือเลื่องศักดิ์สิทธิน้อมจิตไหว้
แล้วกราบอาสน์แทบบาทภูวไทย
พ่อขุนรามสุโขทัยพระราชา
เที่ยวชมเมืองรุ่งเรืองพุทธศิลป์
ซากอิฐกำแพงดินล้ำคุณค่า
ทั้งวัดน้อยวัดใหญ่เสาศิลา
อีกปรางค์ปราสาทสร้างวังงดงาม
ขึ้นเขาหลวงปวงไม้ไสวหน้า
งามพฤกษ์ใหญ่ไพรพนาน่าเกรงขาม
แล้วเที่ยวชมอุทยานพ่อขุนราม
ดูท้องฟ้าสีครามกลางทุ่งทาง
ลงจากเขาเข้าเมืองเรื่องของฝาก
ซื้อหลายหลากจับจ่ายเลือกหลายอย่าง
ขนมผิงถั่วทอดทองม้วนวาง
ผ้าซิ่นข้างทองคำสวยถ้วยชามชม
มาเที่ยวเมืองสุโขทัยในคราวนี้
ได้ยินดีสนุกสนานสำราญสม
เดินตามรอยหลักศิลาพาภิรมย์
ณ เมืองเก่าริมน้ำยมอุดมเอย
ลูกพ่อขุน : ชินกร ไกรลาศ
3 กุมภาพันธ์ 2551 21:48 น.
นายธนา
แว่วเสียงซอสะล้อขับรับลมหวน
ลมเรรวนดีดสายซึงซึ้งซาบเสียง
เพลงพิณไหวไหลระรื่นชื่นสำเนียง
แว่วขลุ่ยเพียงเรียงประสานกังวานมา
พลิ้วลมรินกลิ่นรัญจวนชวนหลับฝัน
เมฆสยายสายตะวันกั้นเวหา
อวลกลิ่นละอองกาสะลองล่องลมพา
ให้หอมชื่นชีว่าน่าดอมดม
ลมพัดพากาสะลองล่องกลิ่นหอม
มิเก็บออมกระจายกลิ่นประทิ่นสม
จึงหอมหวนชวนหมายใฝ่เชยชม
ดอกไม้ที่ต้องลมพรมกลิ่นไกล
กาสะลองขึ้นคันของแถวปลายนา
โต้ลมทานต้านลมท้าช้าช้าไหว
พลิ้วเรื่อยเรื่อยเฉื่อยฉิวปลิวยอดใบ
คล้อยสั้นไหวช่อน้อยปล่อยตามแรง
หอมเอยหอมดอกเจ้ากาสะลอง
ที่ริมคลองชายป่าคราลับแสง
หอมอบอวลชวนชื่นใจไพรจัดแจง
ร่ำปรุงแต่งกลิ่นนี้ที่บ้านนา
31 มกราคม 2551 21:04 น.
นายธนา
มองท้องฟ้าค่ำคืนนี้ไม่มีดาว
โอ้จันทร์เจ้าเดียวดายไร้คู่ข้าง
เหมือนหัวใจของชายที่อ้างว้าง
สิ้นเส้นทางล้างความรักที่จากลา
อาบเอยอาบน้ำตานองทั้งสองแก้ม
มิอาจแย้มรอยยิ้มปริ่มใบหน้า
แม้นเป็นชายก็มิวายเสียน้ำตา
ด้วยความรักนั้นพาให้อ่อนแอ
รักเอ๋ยรักความรักนั้นเป็นไฉน
จึงคมกริบบาดใจให้เป็นแผล
ปวดเจ็บปวดรวดร้าวคราวพ่ายแพ้
ไม่มีใครเหลียวแลแม้สักคน
ทนเถิดทนเดียวดายกับความเงา
แม้นจะต้องทุกข์เศร้าสักกี่หน
ทนเถิดทนต่อไปใจต้องทน
เมื่อใจยังดิ้นรนค้นความรัก....
27 มกราคม 2551 23:25 น.
นายธนา
ดอกงิ้วพริ้มบานละลานต้น
น่ายลน่ามองผ่องใส
สีแดงแก้มแสดแฝดใบ
ระย้าไหวตามลมพรมริน
ต้นเปรียวเรียวหนามลามหนา
สูงเด่นกลางป่านาถิ่น
ลมหนาวพัดโชยโรยดิน
หมดสิ้นก้านใบไร้มี
ดอกแดงแต่งต้นบนยอด
ช่อทอดลงพื้นดื่นที่
อยากคว้ามาหอมสักที
จะมีกลิ่นไหมเจ้าเอย
อยากปีนป่ายไปไขว่คว้า
แต่กลัวหนามหนาแทงเสย
บาดเนื้อบาดตัวทั่วเลย
หมายเชยจำกล้าผ่าไป
ดอกเอยดอกงิ้วพลิ้วพราย
หากแม้นไม่ตายสู้ไหว
จะเก็บดอกงิ้วแนบใจ
หนามแทงไม่เป็นไรข้ายอม
13 มกราคม 2551 18:14 น.
นายธนา
หาบตะกร้าเดินเสหน้าขาเสหลัง
เดียดกระจาดพะรุงพะรังทั้งซ้ายขวา
ถือเสื่อกกเก่าเก่าก้าวเท้ามา
ย่างช้าช้าไปตลาดกาดคนเดิน
พริกมะเขือถั่วฝักยาวข้าวของใหม่
มาแล้วหนาไปชื้อได้ยายแก่เอิ้น
เห็ดหอยขมชะอมแฟงเอาแตงเทิน
เต็มตะกร้าขนเพลินเกินกำลัง
หญิงชราหน้าตาตอบสวมงอบสาน
วางไม้คานปูเสื่อเหงื่อเต็มหลัง
เรียงข้าวของลงแผงจัดแจงนั่ง
แล้วร้องดังผักไหมจ๊ะเร่เข้ามา
คนมาซื่อยายก็ยิ้มแย้มแจ่มใส
คงดีใจได้ขายได้คุยเพลินหนักหนา
แถมไปบ้างสองสามกำลดราคา
ถ้าคุ้นหน้าไม่เป็นไรจะให้ฟรี
ยายชราอายุปาไม้ใกล้ฝั่ง
ยังมานั่งขายผักอยู่ที่นี่
น่าจะพักผ่อนบ้างแล้วชีวี
ลูกหลานมีไหมหนามาดูแล
หน้าส่วนตัว
1351
