7 กรกฎาคม 2550 07:07 น.
นายธนา
เจ็ด...วัน...เหินห่าง...ยอดชีวา
คร่ำครวญ...เคล้าน้ำตา..อาบแก้ม
รำพึงถึง...ขวัญเจ้า...จันทร์แจ่ม
มองแขเหมือน...เรียมแย้ม...หยอกมา
เจ็ด...เดือน...เคลื่อนผ่านแล้ว...ผ่านเลย
แต่ใจนี้...มิอาจเฉย...เรียกหา
ยังคง...มั่นรัก...นักแก้วตา
ตราบสิ้น...ดินฟ้า...ไม่ลางเลือน
เจ็ด...ปี...ที่เฝ้ารัก...เฝ้ารอ
เพียงขวัญ...เจ้าเรียมหนอ...มิเคยเคลื่อน
ด้วยรัก...สองเรา...เฝ้าย้ำเตือน
คงมิอาจ...แชเชือน...ไปอย่างไร
เจ็ด...วัน...เจ็ดเดือนแล้ว...เจ็ดปี
วันที่เจ็ด...เดือนเจ็ด...นี้ศรีสมัย
ปีสองพัน...เจ็ดแล้ว...ล่วงไป
แต่หัวใจ...คงไว้...ที่เธอ...
5 กรกฎาคม 2550 20:17 น.
นายธนา
เปล่งประกายเจิดจรัสรัศมี
สมมณีสีสกาววับวาวใส
ดั่งหยดน้ำจากฟ้าสุราลัย
ที่ร่วงไหลลงหล่นบนพื้นดิน
.........................................
งามน้ำงามเนื้องามล้ำเกินค่า
คงมิอาจจะคณาราคาสิน
หุงจนไร้ลอยหม่นของมลทิน
เจียระไนใหม่สิ้นเป็นจินดา
..........................................
เหลี่ยมกระรัตตัดมาประณีตงาม
แวววาวยามแสงเฉหักเหหา
สมยิ่งแล้วแก้วมณีอันมีค่า
โอ้ยอดเพชรเกล็ดฟ้าข้าหมายปอง
............................................
เพชรน้ำหนึ่งน้ำงามด้วยความใส
เพชรสูงค่ากว่าสิ่งใดในแก้วผอง
มวลหมู่พลอยคอยน้อมยอมเป็นรอง
ยกแซ่ซ้องให้เพชรว่าเด็จจริง
.............................................
กิตติศัพท์ประดับมาว่าเพชรนี้
เป็นมณีแกร่งกล้ากว่าทุกสิ่ง
แม้นทุบทุ่มรุ่มค้อนไม่ประวิง
เพชรคงนิ่งมิแตกหรือแหลกไป
...............................................
จงเปรียบตนให้เป็นเช่นเพชรกล้า
ที่ทรงซึ่งคุณค่ากว่าสิ่งไหน
จงทำตัวเสมือนเพชรพราวพิไล
ที่ทรงไว้ซึ่งความแข็งแกร่งทน
หยาดเพชร : ตุ้ย เกียรติกมล (ตุ้ย AF3)
3 กรกฎาคม 2550 21:49 น.
นายธนา
ยามสายฝนพรมพร่างมิจางสาย
มวลหมู่ไม้ย้ายเบนเอนต้นไหว
ลมพัดสาดน้ำนองละอองไอ
ชวนชุ่มฉ่ำชื่นใจได้เสียจริง
มองสายน้ำกระหน่ำลงตรงหน้าต่าง
หนาวสายลมเบาบางเป็นอย่างยิ่ง
ละอองคอยลอยปะทะกะประวิง
ให้ใจยิ่งเหน็บหนาวเศร้าเหลือไร
โอ้คิดถึงแสนคิดถึงคำนึงหวน
เฝ้าคร่ำครวญชวนหทัยให้หวามไหว
พึงละเมอเพ้อถึงเธออยู่ร่ำไป
ด้วยหัวใจเรียกหามิซาจาง
ยิ่งหนาวฝนเหลือทนไหวแล้วใจหนาว
หากแม้นมีหนึ่งเจ้าอยู่เคียงข้าง
ในยามนี้คงไม่มีความอ้างว้าง
ให้อยู่อย่างเหงาเหงาแบบนี้เอย
อากาศดีๆ : เนอสเซอรี่ ซาวด์
30 มิถุนายน 2550 20:46 น.
นายธนา
เมื่อแดดร่มลมเย็นเดินเล่นกาด
เที่ยวตลาดบ้านนาซื้อหาของ
เห็นแม่ค้าคนสวยจึงฉวยมอง
งามจริงหนอนวลน้องนางบ้านนา
คงมาช่วยยายหรือแม่แน่เลยเจ้า
งานหนักเอาเบาไม่หนีดีจริงหนา
ลูกสาวใครแหมสวยใสสะดุดตา
อยากจะพาแม่ไปขอจริงหนอนาง
ทั้งผิวพรรณผุดผองดั่งทองเก้า
ผมก็ยาวดำสลายสวยทุกอย่าง
พร้อมใบหน้ากิริยาและท่าทาง
งามกว่าสาวเดินห้างในเมืองกรุง
แม่น้องนางบ้านนาหน้าตาสวย
ใส่ผ้าไทยเสียด้วยสวมซิ่นนุ่ง
พรมน้ำหอมดอกมะลิที่อบปรุง
จนหอมฟุ้งจรุงจิตให้ติดใจ
แม้นพูดจาพาทีชวนชื่นหู
อยากจะรู้บ้านนางอยู่ทางไหน
จะแอบดูข้างรั้วอยู่ใกล้ใกล้
ด้วยถูกใจเสียยิ่งจริงแก้วตา
โบราณกล่าวว่าดูนางต้องดูแม่
จะให้แน่ดูถึงยายได้ดีกว่า
แล้วไหนเล่าแม่และยายกัลยา
พี่จะรีบวันทาไม่ช้านาน
ว่ากันว่าจะหาแท้แม่ศรีเรือน
เสียงตำน้ำพริกต้องสะเทือนไปเจ็ดบ้าน
ต้องเก่งกาจเรื่องราวทั้งคาวหวาน
และไม่คร้านปัดกวาดสะอาดตา
เออ..น้องหนอคุณพ่อท่านดุไหม
มีปืนติดบ้านไว้บ้างไหมหนา
ถึงแม้นมีพี่ยอมน้อมชีวา
ขอเพียงได้กัลยามาเคลียคลอ
แม่น้องนางบ้านนาจรรยางาม
พี่ขอถามว่ามีคู่อยู่ไหมหนอ
ถ้าไม่มีพี่จะรีบไปบอกพ่อ
ให้แต่งขันหมากรอขอมะรืน
กาด เป็นภาษาไทยถิ่นเหนือ หมายถึง ตลาด
เทพธิดาผ้าซิ่น : เสรี รุ่งสว่าง
28 มิถุนายน 2550 19:44 น.
นายธนา
ทุ่งข้าวเขียวเป็นเกรียวคลื่นตื่นตามลม
ดอกทองกวาวสีส้มที่ท้ายหนอง
กอผักตบลอยปริ่มอยู่ริมคลอง
ช่อโสนสีทองเริ่มแย้มบาน
กาสะลองชายคลองยังไร้ดอก
ผีเสื้อหยอกแมลงปอสนุกสนาน
นกกระจาบทำรังใหญ่ที่ใบตาล
หอยขมคลานตามปูเอ็นดูจัง
ห้างเก่าเก่าข้างกอไผ่ใครไปสร้าง
มีผ้ายางขาดปะเป็นผนัง
มุงหญ้าคาผุผุพอประทัง
เมื่อพักนั่งยามร้อนคงผ่อนคลาย
นกกระยางกลางปีกเรียวระหง
สะโอดสะองลอยล่องท่องมิหาย
ปลาเห็นเข้ารีบแทรกกันแหวกว่าย
เดี๋ยวจะกลายเป็นอาหารหวานโอชา
ดอกบัวบานก้านยาวใบกลมใหญ่
กลางธารน้ำใสใสไหลช้าช้า
กุ้งตัวน้อยลอยเด่นเล่นไปมา
ข้างฝูงปลาว่ายอยู่เคียงคู่กัน
ชื่นชมถิ่นดินแดนแสนชนบท
งามหมดจดบริสุทธิ์ดุจสวรรค์
ทั้งท้องไร่ท้องนาพฤกษาพันธุ์
ธรรมชาติสร้างสรรค์อย่างสมบูรณ์
หน้าส่วนตัว
1549
