3 มีนาคม 2546 07:53 น.
นายดอกไม้
ใบไม้ไหวปลิวโรย...ลมโชยพัด
สายฝนสาดซัดซ่าน...สะท้านผิว
ดอกหญ้าโน้มแรงลม...ที่พรมพลิ้ว
ใบหน้าริ้วรอยกร้าน...ตามวารวัน
ผ่านอีกแล้วหนึ่งหนาว...หนึ่งร้าวราน
สู้ทนผ่านเหน็บเนื้อ...เพียงเพื่อฝัน
สองขาก้าววิเวก...สู้เสกสรรค์
สองมือปั้นสานสร้าง...กำลังใจ
ท้องทุ่งนาว้างเวิ้ง...เหลียวเบิ่งหา
ผ่านปลายหญ้าแห้งเหี่ยว...ช่างเปลี่ยวหมาย
ฝนที่หล่นเพียงพอ...แค่วอควาย
ท้องนาไร่ชายสวน...ยังชวนมอง
คันนาแห้งแล้งน้ำ...หญ้างามเหลือง
อีกนานเนื่องกว่าฝน...จะหล่นร้อง
สายฝนโปรยครานี้...(หวัง)น้ำปรี่นอง
พรุ่งนี้ผองชาวนา...คงร่าเริง...
หน้าส่วนตัว
730
