3 เมษายน 2548 15:25 น.
นายดนตรี
ราตรีกาลมืดดำทั่วสถาน
ดั่งผืนม่านปิดคลุมโลกผืนใหญ่
ดูน่ากลัวสงบเย็นเงียบทั่วพงไพร
คืนนี้ไร้เงาจันทร์ใยไม่มา
แม้แต่ดาวเคยเห็นฉอเลาะจันทร์
ทิ้งให้ฉันนั่งหงอยคอยแลหา
เงียบงำหมดสลดทิ้งเอกา
จันทร์เจ้าขาข้าเหงาเจ้าจงมา
3 เมษายน 2548 15:02 น.
นายดนตรี
ทิวาผ่านข้ามวันร้อนรอนแรง
สุรีย์แสงแดงเดือดเฉียดชีวิต
ดินดอนแดงแตก-ระแหงห่อเหี่ยวจิต
ทั่วทุกทิศถิ่นแห้งแล้งเต็มทน
พระพิรุธทรงหนีหน้าไปไหน
พรหมโลกไร้น้ำสรวงขอฝน
ไร่นาแล้งตายแห้งถั่วทุกหน
ประทานฝนดับร้อนให้โลกา
3 เมษายน 2548 14:43 น.
นายดนตรี
ไม่รู้ใครมาทำให้ฉันรัก
เป็นจริงสักแค่ไหนก็ไม่รู้
กับความรักเรานี้ที่เป็นอยู่
เธอมีคู่อยู่แล้วยังอยากรัก
คงไม่ได้ไม่ดีเท่าไรแน่
รู้ว่าแพ้แฟนเขาอกจะหัก
แล้วแต่ฟ้าสวรรค์สร้างให้เป็นรัก
รักไม่รักแล้วแต่บุญที่ทำมา
3 เมษายน 2548 12:38 น.
นายดนตรี
ดาวบนฟ้ามีนภาจันทร์เป็นเพื่อน
เป็นเพื่อนเดือนไม่เหงาได้เห็นหน้า
ห้วงสมุทรยังมีกุ้งปูปลา
แล้วตัวข้าละมีอะไรนอกจากตัว
เหงาสิเหงาเรามันตัวคนเดียว
เหลียวจะเหลียวเปลี่ยวไปใจนึกกลัว
มืดราตรีมีเงาเหงาพันตัว
ใจระรัวเป็นอ่อนรอนสิ้นใจ
3 เมษายน 2548 12:23 น.
นายดนตรี
จันทร์เจ้ารู้บ้างไหม
รู้ไหมใครเขาคอยเป็นห่วง
กลัวว่าจันทร์จะง่วง
ไม่เต็มดวงส่องแสงไม่สดใส
จันทร์เจ้าหนาวบ้างไหม
ใจคนไกลคนนี้ยังมีให้
ห่วงจันทร์กลัวจันทร์หาย
กลัวมีใครมาห่วงแทน
หน้าส่วนตัว
690
