26 มิถุนายน 2548 14:44 น.
นายดนตรี
มองทะเลคะเนตาจรดฟ้ากว้าง
ความเวิ้งว้างว่างไกลไร้จุดหมาย
ริบรี่ตามองไปอย่างอาลัย
ไกลกว่าไกลสายตาจะมองตาม
คลื่นยังซัดซาดหาดไม่หยุดนิ่ง
เม็ดทรายกลิ้งทิ้งหาดลงตามน้ำ
คลื่นยังคงลงขึ้นไม่สร่างยาม
ทุกเช้าค่ำย้ำเพลตลอดมา
แม้ครั้งหนึ่งทะเลกลืนหมื่นชีวิต
ใครไม่คิดว่าชีวิตถูกคลื่นฆ่า
กลายเป็นศพเกลื่อนหาดในพริบตา
หวาดผวาระเหี่ยไห้ใจซ่านซม
โหมโหดโถมโจมตีกระแทกใส่
ไม่ทันไหร่ตายดับทับทรายจม
เหมือนใบไม้ร่วงหล่นตามแรงลม
หมื่นขืนข่มฝังจมใต้บาดาร
เสียงสะอื้นใต้น้ำยังร้องเรียก
หนาวเหน็บเปรียกน้ำเค็มมาหลายวาร
เสียงโหยหาโหยหวนมวลวิญญาณ
ยังเรียกขานขอคอยปล่อยตามกรรม
อย่าฝังทรายตายหาดไว้อย่างนี้
ปล่อยเป็นผีเจ้าหาดตรึงความช้ำ
ผีรอปล่อยวิญญาณให้เป็นธรรม
ปล่อยความช้ำรอคอยความเป็นไท
26 มิถุนายน 2548 10:33 น.
นายดนตรี
ค่ำคืนนี้ไม่มีดาวให้ขอฝัน
แม้แต่จันทร์ยังไม่มีมาส่องแสง
เมฆคลุมดำปิดมิดทุกระแหง
คิดระแวงหวั่นใจหวาดฤดี
ลมพัดหนาวสะกิดใจให้ขนลุก
เสียงฟ้าปลุกผวาให้ขวัญหนี
ใบไม้ไหวเหมือนใครขยับที่
มองไม่มีใครเลยไหนสักคน
ฟ้าไร้ดาวหน้าฝนดาวคงหนาว
ไม่ออกเล่าขับขานกลัวเปรียกฝน
ดาวเปลี่ยนฟ้าทิ้งข้าให้ต้องทน
เดียวดายตนนั่งเหงาอาลัยดาว
โถดาวจ้าไม่น่าจะทิ้งกัน
เคยร่วมฝันขอดาวอยู่กับเจ้า
ดาวกลับฟ้ามาหาข้าอย่างเก่า
อย่าปล่อยเหงาดาวจ๋าสงสารใจ
24 มิถุนายน 2548 20:32 น.
นายดนตรี
จะไม่รักใครไหนให้เจ็บอีก
ขอหลบหลีกปีกแห่งรักไม่เข้าใกล้
เก็บรักษาใจนี้ให้ปลอดภัย
หยุดฝันใฝ่ใคร่รักนี้สักที
จะถนอมดูแลรักษาตัว
อะไรยั่วเย้ายวนช่างมันซี
รักตัวเองใครไม่รักเรายังมี
รักตัวดีกว่ารักคนอื่นให้ปวดใจ
24 มิถุนายน 2548 20:30 น.
นายดนตรี
รู้ว่าได้แค่นี้ยังจะฝัน
ยังดื้อรั้นมั่นใจว่าต้องได้
ลองดูเงากะโหลกชะโชกใส่
เห็นอะไรไหมใจเจ้าจงมอง
รู้ตัวเองตื่นเสียทีหยุดเสียเถอะ
ฝันเลอะเทอะเปรอะใจให้ไหม้หมอง
มีอะไรดีไหมที่ได้ครอง
มีแต่กองน้ำตามาท่วมใจ
24 มิถุนายน 2548 20:25 น.
นายดนตรี
ทรมานไหมใจรักเขาเอง
ไม่กลัวเกรงเก่งนักเจ็บก็สม
มีน้ำหน้ามาให้ปล่อยใจประโลม
หายาลมดมยาเก่งก็ควร
อยากอวดเก่งเกรงใครละไม่มี
เจ็บฟรีฟรีกี่ครั้งยังจะป่วน
สงบใจไว้บ้างอย่าชักชวน
ใครเย้ายวนหยอกหลอกบอกไม่เอา
หยุดความเจ็บลงไว้ที่ตรงนี้
อย่าไปมีหาใหม่ไหนอีกเล่า
สั่งสอนจำไว้บ้างใจงี่เง่า
ดื้อจะจับเผาฆ่าให้ตาย
หน้าส่วนตัว
727
