15 ธันวาคม 2546 17:47 น.
นายช่างฝัน
มองท้องฟ้าคนเดียวแสนเงียบเหงา
มองจันทราเป็นตัวเราแสนโดดเดี่ยว
มองดวงดาวเปล่งแสงคือเธอคนเดียว
แสนปล่าวเปลี่ยวคืนข้างแรมไม่เห็นเธอ
มองแล้วมองหามองไม่เห็น
มองยังไงไม่เป็นไม่เห็นเธอ
แสงดาวหนึ่งดวงไม่เห็นและไม่เจอ
แต่ยังไงมีภาพเธออยู่ในใจ
14 ธันวาคม 2546 23:04 น.
นายช่างฝัน
คิดถึงเราโทรหาเธอไม่รับ
ทำไมครับถึงไม่รับสายของผม
โทรไปหาด้วยความเป็นห่วงปนกังวล
กลัวว่าคนอย่างเธอจะไม่สบาย
ถึงทีเธอโทรมาเราไม่อยู่
ที่ไม่รู้ไม่รับเพราะไม่เห็น
เธอจะห่วงกันรึเปล่าเหมือนฉันเป็น
อยากให้เห็นว่านอนอยู่...ฝันถึงเธอ...
13 ธันวาคม 2546 12:45 น.
นายช่างฝัน
หลับตาก็เห็นหน้าเธอ
พร่ำเพ้อเฝ้าเหม่อรำพึงหา
จะโทรไปตอนนี้ก็ใช่เวลา
นี่ก็ ตี 1 แล้วหนาจะทำไงดี
จะโทรไปก็กลัวเธอนอนแล้ว
เสียงแผ่ว ๆ หัวใจฉันถามหา
กลัวว่าเธอจะนอนไม่สบายกายา
ก็แค่จะบอกว่า นอนหลับฝันดีนะ นะคนดี
11 ธันวาคม 2546 19:16 น.
นายช่างฝัน
คิด.....ถึงนะคิดคิดถึงมาก
ถึง.....ว่าจากไกลแห่งหน
มาก.....ที่ใจเกินจะอดทน
จาก.....วันจนทนคิดถึงไกลเกินตา
ใจ.....หนอใจพักนี้เป็นเอามาก
คิด.....ถึงปากคิดถึงเสียงของเธอหนา
ถึง.....ว่าฉันจะไม่เจอกับเธอทุกเวลา
เธอ.....นี่หนาอยู่ในใจฉันตลอดกาล