22 เมษายน 2547 15:37 น.
นายกระต่ายขาว
ตัวตนแท้จริงเธอเป็นอย่างไร
ดูเหมือนไร้หัวใจมีเพียงเนื้อ
รู้สึกดีมีให้ไม่จุ่นเจือ
ไร้เยื้อใยไร้ไมตรีไม่สนใจ
ชินชาใจเย็นเช่นดั่งหิน
ไม่ถวิลความรักที่มอบให้
แล้วรักของข้าเป็นอะไร
ให้หัวใจที่เป็นหินกินน้ำตา
22 เมษายน 2547 13:15 น.
นายกระต่ายขาว
ดีใจจังเธอรับรักฉันวันนี้
หลังจากที่ตามรักตามงอนง้อ
เธอไม่สนฉันเองก็เริ่มท้อ
พอวันนี้เธอทำใจชื่นใจ
ยิ้นระรื่นชื่นมื่นได้ทั้งวัน
คำพูดนั้นเธอบอกยังจำไว้
จะรักเธอคนเดียวไปจนตาย
ใจดวงเดียวดวงนี้มีแค่เธอ
21 เมษายน 2547 13:42 น.
นายกระต่ายขาว
น้ำใจเอ๋ยเคยชื่นว่าแสนหวาน
เปรียบน้ำตาลทั้งโลกมาเจือให้
หวานใดเคยลองรสจืดจางไป
หวานรักใหม่หวานหอมเกินต้านทาน
หวานแห่งรสน้ำใจซึมทั่งร่าง
ถึงยามห่างไปคิดถึงไม่หน่าย
แต่ตอนนี้หวานนั้นเปลี่ยนกลับกลาย
มลายหายหวานหมดรสไม่มี
21 เมษายน 2547 13:32 น.
นายกระต่ายขาว
ไม่อยากรักใครเลยแต่ต้องฝืน
เมื่อมีคนชื่นรักในตัวข้า
การกระทำของเขาที่ทำมา
เหมือนบัญชาว่านี่หนีไม่ได้
ต้องรับรักตอบเราทั้งที่รู้
ใจดีสู้รู้ตัวว่าฝันร้าย
ยังไม่พร้อมแต่ต้องรักบังคับใจ
จะทำอย่างไงดีเราช่วยบอกที
21 เมษายน 2547 13:22 น.
นายกระต่ายขาว
เก็บรักได้วานตำรวจให้ประกาศ
ไม่สามารถรู้ว่าใครเจ้าของ
ไม่อยากเอารักใครมาเก็บดอง
ไม่ใช่ของของเรากลับซ้ำตรม
อยากไม่เจอฝากไว้ที่ตำรวจ
ไม่รับมาปวดใจให้ขืนขม
เคยเจอรักอย่างนี้อย่างลอยลม
เก็บมาชมตรมทุกทีไม่อยากเจอ
หน้าส่วนตัว
620
