18 เมษายน 2547 13:27 น.
นายกระต่ายขาว
รอความรักจากคนอยู่บนฟ้า รอเวลาประทานรักมอบมาให้
รอพระพรหมลิขิตเขียนเรื่องหัวใจ รอรอไปถึงไหนเมื่อไรมี
รอมานานจะนานเกินจะได้ หรือท่านให้โดดเดี่ยวอยู่อย่างนี่
รอคนรักไม่มาคงไม่มี รอกี่ปีรอไปไม่เลิกรอ
18 เมษายน 2547 13:21 น.
นายกระต่ายขาว
นี่หรือคือน้ำใจบ่มความรัก มันขมนักยากจะกลืนกินได้
หวานเคยหวานน้ำตาลใยกลับกลาย หรือรักไซ้บูดขมบ่มไม่ดี
ใช้น้ำตาลกี่ก้อนจะกลายกลับ จะต้องนับอ้อยชานกี่โลนี่
หรือต้องยามทิ้งมันพอแค่นี้ คงไม่มีวันคืนกลับเหมือนเดิม
18 เมษายน 2547 13:10 น.
นายกระต่ายขาว
มีน้ำใจเค็มเค็มไว้ดองเนื้อ สำหรับเผื่อคนรักนั้นไว้แน่
ให้คนรักที่คิดจะปรวนแปร ไม่แยแสน้ำใจที่เคยมี
จะแร่เนื้อคนรักเอามาดอง อยากทำหมองสองใจไม่ใยดี
ก่อนมีรักไม่คิดตรองให้นี่ จะขยี้สับเชียดเลือดมากิน
18 เมษายน 2547 13:01 น.
นายกระต่ายขาว
กลความรักเล่นเอาเราหวาดกลัว ความเมามัวตัวใจลืมหมดสิ้น
มีความรักมีน้ำตาเสียงได้ยิน อยากถวิลต้องใจแต่กลัวกล
หารักแท้นั้นยากเช่นหาเข็ม กลางน้ำเค็มทะเลเกลือนทั่วแห่งหน
กลัวน้ำเค็มเหหักท่วมใจตน กว่าจะค้นรักแท้ต้องเกือบตาย
18 เมษายน 2547 12:52 น.
นายกระต่ายขาว
พายเรือน้อยคอยถามตามหารัก ไม่ใช่นักนาวีบนเรือใหญ่
เพียงแรมรอนพเนจรด้วยตั้งใจ ใคร่ถามหาตามรักที่เป็นจริง
มีรักจริงรักแท้อยู่ที่ไหน ข้าจะได้สมหวังหรือต้องทิ้ง
มีความรักอยากได้ไว้พักพิง หวังได้ทิ้งร่างตายไว้รักสดุดี
หน้าส่วนตัว
695
