20 กันยายน 2547 16:04 น.
นายกระต่ายขาว
วิลาศเอ๋ยวิลาศวิเลขา
นคิตทราวรุณราชะบงกฎ
พิเภกพาพิศสระวนะคช
ชินพจน์ชะนีนาคนาคร
หัตถสีมางามพรรณนาถ
ครุฑาราชประดับลายสิงหร
กินนรีบินรอนคู่กินนร
ศรรัมย์พรรณนาลวดลายไทย
20 กันยายน 2547 15:57 น.
นายกระต่ายขาว
หนาวจ๋าหนาวดาวเจ้าหนาวไหม
หนาวหัวใจในกายยังหนาวสั่น
หนาวนอนหนาวคราวเปลียวให้สากัตน์
หนาวฟ้านั้นยังน้อยกว่าหนาวใจ
หนาวจ๋าหนาวปราณีข้าบ้างเถิด
หนาวใดเกิดแก่ข้าผู้เดียวไม่
หนาวข้าหนาวยะเยือยเย็นแทบขาดใจ
หนาวฆาตใจฆาตข้าก็ไม่มี
20 กันยายน 2547 15:51 น.
นายกระต่ายขาว
หยิบความเหงาที่เก่าเก็บมาปัดฝุ่น
ขาดไออุ่นยังหนาวอยู่เสมอ
เปิดมองดูความขลังคือความเพ้อ
ที่ทำเอ้อเก้อกังอยู่ทุกที
เหนื่อยกับรักจึงมาทักทายเหงา
ลืมความเศร้ามาเหงาอยู่ที่นี่
ทำไม่ได้ไปดีมากกว่านี้
อยู่ฤดีอย่างเหงาไปนิรันดร์
17 กันยายน 2547 15:21 น.
นายกระต่ายขาว
เพราะเธอดีทำอะไรก็น่ารัก
ใครก็ทักทายเธออยากอยู่ใกล้
คนรายล้อมพร้อมที่จะให้ใจ
ทำอะไรใครก็ชอบใครก็มอง
แต่ตัวฉันธรรมดาเกินจะคบ
อยากจะพบก็อายไม่กล้าจ้อง
ไม่รู้ทำอย่างไงจะคู่ครอง
กลัวจะต้องทำอายให้แต่เธอ
16 กันยายน 2547 16:56 น.
นายกระต่ายขาว
ลมหนาวเอาหนาวฟ้ามาห่มอุ่น
หมอกละมุนหนุนหมอกนอนสบาย
สายลมพัดหยิบมาเป็นหมอนกาย
พักเหนื่อยหน่ายการงานที่เคยทำ
มาดูจันทร์ทีวีสีเหลืองแจ่ม
ทุกขึ้นแรมมองไปให้คมขำ
ธรรมชาติเพือนข้าที่สุขล้ำ
ทุกวันค่ำลำแต้หน้อปี้อ้าย...
หน้าส่วนตัว
733
