5 กุมภาพันธ์ 2545 13:12 น.
นานที
อยากจะเฉยเมยไม่ยอมรับฟัง
ไม่อยากปลอบหรือให้ความหวังกับเธอเหมือนเก่า
อยากจะเดินหนีไม่รับรู้เรื่องราว
ไม่อยากฟังเรื่องคนเก่าของเธออีกต่อไป
แต่เมื่อเธอเริ่มต้นเรื่องเดิมด้วยแววตาเจ็บชํ้า
ทุกถ้อยคำฉันจึงพรํ่าปลอบใจให้
เธอเข้มแข็งอดทนมีกำลังใจ
จะหวั่นไหวไปไยแค่การรอคอย
ซักวันเค้าคงกลับมาตรงนี้
ตรงที่เธอคอยรอไม่ท้อถอย
รู้ไว้ยังมีคนบางคนเจ็บกว่าเธอไม่น้อย
ณ ความจริงที่เค้าเองก็รอคอยอย่างไร้จุดหมายเช่นกัน
เธอคงไม่เคยรู้ใช่ไหม
ว่ายังมีใครที่ทนอยู่อย่างนั้น
นั่นเพราะเธอไม่เคยคิดจะหันมามองกัน
อย่างคนสำคัญอย่างที่เค้าคนนั้นมองเธอ
ทุกคำที่เอื้อนเอ่ยปลอบเธอไป
มันก็คือถ้อยคำในใจที่เค้าใช้ปลอบตัวเองเสมอ
เธอพรํ่าบอกว่าคนที่เธอรักไม่เคยรักเธอ
ใช่...ฉันเองก็รู้ดีเสมอว่าเธอไม่เคยมีใจ
23 มกราคม 2545 11:45 น.
นานที
คิดถึง แววตา คู่เก่า
คิดถึง ยิ้มเย้า ครั้งก่อน
คิดถึง ติดตรึง อาวรณ์
คิดถึง อาทร ห่วงใย
เธอจะ อยู่ไหน ยามนี้
เธอจะ ยังมี ใครไหม
เธอจะ ยิ้มเย้า กับใคร
เธอจะ ห่วงใย ใครกัน
รู้อยู่ เป็นไป ไม่ได้
รู้อยู่ คิดไป แค่ฝัน
รู้อยู่ เราไกล ห่างกัน
รู้อยู่ แค่ฝัน ลางเลือน
รึเรา จะไม่ มีวัน
รึเธอ แปรผัน แล้วเหมือน
รึเธอ ไม่เหลือ แม้เพือน
รึเดือน ที่ลืม ดารา
ไม่หวัง กลับไป ที่เก่า
ไม่เหงา หรอกแค่ ห่วงหา
ไม่รัก แค่ยัง ติดตรา
ไม่ว่า นะแค่ ห่วงใย
22 มกราคม 2545 12:14 น.
นานที
แด่แมลงตัวน้อย ตัวหนึ่ง ที่พลัดหลงเข้ามาในตึก วันแล้ววันเล่า ที่ตั้งใจจะนำมันออกไปปล่อย แต่ก็ลืม....จนมันหายไป.....หายไปไหนก็ไม่รู้
ขอโทษนะแมลงน้อยที่สัญญาแล้วก็ลืมทุกที
ฉันขอโทษ ฉันเสียใจ ในความผิด
ที่ลืมคิด ถึงเจ้า ให้เหงาหงอย
ปล่อยทิ้งขว้าง ให้หวังรอ สัญญาคอย
ที่ฉันเคย เอ่ยถ้อย ฝากเจ้าไป
เจ้าจะอยู่ ที่ไหน ในยามนี้
เจ้าจะมี ทุกข์สุข สักเพียงไหน
เจ้าจะเจอ ถิ่นเก่า แล้วหรือไร
โลกสีเขียว สดใส เจ้าเคยมี
ต้องจากถิ่น มาอยู่ที่ ไม่รู้จัก
เจ้าคงเหงา ใจนัก ทุกนาที
แมลงน้อย โผบิน พลัดถิ่นที่
เคยอยู่ดี มีสุข ไร้ทุกข์ภัย
ชีวิตเจ้า จะเป็นไง ไม่อาจรู้
เจ้ายังอยู่ มีชีวิต หรือไฉน
อยากให้รู้ คนลืมคำ ชํ้าเสียใจ
ที่สัญญา กับเจ้าไป แต่ไร้การกระทำ
22 มกราคม 2545 12:00 น.
นานที
อยากมีความรัก....เหมือนคนอื่น
อยากมีวันคืน......สีชมพูสดใส
อยากมีคนรัก.......ที่คอยเข้าใจ
อยากมีเพียงใคร....ในสักวัน
ไม่แน่ใจซะแล้ว........ทำไง
มีรักแล้วไม่สดใส......อย่างที่ฝัน
เห็นคนนั้น..คนนี้......ชํ้าใจกัน
ก็เพราะรักหรือนั่น.....ไม่เข้าใจ
สับสนอลหม่าน..........ความรัก
คึกคักวูบไหว.......ทำใจหาย
หลอกล่อเอาใจ......แล้วจากไกล
ให้เสียใจไปลับ.....ไม่กลับคืน
19 มกราคม 2545 20:09 น.
นานที
มีคนเคยถามคุณมั้ย.......... ความรักคืออะไร
มีคนเคยถามฉันอย่างนั้น
คุณตอบไปว่ายังไง
ฉันไม่ได้ตอบ........เพราะยังตอบไม่ได้
คุณตอบได้มั้ย
โปรดอย่ามองฉันอย่างตั้งคำถาม
ว่าฉันเลวทรามแค่ไหนจึงไม่รู้จักรัก
เพียงแต่บางอย่างยังไม่ประจักษ์
ว่ารักที่แท้จริงแล้วเป็นเช่นไร
ฉันรู้จักรักของแม่ รักของพ่อ
ที่มีแต่ให้ไม่ร้องขอจะเอาจากไหน
รักของพี่น้องผองเพื่อนที่ทำให้ฉันรับรู้อย่างอุ่นใจ
รักของครูอาจารย์ที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน
รักของคุณสิฉันยังไม่รู้
ที่เห็นอยู่ที่คุณบอกว่ามีให้ฉัน
ที่คุณเคยบอกว่ารักบอกว่าผูกพัน
มันอยู่ที่ไหนกันความผูกพันของเรา?
คุณตอบเค้าว่ายังไง??
บอกฉันหน่อยว่า...อะไรที่คุณได้ตอบไป
คุณเคยมีให้ฉัน.....คนที่คุณบอกว่ารัก....รึเปล่า
คุณเคยรู้มั้ยว่าความรักคืออะไร
ฉันไม่เคยรู้หรอก..........อย่างน้อยก็ความรักของคุณ????
หน้าส่วนตัว
1135
