23 ตุลาคม 2549 15:00 น.
นางไม้
กายมนุษย์ สุดแสน จะซับซ้อน
ใจยิ่งย้อน ยอกกว่า เป็นไหน ๆ
หากต้องเจ็บ แม้ในวัน หนึ่งวันใด
ก็ขอให้ อย่าเจ็บแสบ เกินบรรเทา
กระดูกหัก คอหัก เกินทนไหว
เทียบกับใจ ชอกช้ำ เพราะความเหงา
เปรียบไม่ได้ ลองคิด ตรึกตรองเอา
เจ็บใจเรา เขาไม่เจ็บ เสียเวลา
เปรียบเอาเถิด คนแขนหัก กับรักคุด
เป็นมนุษย์ อันไหนเจ็บ เกินรักษา
ต้องเสียใจ อกหัก เสียน้ำตา
ยังดีกว่า แขนหัก สบักสะบอม
11 ตุลาคม 2549 17:38 น.
นางไม้
ชื่อเธอนี้ ฉันเห็น ก็คุ้น ๆ
คงมีลุ้น คนเดียวกัน ที่ชอบเขียน
ทู้มุมฝัน พันกวี ทั้งสอนเรียน
คอยเยี่ยมเยียน แมเนเจอร์ เรดิโอ
ใช่อ๊ะป่าว คิดว่าเรา ทักไม่ผิด
บอกสักนิด ให้รู้ไว้ อย่าโมโห
จำได้ป่าว เราจอมกวน ปากโลโซ
ที่ชอบโผล่ เข้าไปเยี่ยม ในทู้เธอ
ถ้าใช่จริง ก็ขอบอก ว่าเราชอบ
อ่านถามตอบ ในมุมฝันฯ อยู่เสมอ
เป็นอันว่า เธอรักกลอน จริง ๆ เออ
ถ้าอ่านเจอ ตอบเม้ากัน มันไปเลย
11 ตุลาคม 2549 13:16 น.
นางไม้
ดึกสงัด กลางป่า ดาราฉาย
แมลงกราย ปีกสั่น สนั่นเสียง
ลำธารใส แผ่วผ่านหิน รินไหลเรียง
ขาดแต่เพียง แสงจันทร์เจ้า ที่เฝ้ารอ
เหมือนตัวข้า ยามนี้ มีทุกอย่าง
แต่อ้างว้าง ขาดเพียงเขา เฝ้าวอนขอ
เพียงเพื่อนใจ หนึ่งน้อย คอยพะนอ
มาเคลียคลอ คู่เคียงข้าง ไม่ห่างกัน
หน้าส่วนตัว
1040
