13 มกราคม 2549 15:04 น.
นางสาวใบไม้
ฟ้ายังกว้างทางยังไกลเกินไปถึง
อาจด้วยความคำนึงจึงอ่อนไหว
หรือวลีหวานละมุนกรุ่นดวงใจ
มิตรภาพจึงผลิใบ..ในไม่นาน
เผยเรื่องราวเอื้อนเอ่ยเหมือนเคยคุ้น
จึงใจอุ่นกับอาทรอันอ่อนหวาน
แย้มรอยยิ้มหวานซึ้งจึงเบ่งบาน
โดยพันธ-นาการระหว่างกัน
ฝากสายลมพริ้วไหวในค่ำนี้
กล่อมคนดีแนบหมอนก่อนหลับฝัน
ฝากดวงดาวพริ้มพรายใต้แสงจันทร์
พรอดรำพันคำซึ้งคิดถึงเธอ
ยิน"วลีของวันเก่า" ช่างเศร้าสร้อย
จึงเรียงร้อยถ้อยวาจามาเสนอ
"วิถีปีกของฤดูกาล" อาจผ่านเจอ
เป็นแรงใจให้เธอ....เสมอไป
ดังขอบน้ำซ้อนทับกับขอบฟ้า
ไม่มีใครล่วงรู้ว่าอยู่แห่งไหน
แม้"โค้งฟ้ากั้นตาพาเราไกล"
หาก"โค้งใจจรดให้เราใกล้กัน"
3 มกราคม 2549 13:49 น.
นางสาวใบไม้
ต้องการคำขอบคุณจากฉันหรือเปล่า
ก่อนที่คำว่าเรา..จะไม่เหลือแม้สักเสี้ยวความหมาย
ฉันอยากขอบคุณสำหรับวันเวลาที่เธออดทนมาตั้งมากมาย
เพียงเพื่อให้ฉันยืนอยู่ได้...ในวันที่ไม่มีใครสักคน
รับเอาไปเถอะคนดี
แค่เพียงเท่านี้...ที่พอจะมีจากใจคนไร้เหตุผล
เพื่อตอบแทนคืนวันที่เธอดึงฉันออกจากเส้นทางที่วกวน
ว่าครั้งหนึ่งเธอได้ทำให้คนสับสน..ได้รับรู้ถึงความซาบซึ้งใจ
ฉันสัญญาว่าจะไม่อ่อนแอ
จะไม่มีสักข้อแม้..เรียกร้องให้เธอเห็นความอ่อนไหว
ฉันเข้าใจดี..เมื่อเธอไม่พร้อมฉันจะยอมจากไป
และจะเก็บทุกอย่างไว้..ในความทรงจำอันงดงาม
ฉันสัญญาว่าจะคิดถึงเธอเสมอ
อย่ากังวลเลยเธอ..กับสิ่งเหลวไหลที่ฉันเคยตั้งคำถาม
ฉันก็แค่สายลมบางเบา..ที่วูบไหวไปตามโมงยาม
ไม่มีวันที่จะติดตาม..เป็นเจ้าของครอบครองใจใคร
หน้าส่วนตัว
1827
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
