17 สิงหาคม 2548 12:28 น.
นางสาวใบไม้
๑. ณ ร า ต รี ห นึ่ ง
ด อ ก ไ ม้ . . . . เ ฝ้ า รำ พึ ง ใ น คื น ห น า ว
ท่ า ม ก ล า ง ค ว า ม มื ด อั น ยื ด ย า ว
อี ก น า น แ ค่ไ ห น . . . ก ว่ า ด อ ก พ ร าว ไ ด้ เ บ่ งบ า น
๒. ห วั ง ถึ ง วั น พ รุ่ ง . . . . .
อี ก ไ ม่ ช้ า . . อ รุ ณ รุ่ ง ค ง ฉ า ย ฉ าน
ส า ด แ ส ง อุ่ น ล บ ร อ ย ช้ำ ใ น ด ว ง ม า น
ค ง สิ้ น สุ ด วั น คื น เ นิ่ น น า น ที่ เ ฝ้ า ร อ
๓. คื อ ห ย ด น้ำ ต า . . .
ฤ า ห ย า ด น้ำ ค้ า ง ต้ อ ง พ ฤ ก ษ า . . . กั น เ ล่า ห น อ
ฤ า เ ห น็ บ ห น า ว ร้ า ว ด ว ง ใ จ ยั ง ไ ม่ พ อ . . .
ใ จ เ จ้ า เ อ ย . . . อ ด ท น ร อ จ น รุ่ ง ร า ง
๔. อิ ง แ อ บ แ น บ ชิ ด
เ จ้ า ยั ง มี ม ว ล มิ ต ร อ ยู่ เ คี ย ง ข้ า ง
ใ ช่ ตั ว ค น เ ดี ย ว ห ร อ ก ห น า . . . บ น เ ส้ น ท า ง
ใ ช่ จ ะ ไ ร้ ร้ า ง . . . . อ ยู่ เ ดี ย ว ด า ย
๕. แ ล้ ว ร า ต รี . . . . จ ะ ผ่ า น พ้ น
พ ร้ อ ม ร อ ย ห ม อ ง ห ม่ น . . . ที่ จ า ง ห า ย
เ มื่ อ ต ะ วั น แ ย้ ม ยิ้ ม . . . พ ริ้ ม พ ร า ย
ด อ ก ไ ม้ . . . ร ะ บ า ย แ ก้ ม . . . . จ ะ แ ย้ ม บ า น
14 สิงหาคม 2548 14:37 น.
นางสาวใบไม้
กว่าจะ.....มาถึงวันนี้.........
กว่าจะ.....กอบเก็บความรู้สึกดีดี...ไว้จนเต็มหัวใจได้
กว่าจะ.....เรียนรู้ในความต่างของกันและกันจนเข้าใจ
กว่าจะ.....ยิ้มได้....ต้องเสียน้ำตาไปเท่าไรยังจำได้ไหมคนดี
ไม่มีใคร.....รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
ไม่มีใคร.....บอกได้ว่าทุกอย่างจะสดใสเหมือนเช่นวันนี้
ไม่มีใคร.....กำหนดว่าความเป็นไปจะคงเดิมเหมือนอย่างที่เคยมี
ไม่มีใคร.....รู้ว่าอีกกี่ชั่วโมง...อีกกี่นาทีที่สิ่งเหล่านี้จะคงอยู่กับเรา
เก็บเอาไว้.....เป็นความทรงจำที่แสนดี
เก็บเอาไว้.....ทบทวนในบางทีที่หัวใจเงียบเหงา
เก็บเอาไว้.....เป็นพลังในวันที่อากาศในหัวใจ....เริ่มบางเบา
เก็บเอาไว้.....แทนสัญญาระหว่างเราในวันที่ว่างเปล่าและเดียวดาย
ขอบคุณ....นะ...กับทุกอย่างที่ให้มา
ขอบคุณ.....กาลเวลาที่พัดพา...ความเจ็บปวดให้จางหาย
ขอบคุณ.....ที่ทำให้ความรวดร้าวในใจผู้หญิงคนนี้ได้คลี่คลาย
ขอบคุณ.....ทุกทุกความหมายของหัวใจผู้ชายหนึ่งคน
ต่อแต่นี้.....สัญญาว่าจะดูแลความรู้สึกนี้เอาไว้
ต่อแต่นี้.....จะเก็บทุกความหมายของคืนวันที่ผ่านพ้น
ต่อแต่นี้.....จะรักษาความรู้สึกดีดี...ของเราสองคน
ต่อแต่นี้.....จะถนอมคำ*รัก*แนบกมล....จนนิรันดร์
9 สิงหาคม 2548 12:17 น.
นางสาวใบไม้
อย่าบอกเลยว่า....เธอรักฉัน
ถ้าในความจริงนั้นเธอยังเคว้งคว้างและอ่อนไหว
อาจเป็นเพียงความอ้างว้างบนหนทางที่ยาวไกล
และยังคงปวดร้าวใจจากใครคนนั้นของเธอ
หากเธอยังลืมเขาไม่ได้
ก็อย่าฝืนใจที่จะเอ่ยความนัยเพียงเพราะพลั้งเผลอ
เธอจะแน่ใจได้อย่างไรว่าฉันคือคนในฝันที่เธอหวังจะได้เจอ
อาจเป็นแค่เสี้ยวความรู้สึกของเธอ....ที่เผลอไป
ถามว่า....ทำไมฉันจึงทำเช่นนี้
โปรดเข้าใจเถอะคนดี....ใครคนนี้ก็ใช่จะไม่หวั่นไหว
แต่อยากให้เธอทบทวนกับสิ่งที่ผ่านมาและกำลังเป็นไป
ว่าเกิดจากอะไร...เพราะเธอเดียวดายหรือเธอตั้งใจจะให้เป็น
ถามใจเธอว่าต้องการฉัน....สักแค่ไหน
ถ้าความปวดร้าวจางหายไปทุกอย่างจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เห็น
ถึงวันนั้นแล้วการจะอยู่หรือไปของฉันอาจอยู่นอกเหนือความจำเป็น
ใจเธอล่ะ...ยังมีที่ว่างเว้น....ไว้สำหรับคนอย่างฉันบ้างไหมเธอ
4 สิงหาคม 2548 07:26 น.
นางสาวใบไม้
แว่วสายลม...หวิวไหว...ใบไม้ร่วง
สะท้อนทรวง...ถึงวันลา...น้ำตาไหล
หวิวหวิวหวีด...กรีดย้ำ...ให้หนำใจ
รักจากไป...เหลือแผลไว้...ให้ตรอมตรม
หวีดหวีดหวิว....วูบไหว...วันเคยหวาน
เหลือริ้วรอย...เพียงวันวาน...อันสุขสม
แว่วแว่วหวิว...หวั่นหวาม...ตามแรงลม
แสนระทม...เจียนว่า....จะขาดใจ
หวิวหวิวแว่ว....หวั่นไหว....ใจยังหวัง
วันพรุ่งยัง...คงรักมั่น...กันใช่ไหม
หวั่นหวั่นหวาด...ขลาดเขลา...เราฝันไป
ปวดร้าวใจ...นานแค่ไหน...คงไม่คืน
วังเวงแว่ว...ลาลับแล้ว...แก้วตาเอ๋ย
อย่ารอเลย...ให้ใจหม่น...อดทนฝืน
ลาแล้วลา...สายลมสั่ง....ทั้งกล้ำกลืน
น้ำตารื้น...ใบไม้ทบ...ลงซบดิน
2 สิงหาคม 2548 15:41 น.
นางสาวใบไม้
ไหวหวั่นนักเพราะรักทำให้หวั่นไหว
หวานน้ำคำคนเคยใกล้กลับไม่หวาน
รานร้าวสุดฝืนทนจนแหลกราน
เกินประสานเยียวยาด้วยช้าเกิน
ห่างออกไปทั้งที่ใกล้ใจกลับห่าง
เนิ่นนานที่อยู่ข้างข้างมานานเนิ่น
เดินคู่เคียงทุกคราวที่ก้าวเดิน
กลายเป็นเพียงส่วนเกินที่กลับกลาย
รักแรมลาร้างเลือนไม่เหมือนรัก
หมายจะหักใจลาอย่าพึงหมาย
คลายปมรักกลับทวีไม่คลี่คลาย
ควรเสียดายฤาทั้งรู้ไม่คู่ควร
ค่าคนหนึ่งไม่ซึ้งใจจึงไร้ค่า
หวนคิดถึงคะนึงหาพาไห้หวน
ทวนสายน้ำที่ผ่านไปไม่ไหลทวน
คลายโซ่ตรวนตรึงใจใครจักคลาย
โศกเพียงใดจำต้องฝืนกล้ำกลืนโศก
หายวิโยคเมื่อใดใจคงหาย
ทายท้าโลกโชคชะตาอย่างท้าทาย
เราร่ำไห้ใครเคยเมียง...โศกเพียงเรา
หน้าส่วนตัว
1757
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
