10 ตุลาคม 2548 14:54 น.
นางสาวใบไม้
แ ส ง ก ร ะ พ ริ บ ระ ยิ บ พ ร า ว ก ล่ น ห า ว ห้ว ง
ด า ร า ด ว ง ส ก า ว พ ร่ า ง กล า ง เ ว ห า
ว ะ แ ว ว วั บ ใ ส ส ว่ า ง ก ร ะ จ่า ง ต า
ป ร ะ ดั บ ป ร ะ ด า ฟ้ า ก ว้ า ง ดู พ ร่า ง พ ร า ว
ส า ย ล ม ผิ ว ห วิ ว แ ว่ ว ว่ า ว า จ า ข า น
ด อ ก ไ ม้ บ า น แ ต่ ง ฟ้ า ค ร า คื น ห น า ว
ณ ร า ต รี เ จ้ า บ า น แ ย้ ม แ ต้ ม แ ส ง ด า ว
ก่ อ น ร่ ว ง ก ร า ว พ ลั ด พ รู สู่ ผื น ดิ น
ห ริ่ ง ส ดั บ จั บ สำ เ นี ย ง เ สี ย ง จ า ก ฟ้ า
ค ร ว ญ ค ะ นึ ง ว่ า โ ห ย ห า เ จ้ า ม า สิ้ น
อั ส สุ ช ล จ า ก ห ทั ย ไ ห ล ร่ ว ง ริ น
ต้ อ ง พ ฤ ก ษ า บ น แ ด น ดิ น ใ น ถิ่ น ไ ก ล
ห ย ด น้ำ ค้ า ง พ ร่ า ง พ ร า ว ว ะ ว า ว วั บ
ม ว ล บุ ป ผ า แ ย้ ม รั บ ท่ า ม ห ลั บ ไ ห ล
น้ำ ต า ฟ้ า ริ น ห ย ด ร ด ห้ ว ง ใ จ
ฟ า ก ฟ้ า ไ ก ล ไ ร้ แ ล้ ว ห น อ แ ส ง ด า ว
กี่ ร า ต รี สี ห ม่ น ฟ้ า ท น ห ม อ ง
เ ฝ้ า ร่ำ ร้ อ ง เ พ รี ย ก ด า ว ตื่ น ใ น คื น ห น า ว
ริ น น้ำ ต า เ ป ลี่ ย ว เ ห ง า เ ล่ า เ รื่ อ ง ร า ว
เ ฝ้ า ร อ ด า ว ร ะ ยิ บ แ ส ง ด้ ว ย แ ร ง ใ จ
. . . . . . . . . . . . .
8 ตุลาคม 2548 12:57 น.
นางสาวใบไม้
วันที่สายลม...พร่างพรม...หัวใจ
ต้นหญ้าล้อลมปล่อยละอองปลิวไสวในทุ่งกว้าง
ม่านลูกไม้สะบัดพลิ้วหวิวไหวในความทรงจำสีจาง
หอมกลิ่นความฝัน...ยังเลือนลางกลางหัวใจ...
ครุ่นคำนึง...ถึงรอยซึ้งซึ้ง...ในแววตา
แทนถ้อยเอ่ยคำสัญญาว่าจะไม่ห่างไปไหน
ป่านนี้เล่า..เจ้าตัว...สุขทุกข์ดีร้ายหรืออย่างไร
วันคืนผ่านไป...จะถวิลถึงกันบ้างไหมหนอคนดี
ฝากสายลม...กระซิบแผ่วแผ่วว่า...อย่าลืมฉัน..
ดวงดาวที่ไกลโพ้นนั้น...คือดวงตาของคนไกลคนนี้
ที่ยังคงเฝ้ามองด้วยความรักและปรารถนาดี
สายลมเอย..วานบอกที..ยังมีใครคนนี้เฝ้าคอย
เพียง..ความทรงจำ...สีจางจาง
ยังคงกรุ่นหัวใจ..ในวันที่อ้างว้าง...เหงาหงอย
ลมโชยเบาบางละอองดอกหญ้าปลิวคว้าง...ล่องลอย
ภาพฝันเคลื่อนคล้อย....ในความจริงเหลือเพียงรอยคราบน้ำตา
5 ตุลาคม 2548 12:30 น.
นางสาวใบไม้
ฉันอาจจะเป็นแค่คนอ่อนไหว
ในสายตาใครต่อใครที่มองเห็น
แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งอย่างที่ใครอื่นเขาเป็น
อาจไม่เลิศเลอดีเด่นอย่างคนที่เธอเคยพบมา
ฉันก็แค่ผู้หญิงไม่ค่อยจะมีเหตุผลคนหนึ่ง
อาจมองว่าดื้อดึงและชอบทำตัวไม่เข้าท่า
เรียกร้องนั่นนี่จากคนนั้นคนนี้ไม่เลือกเวลา
ไม่เคยนำพาต่อความรู้สึกของใครใคร
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงที่ออกจะช่างฝัน
ซ้ำยังขี้ระแวงไม่เชื่อมั่นและหวั่นไหว
ฉันอาจเป็นบทสรุปของผู้หญิงที่เอาแต่ใจ
ที่สามารถทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ทุกที
ฉันอาจไม่มีอะไรเทียบใครอื่นเขาได้
เพราะชอบทำตัววุ่นวายเรื่องมากออกอย่างนี้
แถมยังเจ้าน้ำตาหากเธอหายหน้าไม่มาไยดี
ฉันก็เป็นอย่างนี้ทุกทีเวลาที่เธอไม่สนใจ
เพราะฉันเป็นแค่คนธรรมดาอย่างนี้
แล้วคนดีดีอย่างเธอจะรับฉันได้ไหม
พร้อมจะอยู่ข้างฉันหรือเปล่าในวันที่ไม่มีใคร
หากฉันทำให้เธอเสียใจเธอจะยังรักฉันไหม...คนดี
1 ตุลาคม 2548 10:11 น.
นางสาวใบไม้
ฉันเป็นเพียงรุ้งพราวที่ราวฟ้า
มิอาจกล้าเทียบทันตะวันฉาย
เพียงเสี้ยวหนึ่งละอองฝนที่หล่นราย
สะท้อนแสงเป็นเส้นสายระบายฟ้า
ฉันเป็นเพียงรางวัลกำนัลโลก
หลังเมฆฝนแห่งความโศกพัดโบกหล้า
ลบรอยหม่นมัวหมองครองนภา
ด้วยสีสันงามตากว่าคราใด
ฉันเป็นเพียงตัวแทนฝันในวันพรุ่ง
ที่หมายมุ่งว่าฝนซาฟ้าคงใส
รุ้งเรืองรองประดับฟ้าน่าชื่นใจ
เสกฟ้าใหม่งามงดมาชดเชย
ฉันเป็นเพียงเรียวรุ้งทอคุ้งฟ้า
ก่อนแดดจ้าโลมไล้ให้ระเหย
เพียงชั่วยามให้ฟ้าครามได้ชื่นเชย
แล้วรำเพยผันผ่านตามวารวัน
ฉันเป็นเพียงรอยฝันสู่วันกล้า
เป็นเพียงภาพลวงตาแดดพร่าฝัน
เป็นเพียงรุ้งน้ำใจในตะวัน
ก่อนสลายหายพลัน..เป็นฝันลวง
ฉันเป็นเพียงรุ้งงามความอาทร
ก่อนจากจรเลือนลับกลับแดนสรวง
จดจารเพียงตำนานหวานซ่านทรวง
ของรุ้งรวงกับฟ้าครามในความจริง
สายรุ้ง...ระบายฟ้า...หลังเมฆฝนพ้นผ่าน...จึงเป็นตำนานของความรัก...และความหวัง.....ทว่าเคยมีใคร..จักสัมผัส...จับต้องได้...แม้ท้องฟ้า.....ก็มิอาจครอบครอง......
.....สายรุ้ง...เลือนหาย.....หลังได้ทำหน้าที่เสร็จสิ้น....สมบูรณ์
เพียงเริ่มต้น...แล้วจบลงตรงขอบฟ้า
หลังเสร็จสิ้นสานศรัทธารักและหวัง
แม้เลือนลางห่างหายไม่จีรัง
แต่รุ้งยัง...รอแต่งฟ้า...คราฝนเยือน
30 กันยายน 2548 15:44 น.
นางสาวใบไม้
กี่วันแล้ว...ที่เงียบงัน....ห่างหาย
กี่วันแล้ว...ที่เดียวดาย...หม่นหมอง
กี่วันแล้ว...ที่เหว่ว้า...น้ำตานอง
กี่วันแล้ว...ที่ร่ำร้อง..ให้รักคืน
กี่วันแล้ว...ที่จากไป...ไม่หวนกลับ
กี่วันแล้ว...ที่เฝ้านับ...อย่างขมขื่น
กี่วันแล้ว...ที่ทนเหงา..เฝ้ากล้ำกลืน
กี่วันแล้ว...ที่ต้องตื่น...ทั้งน้ำตา
กี่วันแล้ว...ที่อาลัย...ใจแทบขาด
กี่วันแล้ว...ที่ต้องหวาด...หวั่นผวา
กี่วันแล้ว...ที่ไปลับ...ไม่กลับมา
กี่วันแล้ว...ที่เวลา...ได้หมดลง
กี่วันแล้ว...ที่เฝ้ารอ...เธอคืนกลับ
กี่วันแล้ว...ที่แม้หลับ...ไม่ลืมหลง
กี่วันแล้ว....ที่ใจฉัน....ยังซื่อตรง
กี่วันแล้ว....ที่มั่นคง....แต่เพียงเธอ
กี่วันแล้ว...ที่โมงยาม...เวียนผ่านพ้น
กี่วันแล้ว....ที่สับสน....ยามพลั้งเผลอ
กี่วันแล้ว...ที่แว่วว่า....จะมาเจอ
กี่วันแล้ว...ที่รอเธอ...กี่วันแล้ว....
หน้าส่วนตัว
1280
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
