27 ตุลาคม 2548 10:55 น.
นางสาวใบไม้
ไ ด อ า รี่ แ ห่ ง ค ว า ม ท ร ง จำ
บั น ทึ ก ทุ ก ก า ร ก ร ะ ทำ อั น ล้ำ ค่ า
ปิ ด ผ นึ ก เ ก็ บ ใ ส่ ก ล่ อ ง ก า ล เ ว ล า
ใ ห้ เ ข็ ม น า ฬิ ก า ตี ต ร า อ า ยุ ใ จ
ไ ด อ า รี่ แ ห่ ง ค ว า ม ฝั น
บั น ทึ ก สี สั น ด อ ก ไ ม้ บ า น ไ ส ว
ก อ บ เ ก็ บ ด า ว ร ะ ยิ บ ณ โ พ้ น ฟ้ า ไ ก ล
จ า รึ ก ไ ว้ เ ป็ น ร่ อ ง ร อ ย จา ก ผื น ดิ น
ไ ด อ า รี่ แ ห่ ง ค ว า ม รั ก
ย้ำ ร อ ย ส ลั ก สิ่ ง ที่ เ ค ย ถ วิ ล
จ ด จ า ร เ พ ล ง รั ก ที่ เ ค ย ไ ด้ ยิ น
ห้ ว ง ค ว า ม ห ว า น ที่ ไ ม่ สิ้ น ไ ป จ า ก ใ จ
ไ ด อ า รี่ แ ห่ ง ค น พ เ น จ ร
บั น ทึ ก ทุ ก บ ท ต อ น ที่ ห ว า ม ไ ห ว
ต ร า บ ผี เ สื้ อ ตั ว สุ ด ท้ า ย โ บ ย บิ นไ ป
ล ม ห า ย ใ จ ยั ง ก รุ่ น ก ลิ่ น ไ อ ค ว า ม ท ร ง จำ
25 ตุลาคม 2548 15:42 น.
นางสาวใบไม้
ไม่มีอีกแล้วแววตาคู่นั้น
สิ้นแล้วความฝันที่เคยหมาย
ต่อแต่นี้มีแต่ความเปล่าดาย
ด้วยทุกอย่างมาสายจนเกินไป
ฉันจะเข้มแข็งอย่างที่สัญญา
ทั้งที่ไม่อาจห้ามน้ำตาไว้ได้
แต่ไม่อ่อนแอยอมแพ้แก่หัวใจ
จะก้าวต่อไปแม้เพียงลำพัง
แค่เพียงปาฏิหาริย์มีอยู่จริง
แลกทุกสิ่งให้เธอลืมตาอีกครั้ง
แม้ทุกข์ทั้งโลกเข้ามาประดัง
ฉันพร้อมจะรั้งโดยไม่คำนึง
หากสามารถย้อนเวลากลับไปได้
ตราบจนนาทีสุดท้ายมาถึง
บันทึกทุกช่วงเวลาที่ตราตรึง
ว่าครั้งหนึ่ง...เราเคยรักกัน
หลับให้สบายเถิดนะคนดี
แล้วคืนนี้เราจะพบกันในฝัน
ที่เป็นโลกของสองเราชั่วนิรันดร์
แม้ความจริงอันปวดร้าวนั้นก็มิอาจพรากเรา
22 ตุลาคม 2548 13:55 น.
นางสาวใบไม้
รอยสัมผัสอบอุ่นยังคุ้นจิต
ใช่ถือสิทธิ์เป็นเจ้าของร่ำร้องหา
หากเก็บความอ่อนหวานที่ผ่านมา
เตือนตัวว่าครั้งหนึ่งเคยซึ้งใจ
จำมืออุ่นยื่นมาแตะหน้าผาก
ถ้อยคำฝากอาทรตอนเป็นไข้
หนาวหรือร้อนตอบบ้างเป็นอย่างไร
ช่างห่วงใยยิ่งแล้วหนอแก้วตา
เพียงแค่นั้นยังไหวหวั่นถึงวันนี้
ยังตื้นตันทุกวจีที่ห่วงหา
แอบคำนึงถึงเธอนั้นทั้งน้ำตา
บอกใจว่าต่อแต่นี้ไม่มีเธอ
18 ตุลาคม 2548 11:48 น.
นางสาวใบไม้
. . . . ค น ดี ข อ ง ฉั น . . . . .
ขอความฝันคืนมาได้ไหม
ขอคืนให้ฉันเถอะนะ..ขอคืนเศษใจ
ฉันยินดีรับไว้..แม้ว่าจะเปื้อนไปด้วยรอยน้ำตา
ค่ำ คื น ที่ เ ดี ย ว ด า ย
ใครคนหนึ่งซุกกายอยู่เงียบงันด้วยความอ่อนล้า
รอคอยความฝันด้วยความหวังว่า..จะหวนคืนมา
ฝืนหลอกตัวเองทั้งที่ปวดปร่าลึกลึกในใจ
ได้ยินหรือเปล่าเสียงหัวใจร่ำร้อง...รำพึงว่า
ขอให้เธอส่งความรักคืนมาจะได้ไหม
เพราะสำหรับเธอแล้ว...แต่นี้คงไม่มีค่าอีกต่อไป
แต่สำหรับฉัน...นี่เป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่แห่งวันเวลา
ฉันจะได้เก็บทุกอย่างเอาไว้
แม้หัวใจต้องหมองไหม้หม่นเศร้านักหนา
หากที่เหลืออยู่...จะได้ใช้ทบทวนสิ่งที่เคยเป็นมา
ขณะที่กาลเวลาได้หมุนวันเก่าเก่าให้ผ่านพ้นไป
. . . . ค น ดี ข อ ง ฉั น . . . .
มีเพียงเธอเท่านั้นที่จะเป็นทุกอย่างของฉันได้
ขอครั้งสุดท้าย...ขอให้เธอเป็นคนดีของฉันตลอดไป
แม้ในความจริงเธอจะเป็นของใคร...
ไม่เป็นไร..ฉันเข้าใจดี....
13 ตุลาคม 2548 11:31 น.
นางสาวใบไม้
๑. ละไอหมอกหยอกเย้าเคล้าใบหญ้า
สายธาราระเรื่อยเอื่อยเอื่อยไหล
เจ้าเรือน้อยบ่ายหน้าสู่ฟ้าไกล
หวังวันใหม่ว่าฝั่งฝันนั้นเรืองรอง
๒. เงาฝันสะท้อนใสในสายน้ำ
เจ้าดื่มด่ำกับฝันใฝ่ไร้หม่นหมอง
เรือลำน้อยล่องลอยตามครรลอง
หวังไปถึงฟ้าสีทองที่ปองใจ
๓. เมื่อสายหมอกสลัวรางค่อยจางหาย
ตะวันฉายสาดส่องมาเห็นฟ้าใส
ภาพเบื้องหน้าคือขอบฟ้าอันแสนไกล
ฟากฝั่งฝันอยู่หนใดไม่รู้เลย
๔. เจ้าเรือน้อยเคว้งคว้างกลางธารใส
ลมเคยไหวกลับเย็นเยียบดูเงียบเฉย
แดดเคยอุ่นกลับเหน็บหนาวราวละเลย
โอ้ใจเอยกลับไหวหวั่น..ฝันเลือนลาง
๕. ลำนาวาคล้อยเคลื่อนเหมือนสิ้นหวัง
คลื่นประดังซัดสาดคล้ายถากถาง
กี่ระลอกโหมกระหน่ำซ้ำทุกทาง
ฝันยังดูเวิ้งว้างบนทางจร
๖. เหลียวรอบกายร้างไร้ใครคนอื่น
แต่วันคืนที่พลาดพลั้งค่อยสั่งสอน
แม้ทุกข์ทนจนใจใกล้ขาดรอน
เพียงศรัทธาไม่แคลนคลอนอย่าร้อนรน
๗. ค่อยเรียนรู้ประคองตนบนธารฝัน
ไหลล่องผ่านวารวันอันสับสน
เพียงเชิดหน้าทายท้าฟ้าเบื้องบน
ฝ่าวังวนกระแสเชี่ยวเต็มเรี่ยวแรง
๘. ตื่นเถิด...เรือน้อยอย่าคอยท่า
จุดไฟฝันอีกสักคราอย่าหน่ายแหนง
ทุกบทเรียนล้ำค่าราคาแพง
อย่าให้แสงแห่งไฟฝันพลันมอดลง
๙. แม้ลมฝนฟ้าพิโรธอย่างโหดร้าย
อาจเบี่ยงเบนจุดหมายให้เจ้าหลง
ล่องไปเถิดด้วยหัวใจทรนง
วันพรุ่งคงได้ยิ้มรื่นอย่างชื่นบาน
๑๐. เมื่อสายน้ำทุกสายมาบรรจบ
เจ้าจะพบฟากฝั่งฝันอันเล่าขาน
นาวาน้อยจะเป็นหนึ่งในตำนาน
แห่งสายธารห้วงฝันนิรันดร
หน้าส่วนตัว
1497
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
