3 มกราคม 2549 13:49 น.
นางสาวใบไม้
ต้องการคำขอบคุณจากฉันหรือเปล่า
ก่อนที่คำว่าเรา..จะไม่เหลือแม้สักเสี้ยวความหมาย
ฉันอยากขอบคุณสำหรับวันเวลาที่เธออดทนมาตั้งมากมาย
เพียงเพื่อให้ฉันยืนอยู่ได้...ในวันที่ไม่มีใครสักคน
รับเอาไปเถอะคนดี
แค่เพียงเท่านี้...ที่พอจะมีจากใจคนไร้เหตุผล
เพื่อตอบแทนคืนวันที่เธอดึงฉันออกจากเส้นทางที่วกวน
ว่าครั้งหนึ่งเธอได้ทำให้คนสับสน..ได้รับรู้ถึงความซาบซึ้งใจ
ฉันสัญญาว่าจะไม่อ่อนแอ
จะไม่มีสักข้อแม้..เรียกร้องให้เธอเห็นความอ่อนไหว
ฉันเข้าใจดี..เมื่อเธอไม่พร้อมฉันจะยอมจากไป
และจะเก็บทุกอย่างไว้..ในความทรงจำอันงดงาม
ฉันสัญญาว่าจะคิดถึงเธอเสมอ
อย่ากังวลเลยเธอ..กับสิ่งเหลวไหลที่ฉันเคยตั้งคำถาม
ฉันก็แค่สายลมบางเบา..ที่วูบไหวไปตามโมงยาม
ไม่มีวันที่จะติดตาม..เป็นเจ้าของครอบครองใจใคร
23 ธันวาคม 2548 12:26 น.
นางสาวใบไม้
รู้ทั้งรู้รักแล้วไม่แคล้วเจ็บ
ยังอุตส่าห์เฝ้าเก็บเอามาฝัน
เขาเคยมีบ้างไหมเยื่อใยกัน
ยังดึงดันหนอใจ....กระไรเลย
สักเสี้ยวหนึ่งของใจหากได้สิทธิ์
เพียงสักครู่แนบชิดนะอกเอ๋ย
หวังสายตาสบตาว่าคุ้นเคย
ไม่อยากเอ่ยเพียงแย้มยิ้มก็อิ่มใจ
แม้ต้องเสียน้ำตาอีกกี่หน
บอกใจทนไว้ก่อนอย่าอ่อนไหว
ยอมทำเพียงเฝ้าดูอยู่ไกลไกล
ต้องการได้แค่รับรู้เธออยู่ดี
โอ้หัวใจเจ้ากรรมช่างทำได้
ยอมอับอายให้เขาหมิ่นสิ้นศักดิ์ศรี
ไม่เจียมตัวหนอหัวใจไม่รักดี
ต้องปวดร้าวเช่นนี้อีกกี่ครั้ง
จึงจะเจ็บจนสาใจคนไร้ค่า
เขาน่ะหรือจะเวทนาอย่าไปหวัง
เพียงตัวเองโศกซ้ำซ้ำอยู่ลำพัง
ถูกเขาชังจะโทษใคร..อยากไม่เจียม
19 ธันวาคม 2548 11:23 น.
นางสาวใบไม้
เพียงใบไม้..คือใบไม้
ไม่มีความหมายอื่นใดซ่อนเร้น
"คือสามัญ"เฉกเดียวกันที่ฉันเป็น
เช่นที่ใครอาจมองเห็น...ด้วยดวงตา
แม้งดงามยามประดับกับก้านกิ่ง
ใช่เฉยนิ่งรอวันถมห่มแหล่งหล้า
ยังคงฝากบางสิ่งไว้ในกาล-เวลา
มอบคุณค่าอันยิ่งใหญ่ให้วารวัน
หนึ่งใบไม้ร่วงหล่นลงพรมพื้น
หวังหยิบยื่นแรงใจจุดไฟฝัน
กระซิบแผ่วแว่วว่าอย่าจาบัลย์
คงสักวันแตกรากหน่อละอองาม
อาจพลิกฟื้นคืนใหม่..ในไม่ช้า
เร้นกอหญ้าแฝงกายใต้ไหน่หนาม
เพียงวันพรุ่งยังคงมีฟ้าสีคราม
ยอดอ่อนคงผลิงาม..อร่ามตา
ฟังเถิด...ฟังเพลงใบไม้ไหว
อย่ามัวทอดอาลัยร่ำไห้หา
ฟังเถิดฟังเหล่าวิญญูผู้ผ่านมา
หวิวหวิวหวีดแว่วว่า...อย่าท้อเลย
ร้อยจำเรียงอักษรามาขับขาน
บรรเลงเพลง..จากดวงมานมาเฉลย
อาจสูงสุด..สู่สามัญอย่าพรั่นเลย
ชีพใหม่เผยบานสะพรั่งทั้งแผ่นดิน
14 ธันวาคม 2548 15:30 น.
นางสาวใบไม้
ราตรีนี้จันทร์แจ่มแอร่มฟ้า
ดาริกาพราวพริบระยิบไหว
ลานดาวรายล้อมจันทร์อันอำไพ
แสงนวลใยทอฟ้าคราคืนเพ็ญ
เมื่อจันทราน่าพิสมัยร่ายมนตร์ขลัง
นิศาชลพรูพรั่งหลั่งให้เห็น
ไหลรินร่วงดื่มด่ำชื่นฉ่ำเย็น
ไม่วายเว้นกำซาบอาบกมล
คือคืนวันพระจันทร์ช่างเป็นใจ
เด่นกระจ่างสว่างไสวในเวหน
มีเพียงเธอและฉันกันสองคน
กับเงารักท่วมท้นล้นแววตา
ขอหนุนตักเธอจนกว่าฟ้ารุ่งสาง
ไม่จืดจางห่างเหเสน่หา
ขอหลับฝันในไออุ่นกรุ่นวิญญา
ฟังเพลงซึ้งกล่อมนิทราพาฝันดี
ขอเพียงพรประคองขวัญ..จันทร์เจ้าขา
ปลอบดวงใจยอดชีวาอย่าหน่ายหนี
ให้สองเราประคองรักมั่นภักดี
ขอจันทราเป็นสักขี..รักนี้เทอญ
7 ธันวาคม 2548 11:59 น.
นางสาวใบไม้
ถึงเวลาจำพรากลาจากกิ่ง
จำละทิ้งก้านน้อยให้คอยหา
เพราะรักเจ้าจึงไม่พรั่นหวั่นวิญญา
แม้ร่วงถมพสุธาข้ายินดี
เพื่อดำรงต้นไว้แม้ตายก่อน
ฝากวิงวอนด้วยรักไว้ศักดิ์ศรี
จากกันไปเพียงเจ้ายืนคืนชีวี
ชีพข้านี้ขอเป็นพรมคอยห่มดิน
หน้าส่วนตัว
1197
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
