5 มีนาคม 2548 15:29 น.
นางสาวใบไม้
หัวใจบอก.....บอกว่าคิดถึง...คิดถึงเธอ
บางที....คิดถึงมากจนอยากร้องไห้
แต่ฉันรู้....ให้น้ำตารินไหลสักเพียงไหน
เธอก็ไม่มีวันจะกลับคืนมา
....คิดถึงเธอ....
บางที....คิดถึงมากจนอยากไปหา
แต่ฉันรู้....ให้เดินทางไปจนสุดขอบฟ้า
ก็ไม่มีวันได้พบกัน
....คิดถึงเธอ....
บางที....คิดถึงมากจนอยากจะลืม
แต่ฉันรู้....แม้จะลืมเลือนทุกอย่างในโลกได้
แต่มิอาจ....ลืมเธอ...
3 มีนาคม 2548 08:31 น.
นางสาวใบไม้
อยากหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า
อยากเก็บเวลาที่ดีนี้เอาไว้
อยากหยุดทุกวินาทีที่เดินไป
อยากเก็บไว้ในใจนานเท่านาน
เก็บคืนวันอันอบอุ่นไว้อิงแอบ
เก็บรอยยิ้มไว้แนบนอนฝันหวาน
เก็บน้ำเสียงประโลมใจไปชั่วกาล
เก็บทุกความเบิกบานไว้กล่อมใจ
บันทึกบทเพลงของเราเอาไว้
บันทึกทุกความหมายที่ขานไข
บันทึกท่วงทำนองละมุนละไม
บันทึกจนขึ้นใจทุกบทตอน
จากวันนี้ไปจนถึงวันสุดท้าย
จะเก็บมาลัยดอกไม้ไว้ใต้หมอน
จะเก็บทุกถ้อยคำบนบัตรอวยพร
จะเก็บทุกคำกลอนไว้แนบใจ
เพียงเพราะฉันเป็นคนธรรมดา
ไม่มีเวทมนตร์จะหยุดเวลาไว้ได้
ไม่มีคาถาจะเสกขอสิ่งใด
ฉันทำได้แค่หยุดใจไว้ที่เธอ
2 มีนาคม 2548 13:19 น.
นางสาวใบไม้
กวีบทเก่า...
บอกเล่าความเป็นไปในวันก่อน
บทบาทชีวิตทุกฉากทุกตอน
ในวันไหวอ่อน...ของหัวใจ
กวีบทเก่า....
จดจารรอยเศร้าหมอง...หม่นไหม้
เรียงร้อยทุกถ้อยความนัย
เป็นรอยอาลัยจากดวงมาน
กวีบทเก่า...
เขียนเป็นเรื่องเล่าอันอ่อนหวาน
เล่าถึงใครคนหนึ่งเมื่อวันวาน
ที่เดินผ่านไปพร้อมกับสายลม
กวีบทเก่า....
คือเรื่องราวหวานชื่นและขื่นขม
เคยรองรับน้ำตายามตรอมตรม
คือริ้วรอยอารมณ์ของคืนวัน
กวีบทเก่า...
เป็น..เรื่องราวเศร้าๆของเธอกับฉัน
ว่าครั้งหนึ่งเคยลึกซึ้งและผูกพัน
ผ่านคืน...ผ่านวันก่อนจากกัน...ไกล
กวีบทเก่า.....
บันทึกเรื่องราวของเราเอาไว้
ผ่านรอยยิ้มผ่านน้ำตา...ผ่านหัวใจ
เวลาผ่านไป...แต่ทุกอย่างเก็บไว้ใน..บทกวี
1 มีนาคม 2548 10:03 น.
นางสาวใบไม้
เหลือเวลาอีกไม่นานแล้วนะคนดี
ทุกวินาทีต่อจากนี้....คือช่วงเวลาที่มีความหมาย
ฉันจะใช้เวลาที่เหลือเพื่อจดจำว่าได้เรียนรู้อะไรมามากมาย
และเก็บบันทึกความรู้สึกดีๆ ที่เคยได้...ไว้ในใจเราสองคน
ขอกุมมือเธอไว้เพื่อก้าวผ่านบทตอนนี้ไปพร้อมๆกัน
เพื่อล่วงพ้นคืนข้ามผ่านวันอันสับสน
จะหยุดเวลาทุกนาที...เอาไว้ตรงนี้เพื่อเตือนใจตน
ว่าครั้งหนึ่ง...เราต่างมีใครอีกคนร่วมค้นหาสิ่งดีๆ
หลังจากวันนี้...จะมีสิ่งต่างๆอีกมากมายให้พบเจอระหว่างทาง
ขอให้จำไว้อย่างว่า...ข้างๆเธอยังมีฉันอยู่เสมอนับแต่นี้
และเธอจะอยู่ในใจฉันเป็นตัวแทนความผูกพันที่เคยมี
แทนรักและปรารถนาดีที่ไม่มีวันจืดจาง
ตลอดค่ำคืนนี้จะมีเพียงเธอและฉัน
ในไออุ่นของกันและกันไปจนกว่า...ฟ้ารุ่งสาง
ก่อนจะถึงวันพรุ่ง...ที่อ้อมกอดจะกลายเป็นเงาอันเลือนลาง
แค่นี้...คงพอจะทำให้ความอ้างว้างของวันนี้ได้บรรเทา
ดึกมากแล้ว...หลับตาเถิดนะ...ฉันจะเฝ้าดูอยู่ใกล้ๆ
เธอจะไม่เดียวดาย..แม้วันนี้จะดูเงียบเหงา
ได้ยินไหม....ระหว่างสายลมบางบางที่พัดผ่านระหว่างเรา
เสียงหัวใจเศร้าเศร้า....กระซิบเบาเบา......ว่ารักเธอ....
28 กุมภาพันธ์ 2548 12:06 น.
นางสาวใบไม้
ที่แท้...เธอ...ก็แค่คนไร้หัวใจ
ใครอื่นเค้าจะเป็นไปยังไงเธอก็ไม่เคยสน
ไม่เคยคิดไม่เคยห่วงไม่เคยกังวล
มีแต่เหตุผล....หาข้ออ้างไปวันๆ
ใครจะมาใครจะไปเคยใส่ใจบ้างรึเปล่า
ใครจะสุขใครจะเศร้ามันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน
ใครจะเป็นใครจะตายก็ช่างเถอะ...ช่างมัน
เดี๋ยวพอผ่านคืนผ่านวัน....อะไรๆก็เปลี่ยนไป
ไม่เจอกับตัวบ้างก็คงไม่มีทางรู้
ว่าที่คนอื่นเป็นอยู่....น่ะ...อึดอัดแค่ไหน
คนหนึ่งเฝ้ารอ...แต่คนหนึ่งไม่เคยมีใจ
ต่อให้ร้อยปีผ่านไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่...ในตอนนี้
แต่ที่รู้ดี...คือเธอไม่เคยรับรู้ความห่วงหา
ถ้ามีคำตอบที่ดีบอกฉันหน่อยสิ...บอกมา
ว่าสั่งใจไม่ให้รักคนที่เค้าไม่เห็นค่า...น่ะเธอทำได้ยังไง
หน้าส่วนตัว
845
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
