22 กุมภาพันธ์ 2547 23:26 น.
~::นางมารพเนจร::~
หัวใจกลวงๆ....หลอกลวงด้วยคำว่ารัก
ทำคนอกหัก....สักแต่ว่าพร่ำคำหวาน
ไม่เคยจริงใจ....ไม่เคยรักใครได้นาน
สร้างความทรมาน....นี่ใช่ไหมสันดานของเธอ
นรกจับคู่....หรือสวรรค์ลืมดู ลืมเห็น
ฉันจึงตกเป็น....ของเล่นที่หลงพ่ำเพ้อ
ต้องนั่งช้ำใจ....เป็นลูกไก่ในกำมือเธอ
เฝ้ารักปรนเปรอ....ลืมมองว่าเธอปันใจ
ผู้หญิงโง่ๆ....มีเขางอกโชว์สักพัก
ก็ได้ประจักษ์....ซาบซ่านสันดานนิสัย
เราเกิดเป็นคน....จะทนสวมเขาทำไม
ตัดเธอจากใจ....ตัดความเป็นควายจากตัว
20 กุมภาพันธ์ 2547 19:30 น.
~::นางมารพเนจร::~
ดึกแล้ว....แต่หัวใจไม่ยอมหลับ
ต่อให้ได้นับ....ดาวทั้งฟ้าก็ยังตื่น
เพราะหัวใจมันล้า....ปวดปร่าในค่ำคืน
ที่รู้ว่าเธอเป็นอื่น....ร้างลา
ทิ้งฉันไว้....ใต้แสงจันทร์มัวๆ
มีเพียงความกลัว....อยู่เป็นเพื่อนตรงหน้า
ความอ้างว้าง....ที่ไหลล้างออกมากับน้ำตา
ตอกย้ำว่าเธอจะไม่กลับมา....ตลอดกาล
ใต้ราตรีกาล....เหมือนนานนิจ
อยากจะปิด....ลมหายใจลงช้าๆ
อยากให้น้ำตาหยุดไหล....ให้ใจหยุดทรมา
อยากหวังเพียงว่า....จะไม่ต้องตื่นมา มีชีวิตอีกต่อไป!
17 กุมภาพันธ์ 2547 19:38 น.
~::นางมารพเนจร::~
ที่รัก....เห็นท้องฟ้าบ้างหรือเปล่า
ไอหมอกสีขาว ทอดยาวผ่านโค้งห้วงฝัน
ตะวันจะมา ราตรีไม่เคยนิรันดร์
บอกลาพระจันทร์ ลืมตาพบวันสวยงาม
ที่รัก....เห็นน้ำค้างกลางทะเลบ้างไหม
มันไม่เคยตาย แค่เหือดหายในตอนแดดเผา
คล้ายๆความรัก มีผ่อนหนัก ผ่อนเบา
มีสุข มีเศร้า คละเคล้าเป็นความงามแห่งใจ
ที่รัก....เห็นสายลมพัดมาหรือยัง
คิดถึงฉันบ้าง แม้เสี้ยวนาทีใช่ไหม
ซอกใจลึกๆ ซุกใครซ่อนอยู่ข้างใน
รักฉันหรือใคร ที่จารึกไว้ในแววตา
ที่รัก....อยากกระซิบแนบตักว่ารักเธอมาก
แต่ได้แค่ฝาก ไปในแสงดาวพร่าไหว
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนดาวร้างห่างแรมไกล
เพียงหนึ่งดวงใจ เฝ้าห่วงใยร่ำหาอาวรณ์.
10 กุมภาพันธ์ 2547 18:49 น.
~::นางมารพเนจร::~
เหมือนเวียนว่ายอยู่ในห้วงฝัน
เหมือนดวงจันทร์จากฟ้าลาแสง
เหมือนดวงใจไร้ซึ่งสีแดง
เหมือนหยดรักหยาดแล้งแห้งไป
ตั้งแต่วันที่คลื่นไม่คืนฝั่ง
ตั้งแต่วันที่หวังพังสลาย
ตั้งแต่วันที่รักมากลับกลาย
ตั้งแต่วันเธอจากไปไม่คืนมา
ก็ยังมีลมหายใจ....อยู่ในความคิดถึง
ยามหลับยังซึ้ง....ยามตื่นติดตรึงห่วงหา
นับเดือนนับวัน....เฝ้าฝันอยู่ในห้วงเวลา
จับเข่าคุยกับน้ำตา....เอื้อนเอ่ยผ่านคำว่าเดียวดาย
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:47 น.
~::นางมารพเนจร::~
อย่ามาซื้อตัวซะให้ยาก
มันจะลำบากมากนะรู้ไหม
บทนางเอกอ่อนแอในนิยาย
ก็คงต้องบอกว่าเสียใจ ฉันแสดงให้ไม่เป็น
เพราะฉันมันเป็นนางมาร
คอยจองล้างจองผลาญไม่ว่างเว้น
น้ำตาน่ะพอบีบได้ เพื่อลวงพระเอกเล่นๆ
ในวันที่พระเอกรับบทเป็น คนซ่อนเร้นหลายใจ
พระเอกอย่างเธอต้องเจออย่างฉัน
ชอบหลอกผู้หญิงไปวันๆใช่ไหม
เห็นนางเอกโง่ๆ เลยยโสได้ใจ
เจอกันหน่อยเป็นไง นางมารจะควักใจเธอออกมาล้างดูสักที
หน้าส่วนตัว
1488
