1 กรกฎาคม 2553 13:13 น.

เ ท่ า นี้ เ ท่ า นั้ น

ทำได้เท่านี้...
ทำได้แค่ส่งกำลังใจเท่าที่มีไปให้เท่านั้น
ทำได้เพียงบอกผ่านความห่วงใยในความเงียบงัน
ทำได้แค่ยื่นมือไปในฝัน...ย่นระยะทางให้หัวใจ

รู้บ้างหรือเปล่า...
หัวใจฉันเจ็บหนาว...เธอคงรู้สึกแล้วใช่ไหม
ดูแลเธอได้แค่ความผูกพันทางไกล
อบอุ่นเท่าวันที่ใกล้หรือไม่ อย่างไร ช่วยบอกที

คงไม่มีวันที่เราได้อยู่ใกล้...
เราคงต้องรักกันต่อไปบนทางไกลๆแบบนี้
ชีวิตบทใหม่อาจหวั่นไหวบ้าง...นั่นเป็นเพราะความรักที่เรามี
และสิ่งนี้ช่วยเพิ่มคุณค่าในทุกวินาทีที่เราได้ใกล้กัน