15 พฤษภาคม 2547 13:17 น.
นางฟ้าซาตาน
อยู่กับสายลมเย็นใจ
นั่งนึกทบทวนเวลาที่ผ่านไป..เรื่องราวที่เลือนหาย
ความว่างเปล่าเดินย่องเบาๆเข้ามาทักทาย
จับมือฉันไว้ไม่คลาย..แล้วก้าวไปที่ปลายท้องฟ้าด้วยกัน
นึกถึงคนคุ้นเคยที่ได้รู้จัก
คนที่สอนให้ฉันเรียนรู้ถึงความรัก..และกล้าที่จะใฝ่ฝัน
เขาผ่านเข้ามา..
เปลี่ยนความรู้สึกในแววตา..ยามมองแสงตะวัน
รับรู้ได้ถึงความหอมหวานของคืนวัน..ยามมีคนเคียงข้างกันไม่ต้องเหงาใจ
นั่งอยู่ในมุมของความทรงจำ
มองดูภาพแห่งความสุขเหล่านั้น..ไม่อยากไปไหน
โอบกอดตัวเองเอนตัวลงนอนบนก้อนเมฆจากฟ้าไกล
สายลมจากดวงดาวกล่อมหัวใจให้หลับไหล..
หยุดความคิดไว้กับวันที่ผ่านมา
ทุกความรักที่ฉันได้สัมผัส
เปลี่ยนมุมมองให้เด่นชัด..สร้างความหวังให้ฉันตามหา
สอนให้มองโลกอย่างเข้าใจเติบใหญ่ไปตามครรลองของกาลเวลา
ให้โอกาสได้เป็นเพื่อนกับความเหว่ว้า..และหยาดน้ำตาของความสุขใจ
ในช่วงเวลาสั้นๆ
ความอ่อนหวานในคืนวันเหล่านั้น..
ทำให้ฉันพบความมหัศจรรย์ยิ่งใหญ่
สอนให้ฉันเลิกใส่ใจตัวเอง..เปลี่ยนชีวิตได้เพื่อใคร
อิ่มไหวไปกับคืนที่ต้องห่างไกล...
และสุขใจแค่ไหนในขณะที่ได้คิดถึงใครบางคน
อยากหยุดหัวใจเอาไว้ตรงนี้
ขอใครสักคนมาร่วมใช้คืนวันที่ดีเติมหัวใจให้คลายความหมองหม่น
ให้สัมผัสไอรัก...พร้อมเดินเคียงข้างฝ่าฟันสู้ทน
เป็นเธอได้ไหม..คนสุดท้ายที่มานั่งมองสายฝนถ่ายเทไออุ่นให้กันและกัน
15 พฤษภาคม 2547 02:09 น.
นางฟ้าซาตาน
เพราะไม่มีเธอ...
บทกลอนแห่งรักที่เคยพร่ำเพ้อเหมือนขาดหาย
เสียงสัมผัสแตกหักไม่วางวาย
ความเดียวดายลบเลือนความหมายของบทกลอน
เพราะกลั่นกรองจากความรู้สึก
ให้หัวใจระลึก..ให้ความรู้สึกคอยสอน
ทุกอักษรพรรณนาเพลินพาเว้าวอน
ท่วงทำนองแทรกซอนด้วยรักจากหัวใจ
บทกลอนแห่งรักในครานี้
เต็มไปด้วยสีสันแห่งความหมองไหม้
สัมผัสรักเลื่อนลอยดั่งว่าวขาดลอยไกล
อักษรที่เลือกใช้ขาดความหมายใดๆซ่อนมา
ไม่อยากเริ่มต้นบทกลอนใหม่
เหนื่อยกับการเลือกความคล้องจองให้วิญญาณกับภาษา
อยากหยุดพักคำรักไว้กับในความผูกพันที่มีมา
เปลี่ยนหยดน้ำตา..หยุดความเหว่ว้าไว้ที่รักของคุณ
11 พฤษภาคม 2547 12:23 น.
นางฟ้าซาตาน
นั่งอยู่ตรงนี้กับลมหายใจอุ่นๆ
แสงแดดยิ้มให้คนเคยคุ้นกรุ่นกลิ่นใส
อมยิ้มบางๆให้กับความว่างเปล่าในหัวใจ
เสียงนกร้องกระทบลึกลงไปให้หวั่นไหวถึงกลางทรวง
อีกนานไหมหนอ..
จะได้เคล้าคลอกับบรรยากาศใสๆห่างไกลเมืองหลวง
ริมข้างทางที่เดินไปกลบหัวใจด้วยกลิ่นข้าวคืนรวง
เสียงจากความเงียบอบอวลด้วยหมู่มวลดอกไม้ริมทาง
ระหว่างการเดินเล่นไปในยามเย็น
ความอบอุ่นของบ้านเกิดซ่อนเร้นในหัวใจที่เหินห่าง
นานเหลือเกินต้องจากบ้านไปไกลสุดระวาง
เพียงความคิดถึงเป็นสายใยเบาบางเชื่อมหนทางที่ห่างให้ใกล้ลงไป
ในสายลมที่พัดเอื่อย
ภาพในอดีตล่องลอยมาเรื่อยๆในความอ่อนไหว
ผู้คนมากมายเรื่องราวหลากหลายได้เกิดและผ่านไกล
ความสุขแอบมาทักทายให้หัวใจร้างไร้ได้อิ่มเอม
ฉันชอบคำว่า..เด็กบ้านนอก..
คำคอยบอกย้ำเตือนไว้..ไม่ปลุกปั่นใจให้หันเห
ยามใดเหนื่อย..อ่อนล้า..กลับมาจากเมืองใหญ่คนรวนเร
วิญญานของเมืองเล็กๆนี้..มิเคยปรวนเปรยังคอยปลอบประโลม
9 พฤษภาคม 2547 11:45 น.
นางฟ้าซาตาน
ประตูประดับดอกไม้สวย
เต็มเปี่ยมไปด้วยกลิ่นไอแห่งความรัก
ญาติสนิทมิตรสหายมากมายมาร่วมประจักษ์
เอื้อนเอ่ยทายทักอบอวลด้วยไมตรี
เมื่อความรักก่อเกิด
ความผูกพันบรรเจิดกำเนิดวันนี้
สองสายใยผูกกันยืนยันความรักที่มี
บอกผ่านพิธีเป็นสักขีพยานรักร่วมกัน
วันนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้น
คงต้องใช้คืนและวันดั้นด้นคืนค้นความฝัน
หนทางยังอีกไกล..เพียงสองใจร่วมฝ่าฟัน
ปลายทางแห่งนั้นคงอยู่ไม่ไกลเกินใจไป
วันหนึ่งอาจต้องเจอลมพายุพัด
ด้วยสองใจแน่นหนักจะประคองต้นรักนี้ไว้
หยั่งรากลึกมั่นเกี่ยวพันดวงใจ
ปลูกสร้างต้นรักไว้ด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกัน
6 พฤษภาคม 2547 08:43 น.
นางฟ้าซาตาน
ฉันคือความโรแมนติค
ช่วยเติมเต็มความหวานวันละนิด..ทำชีวิตรักให้สดใส
บางคนมีฉันมากเกิน..จนเลี่ยนไป
บางคนไม่ใส่ใจ..ไม่อยากมีฉันเป็นเพื่อนไว้..กลัวเสียฟอร์ม
ฉันแค่เป็นเพื่อนคุณ..ความรู้สึก
ให้คุณได้นึกทำอะไรแปลกไป..อย่างเช่นส่งดอกไม้หอม
หรือโทรศัพท์บอกคนรักของคุณก่อนหลับตานอน
ให้คุณอยากออดอ้อนเว้าวอนบอกความหมายของกันและกัน
วันใดที่ความรักจืดจาง
ฉันช่วยให้ความเหินห่าง..ก่อสร้างความฝัน
ให้รักของคุณกลับไปอยู่ในคืนแห่งความผูกพัน
ร่วมรับรู้..เวลาที่เคยได้รักกันว่าหวานชื่นเพียงใด
ฉันเป็นสื่อกลางให้คนขี้อาย
ได้บอกความหมาย..ในวันที่คุณรู้สึกหวั่นไหว
ฉันเพิ่มความกล้าให้คุณได้ทำสิ่งที่ตั้งใจลงไป
ให้ความรู้สึกดีๆที่เก็บอยู่ข้างในแสดงตัวออกมา
ฉันทำให้โลกของคนรักกันเป็นสีชมพู
ตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน..ลบคืนวันเหว่ว้า
เปลี่ยนเสียงหัวเราะจากหยาดน้ำตา
ทำให้ใครบางคนรู้ว่าหนึ่งนาทีที่อยู่ด้วยกันมีค่ามากเท่าใด
ฉันมาเติมสีสัน
ช่วยเติมเต็มความเชื่อมั่นเมื่อไม่ได้ชิดใกล้
ไม่ต้องพูดว่ารัก..ก็เข้าใจกัน..ในวันห่างไกล
เพียงการกระทำที่แสดงออกไป..บอกว่ายังมั่นคง
ฉันไม่อยากแสดงตัวตนมากเกินไป
เพราะอาจดูเหมือนไม่จริงใจ..มีเพียงความไหลหลง
ฉันจะปรากฏตัวออกมาบ้างเพื่อบอกคุณว่ายังซื่อตรง
ช่วยความสดชื่นให้คืนคง..ให้คนสองคนไม่หลงลืมว่าเคยรักกัน