3 ตุลาคม 2550 21:54 น.
นางฟ้าซาตาน
--------------------------------------------------------------------
สงสัยอยู่บ้าง..บางที
ความรักที่เคยมียังคงเหลือ...บ้างไหม
หรือเศษเสี้ยวที่มีอยู่..เป็นเพียงความผูกพันไกล-ไกล
ความอ่อนโยนในหัวใจ..จางไป..ในวันเวลา
ปลอบตัวเองด้วยเหตุผลร้อยพัน
ที่เราเป็นเช่นนั้น...เพราะห่างไกลเกินไขว่คว้า
อาจต้องเหงาบ้างในบางเวลา
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า...เรายังรักกัน
ปิดตาปิดใจไม่รับรู้
เดินย่ำ..จมอยู่กับความฝัน
เมื่อเธอเปลี่ยนไป..ไม่อาจปรับหัวใจตามทัน
สร้างโลกกำบัง..มีเธอในคืนวันต่อไป
สั่งตัวเอง...ให้ลืมตา
รับความเป็นจริงที่เราต้องจากลา..เลิกร้องไห้
อย่าโทษความไกล...มีเพียงหัวใจที่กลับกลาย
ทักทายกับความเดียวดาย..
-บอกตัวเองต้องอยู่ได้แม้จะไม่มีเธอ-
----------------------------------------------------------------
จริงๆเพื่อนอกหักมาหลายเดือนแล้ว
แต่เพิ่งมีโอกาสคุยกันยาวๆเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน
ดีใจที่เห็นเพื่อนเราเข้มแข็ง...กว่าที่คิดไว้
ชอบตรงที่เพื่อนบอกว่า
..แค่ระยะทางห่างไกลไม่ได้ทำให้หัวใจของเราเปลี่ยนไปหรอก
ด้วยธรรมชาติของมนุษย์มักจะไม่โทษตัวเอง
..ความไกลเลยกลายเป็นแพะรับบาป..
เมื่อหัวใจพ่ายแพ้ต่อความต้องการของตัวเอง..
นี่แหละ..ความรัก
มักจะทำให้เราเติบโตขึ้นเสมอ..
------------------------------------------------------------------
13 กันยายน 2550 23:18 น.
นางฟ้าซาตาน
------------------------------------------------------------------
เพราะเราห่างกันขนาดนี้
ความคิดถึงที่มีคงผ่านไปไม่ถึงโค้งฟ้า
พยายามแค่ไหน..ไม่อาจทำได้แม้เพียงสบตา
รู้บ้างไหม..ใจของฉัน..อ่อนล้า..เหลือเกิน
ดวงดาวที่เคยส่องแสง
ริบหรี่..อ่อนแรง..เลือนหายห่างเหิน
หรือเพราะน้ำตาทำให้คิดไปว่า...
...แม้แต่ดวงดาวบนฟ้ายังหมางเมิน..
อีกสักกี่วัน..ที่ต้องก้าวเดินอย่างเดียวดาย
หรือเป็นเพราะความเงียบงัน
จึงทำให้หัวใจหวั่นไหว..ไร้ความหมาย
คำขอจากฉันถึงดวงดาวที่พร่างพราย
ไม่อาจสมหวังได้..ดั่งใจต้องการ
ทุกคืนที่ดวงดาวรับฟัง
เธอเป็นตัวแปรสำคัญในคำอธิษฐาน
ขอดาวเอาไว้..ขอให้เรารักกันเนิ่นนาน
แม้กายเหินห่าง..ขออย่าให้ที่ว่าง..พาหัวใจให้ห่างไป
คำขอถึงดาวจะไม่ได้ผล
ถ้าหัวใจเราตกหล่น..หลงกลความอ่อนไหว
ดาวเป็นแค่พยานของความรักและเชื่อใจ
รักษาเอาไว้..ให้คงอยู่ตลอดไป..อยู่ที่เราสองคน
-----------------------------------------------------------------
กำลังโดนความไกลเล่นงาน..จนเหนื่อยอ่อน
ปลอบตัวเอง..ฟังเพลงปลุกใจ..
...อดทนเอาไว้..นะเรา...
เพราะคนที่อยู่อีกปลายฟ้าบอกไว้
..จะไปกับเขาได้...ต้องอดทน..
(เลี้ยงหัวใจให้เป็นทหารเข้าไว้...อุอุอุ)
อยากถามกลับไปว่า..แล้วเรา"อดทน"พอรึยัง?
----------------------------------------------------------------
ป.ล. ขอบคุณทุกคนที่แวะมาทักทายนะคะ
อาจจะไม่ได้ตอบกลับ
แต่ได้อ่านทุกคอมเม้นท์
ขอบคุณมากๆเลย
และคิดถึงเพื่อนๆพี่ๆน้องๆเสมอค่ะ
2 กันยายน 2550 22:26 น.
นางฟ้าซาตาน
-----------------------------------------------------------------
หลายครั้งที่เราต่างอ่อนล้า
เกือบโบกมือลาเส้นทางที่เราร่วมฝัน
อยากออกไปค้นหา..
เผื่อว่าจะได้เจอคนที่ใช่กว่าทุกวัน
ความรักแปรเปลี่ยนต่างกันไม่ซ้ำเวลา
หรือว่ารักของเรา..เติบใหญ่
มันจึงเปลี่ยนไป..เกินกว่าหัวใจจะเข้าใจหนักหนา
หรือเป็นเพียงความผูกพันของเวลา
สิ่งที่เราสัมผัสตลอดมา..เป็นอย่างที่ฉันเข้าใจ
ฉันคงเป็นแค่คำตอบของความว่างเปล่า
เป็นแค่คนอยู่ข้างๆทุกคราวที่เธออ่อนไหว
เป็นเพียงหน้าที่..ที่เธอต้องมาใส่ใจ
เป็นแค่ใคร..ที่เธอคอยห่วงใยเพราะความจำเป็น
ถ้าวันหนึ่งเธอรู้ซึ้งว่าไม่เหมือนเก่า
ช่วยบอกว่าเรา..ไม่เป็นเหมือนที่มองเห็น
ฉันจะรับความเป็นไป..ยอมในสิ่งที่เป็น
อย่าปิดบังซ่อนเร้น..อีกต่อไป
ไม่ว่าเธอจะรู้สึกเท่าไรในวันนี้
จะไม่เปลี่ยนแปลงความสดใสที่ฉันเคยมี..ไม่ว่าวันไหน
เราจะยังคงรักกัน..ไม่ว่ารักจะเปลี่ยนไปในรูปแบบใด
เพราะเธอคือคนที่ดีที่สุด เท่าที่หัวใจจะได้เจอ
-------------------------------------------------------------------
เพราะหัวใจคนเปลี่ยนไปได้ทุกวัน
เราไม่สามารถบังคับหัวใจให้รู้สึกเหมือนเดิมได้
..ถ้ามันจะต้องเปลี่ยน..
ยอมรับ..และทำให้ความรู้สึกดีๆคงอยู่..คงจะดีกว่า
-----------------------------------------------------------------
13 สิงหาคม 2550 20:48 น.
นางฟ้าซาตาน
-----------------------------------------------------------------
เมื่อไรเราจะได้เจอกัน
ฉันเฝ้าถามตัวเองเช่นนั้นเสมอ
กี่วันคืนแล้วนะ..ที่เราไม่ได้เจอ
เธอจะคิดถึงฉัน..บ้างไหมนะเออ..อยากรู้จัง
ในวันที่เดินผ่าน..
ไร้เธอเคียงข้าง..ร้างเส้นทางในรอยฝัน
ไม่เคยรู้สึกอ้างว้าง..แม้เพียงสักวัน
เพราะความรักของเธอนั้น..
..ช่วยเติมเต็มคืนวัน..ให้เต็มใจ
ฉันเป็นฉันได้ทุกวันนี้
เปี่ยมด้วยความมั่นใจเต็มที่ มีรอยยิ้มสดใส
เหตุผลเดียว..ที่ยืนอยู่ได้..ไม่ไหวคลอนไป
นั่นเพราะ..เสียงกระซิบจากที่แสนไกล..
บอกว่า..แม่ภูมิใจ..ที่ฉันเป็น..
--------------------------------------------------------------------
ฉันจำไม่ได้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เราสองคนไม่เคยได้คุยกัน
ที่จริงแล้วฉันเคยคิดมาตลอดเลยว่า
ภาพของแม่ไม่แจ่มชัดเท่าไรนักในความทรงจำของฉัน
แต่ครั้งสุดท้ายที่ได้ฝันถึงแม่ ทำให้ฉันรู้ว่า
แม่ไม่เคยเลือนหายไปจากชีวิตของฉัน แม่ยังอยู่ และฉันยังรู้สึกถึงแม่ได้เสมอ
การเดินทางในช่วงชีวิตที่ผ่านมา ชีวิตในวันที่ไม่มีแม่
ฉันไม่เคยเหงา ไม่เคยอ้างว้าง ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาดอะไรบางอย่าง
แม้ว่าเราจะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนานนัก
แต่แม่เติมเต็มทุกอย่างให้ฉันมาตลอด
แม่ไม่ได้อยู่กับฉันในทุกวินาทีที่สำคัญในชีวิต
แม่ไม่ได้ให้คำปรึกษาในครั้งแรกที่ฉันเริ่มรู้จักความรัก
แม่ไม่ได้เอื้อมมือมาให้ทุกครั้งในวันที่ฉันหกล้ม เหนื่อยล้า และต้องเจออะไรๆที่โหดร้าย
แต่รักของแม่ปกป้อง และโอบกอดฉัน พร้อมกับเสียงกระซิบข้างๆว่า แม่ภูมิใจในตัวของฉันเสมอ
วันหนึ่งที่เราได้เจอกันอีกครั้ง
ฉันจะบอกแม่ว่า ทุกๆวันที่ฉันเป็นฉันได้ แม่เป็นส่วนสำคัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
------------------------------------------------------------------
3 สิงหาคม 2550 23:06 น.
นางฟ้าซาตาน
-----------------------------------------------------------------
ทุกครั้งที่เธออ่อนแรง
ความรู้สึกนั้นแอบแฝงมาตามเส้นโค้งฟ้า
ฉันรู้สึกได้ทุกครั้ง..แม้เธอไม่เคยพูดออกมา
รับรู้ทุกครามากเกินกว่าที่เธอจะเข้าใจ
คงคล้ายๆทุกครั้งที่เธอไม่สบาย
หัวใจฉันกระวนกระวายไม่สดใส
มีอาการเดียวกันจนน่าประหลาดใจ
เธอก็รู้สึกได้..ไม่ต่างไป..จากที่ฉันเป็น
เพราะฉะนั้น---------------------------------------------
อย่าแกล้งทำเหมือนว่าสบายดี
เสียงที่ส่งผ่านมาที่นี่..รู้ดีว่าเธอเจ็บร้าว
เล่าให้ฉันฟังบ้าง..บอกผ่านเรื่องราว
วันคืน..ร้อนหนาว..เป็นอย่างไร
ฉันอาจทำได้แค่นั่งฟังเท่านั้น
ไม่อาจช่วยให้เธอคลายหนาวสั่นหวั่นไหว
แต่ฉันคนนี้..จะยืนอยู่เคียงข้างเสมอไป
ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดๆขึ้นก็ตาม
----------------------------------------------------------------
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนางฟ้าซาตาน
หน้าส่วนตัว
1113
