13 มีนาคม 2547 16:06 น.
นางฟ้าซาตาน
มองดูสายฝน...
ถามตัวเองว่า ทำหัวใจไปตกหล่นอยู่ตรงไหน
ตอบตัวเองไม่ได้ -- เลยฝากถามสายฝนไป
ฝนจ๋า -- รู้บ้างมั๊ย? หัวใจฉันอยู่ที่ใครบอกที
อยู่กับคนไกลใช่รึเปล่า?
หรือว่า..ตกอยู่ใกล้ๆคนที่นี่
ขอสารภาพกับสายฝนว่า..
ขอแอบนอกใจคนไกลซักนาที
ก็ดูสนุกดี -- ถึงแม้ว่าคนที่นี่เค้าไม่เคยมีใจ
12 มีนาคม 2547 19:36 น.
นางฟ้าซาตาน
ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลยตอนนี้
รู้บ้างไหม...คนดี ฉันกำลังเหงา
ฟังเพลงเศร้าๆ..นั่งดูรูปถ่าย
ที่บ่งบอกความเป็นไปของเรา
หยดน้ำตากับเสียงสะอื้นเบาๆ
ก็พรั่งพรูออกมา...
เมื่อไหร่วันวานจะย้อนกลับ
ในวันนี้เราเป็นเหมือนคนแปลกหน้า
ฉันอยากได้วันเวลาเหล่านั้นคืนกลับมา
ไม่ใช่...ทุกวันที่เหว่ว้ากับสายตาเย็นชาที่เธอมอง
12 มีนาคม 2547 10:21 น.
นางฟ้าซาตาน
แค่อยากเขียนกลอนระบายความสับสน
ถึง...คนๆหนึ่งที่อยู่ไกลอีกปลายฟ้า
อยากเขียนถึงเขาด้วยความรู้สึกของวันที่ผ่านมา
แต่คงเป็นไปไม่ได้...เพราะเวลาหมุนเปลี่ยนไป
อยากบอกว่าตอนนี้ฉันไม่เหมือนเดิม
วันเวลาที่เพิ่มเติมทำให้ฉันเป็นคนใหม่
เวลา...ช่วยให้ฉันเติบโตเปลี่ยนวัย
ไม่ใช่รักเขาเพราะความอ่อนไหว
แต่เป็นความรักของผู้ใหญ่ที่มั่นคง
11 มีนาคม 2547 18:41 น.
นางฟ้าซาตาน
ก็ยังคิดถึงอยู่
แค่อยากรู้สบายดีมั๊ย
นอนห่มผ้า...รึเปล่า
ชีวิตเป็นอย่างไร
เท่านี้ที่อยากรู้ ไม่ต้องใส่ใจ
แค่ห่วงใยเท่านั้นเอง