22 มิถุนายน 2550 17:50 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
บอกเธอว่าฉันไม่เป็นไร
ถ้าเธอเลือกจะไปกับใครนั้น
บอกเธอว่าเราแค่เพื่อนกัน
แต่ในใจนั้นมันคิดไปไกล
บอกว่าว่าให้เจอกับคนดีๆ
แต่ฉันนี้ก็แอบหวั่นไหว
แอบหวังให้เธอมองฉันที่ใจ
ข้างในมี...แต่เธอคนเดียว
ปากมันไม่ตรงกับใจ
คิดยังไงแต่ก็ไม่ได้พูดอย่างนั้น
รักในใจแต่ไม่เคยบอกเธอสักวัน
และไม่รู้ว่าจะมีวันให้เธอรับรู้เมื่อไร
...เมื่อความรักเข้าตา...โอ๊ะเจ็บ
22 มิถุนายน 2550 17:35 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
คอยบอกตัวเองให้ห้ามใจ
รู้ตัวว่าเป็นไม่ได้มากกว่านั้น
รู้..ว่ายังไงเธอก็คงไม่สนใจ คิดจะมองกัน
รู้ว่าเธอคงจะไม่ผูกพัน คงจะไม่มีใจ
ฉันก็เป็นเพียงที่ปรึกษา
คอยพยักหน้ารับฟังเธอปลอบเธอเมื่อร้องไห้
คอยบอกเพียงคำๆเดียวว่าไม่เป็นไร
คอยบอกว่ายังไงก็คงจะต้องคืนดีกัน
ถึงแม้ว่าเธอจะมองข้าม
ถึงแม้จะได้แค่มองตามหลังเธอกับเขา
ถึงแม้...จะไม่ได้คำว่าเรา
แต่..แค่ความรู้สักขอบคุณเบาๆก็ทำให้ฉันสุขใจ
17 มิถุนายน 2550 21:35 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
เห็นเธออยู่ตรงหน้า
แต่หาไม่รู้ความรักของเธออยู่ไหน
มองไม่เจอ...เธอคนเดิมที่เคยมีใจ
ไม่เหลืออะไร...ไม่เหลือใจให้กันอย่างเดิม
ถ้าหมดรักกัน
ก็อย่ามาทำว่าฉันมีความหมาย
ฉันไม่ได้โง่
ที่จะไม่รู้ว่าเธอไม่เหลือใจให้กันแล้ว
แค่เสียงเธอที่พูดมา ก็เข้าใจ
มอบให้แด่คนที่เคยรัก
3 มิถุนายน 2550 10:52 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ห่างกันไกลเกือบสุดขอบฟ้า
แต่ก็ยังมาพบกันจนได้
1 ในร้อย 1 ในล้านที่ทำให้ใจ
สดใสสดชื่นได้ทุกวัน...
ทั้งที่ได้พบปะเจอคนมากมายหลายหน้า
แต่ก็กลายมาเป็นฉัน..
..กับเธอที่เป็น "เรา" ให้ได้ผูกพัน
พรหมลิขิตชักนำให้พบพา
ขอบคุณที่ส่งเธอมาให้
คนที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรคนนี้
ขอบคุณที่ส่งคนดีๆ
มาดูแลและมีกันตลอดไป.....
คุณล่ะ เชื่อเรื่องพรหมลิขิตมั้ย??
3 มิถุนายน 2550 10:31 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ก็เป็นตัวเองอย่างนี้
อาจจะมีบางทีที่เธอรับไม่ได้
บางคราว...ที่ทำให้เธอหวั่นใจ
กับการกระทำที่เป็นไป..ดูไม่ธรรมดา
ฉันไม่ได้ดีกว่าใครเขา
ก็แค่เป็นตัวเรา..แล้วแต่ใครจะว่า
ถ้าเธอรับไม่ไหว ฉันขอโทษกับแต่ละสิ่งที่ฉันเคยทำมา
..เดินจากไปซะ อย่ามาทนอยู่กับสิ่งที่ฉันเป็น
ก็ขอโทษนะ ถ้าสิ่งที่ฉันเป็นอยู่ทำให้เรารักกันไม่ได้ แต่ก็ดีใจ ที่อย่างน้อยก็ขอบคุณที่เราได้เคยผูกพัน...
หน้าส่วนตัว
1244
