12 สิงหาคม 2551 18:45 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
เธอเป็นดั่งแสงสว่าง
ส่วนฉันเหมือนเงาจางๆใกล้จะหาย
เธอเป็นแสงตะวันส่องแสงมากมาย
เมื่ออยู่ใกล้..ฉันเหมือนไม่มีตัวตน...
ฉันอยู่ในความมืดมิด
ที่เธอเดินมาปิดไม่เห็นหน
ฉันอยู่ใกล้เธออย่างไม่มีตัวตน
จะแอบรักเธอก็กลัวความมืดมนของฉัน
..เข้าครอบงำ.
จะคิดรักยังไม่ได้
ความห่างไกลทำให้สับสน
ไม่กล้ารักเธอ..เพราะฉันคือเงาอันมืดมน
หมดทางจนแสงสว่างอย่างเธอ...จะหันมอง
27 กรกฎาคม 2551 19:12 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
เขาถามมีแฟนแล้วรึยัง
คำถามอย่างนั้นจะให้ตอบแบบไหน
กับเธอก็เหมือนคนรู้ใจ
แต่สถานะอะไรยังไม่รุซักที
ยังสับสนในชีวิต
ที่จะคิดกับเธอยังนั้น
ไม่รู้ว่าที่ทำอยู่ทุกๆวัน
เป็นความรักความผูกพันรึอะไร
เป็นแฟนกันไหมเธอ
ฉันพร่ำเพ้อจะถามคำนี้
ถามใจมานานจะบอกเธอยังไงดี
เอาอย่างนี้...ตกลงเป็นแฟนกัน
25 กรกฎาคม 2551 23:50 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
คนเขารักกันดี
ทำแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน
จะชอบคนรักของคนอื่นแล้วแย่งไป
ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำกัน
ทำเป็นโทรปรึกษางาน
ชวนไปกินข้าวบ้าง ก็แค่นั้น
แต่สายตาน้ำเสียงมันฟ้องกัน
พฤติกรรมต่างๆรู้ทัน...ฉันรู้เธอ
เลิกระรานเราเสียที
นับจากวันนี้ขอให้รู้ว่า
นอกจากเรื่องงานแล้วอย่าโทรมา
ท่องเอาไว้ขึ้นใจว่า..เบอร์นี้...ไม่มีคนของเธอ
23 กรกฎาคม 2551 15:50 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
เหงาใจ...
จะมีไหมทีใครจะมาเคียงข้าง
มีใหล่ให้พักพิง มีรอยยิ้มให้บางๆ
ให้ความอบอุ่นไม่เคยจางหายไป
ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน
คนที่คอยเหงาใจเป็นเพื่อนฉันคนนี้
คนที่รอมอบรอยยิ้ม โลกที่สดใสที่มี
อยู่ที่ไหนคนดี ฉันรอเธอตลอดมา
คนที่ถูกทิ้ง
หรือคนที่ไม่รักจริงทิ้งเขามาก็ได้
ฉันมองหาซักคนที่คอยอยู่ข้างกาย
คนที่เหงามาเคียงข้างใจนั่งเหงาด้วยกัน
9 เมษายน 2551 10:50 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
เธอจะรักใครฉันไม่สน
ฉันก็จะรักแต่เธอคนนี้
เธอจะแอบชอบใครที่ดี
ฉันก็จะมีใจให้เพียงเธอ
ถึงฉันจะไม่ดีเท่าไหร่
ไม่มากเกินเท่าใจเธอคาดหวัง
แต่จะทำเท่าที่ต้องการ
สุดความสามารถปัญญาที่มี
อย่าห้ามฉันเลยนะ
อย่าห้ามว่าไม่ให้รักขัดขวางฉัน
อย่าห้ามว่าไม่ให้รักกัน
โบราณว่ายิ่งห้ามยิ่งยุ...ห้ามใจไม่ทันแล้วเธอ
อยากมาน่ารักเองทำไม..
หน้าส่วนตัว
1965
