4 ธันวาคม 2547 20:43 น.
นางนาคน้อย
เริงระบำ รำร่าย บนผืนทราย
ฝนกระหน่ำ ตกดั่งสาย ชลาสินธ์
ฉันนั่งดู ร่ายรำ ระบำดิน
อวลด้วยกลิ่น ไอดินหอม พร้อมไอเย็น
1 ธันวาคม 2547 20:07 น.
นางนาคน้อย
ผิด ไหมที่ห่วงเจ้า ทรามสงวน
หรือ ว่าพี่ไม่ควร รักเจ้า
ที่ บอกว่าไม่ควร ทำนั่น ทำนี่
หวง ก็เพราะรักเจ้า จวบสิ้นดินสลาย
ผิด หรือที่รักเจ้า ทุกวันเฝ้าเพ้อเฝ้าฝัน
หรือ เจ้าไม่แบ่งปัน ความรักนั้นให้พี่เลย
ที่ คอยว่าตักเตือน เจ้าอย่าเชือนแชทำเฉย
หวง เจ้าจึงอยากเชย ชิดเจ้านั้นเพียงผู้เดียว
อย่า ทำหน้าบูดบึ้ง ทำบึ้งตังเสียจริงเจียว
งอน แล้วพี่จะเกี้ยว ไม่เคยเลี้ยวลดจากเจ้า
พี่ ทำก็เพราะรัก เจ้าอย่าหักรักของเรา
นะ จ๊ะอย่าหน้าเง้า พี่รู้เจ้าไม่โกรธจริง
หน้าส่วนตัว
1160
