26 พฤศจิกายน 2546 09:50 น.
นาคา
คืนวันที่ล่วงไป
มันได้พาหัวใจของฉันหายไปตามกาลเวลา
ความห่างเหินที่เรามีให้กัน
ดูเหมือนมันจะทำให้ความสันพันธ์และความรู้สึกที่มีต่อเธอนั้น
ลดน้อยลงไปด้วย
ยิงนานเท่าไร ความรู้สึกคิดถึงที่เคยมีอยู่มากล้นในหัวใจ
มันกลับลดลงจนแทบจะไม่เหลือร่องรอยให้เห็นอีกแล้ว
เธอหายไป หายไปพร้อมกับความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กับฉัน
แล้ววันนี้เธออยู่ไหน
เธอรู้ไหมว่าเธอได้ทำให้ฉันรู้สึกกับเธออย่างนี้
รู้สึกว่าเธอไม่มีค่าที่ให้ฉันคิดถึงและเฝ้ารอ
ถ้าเป็นไปได้
ฉันอยากย้อนวันเวลา
กลับไปตรงนั้นอีกครั้ง
ตรงที่เคยมีเราสองคน
แต่....ฉันจะไม่ขอเลือกทำอย่างวันนั้น
ฉันจะขอเอาหัวใจของฉันกลับคืนมา
มาไว้กับตัวฉัน
ช่วยฉันได้ไหมสายลม
ฉันพัดเอาความรู้สึกที่ฉันมีกับเธอในวันนี้ห่างหายไป
แล้วช่วยพัดพาหัวใจของฉันคืนมา
26 พฤศจิกายน 2546 09:46 น.
นาคา
ทุ่มเทกับความรักไม่รู้เท่าไร
ทุกอย่างที่ทำไป ไม่รู้จะมีค่า
ให้เธอนั้นหัน มาเมตตา
กับสิ่งที่ชายบ้าๆ คนนี้ทำลงไป
ดูแล ห่วงใยอยู่ทุกเมื่อ
ช่วยเหลือ ทุกสิ่งที่ทำได้
คิดถึงเมื่อยามอยู่ห่างไกล
แต่ไม่รู้เมื่อไร ถึงจะได้ ใจเธอ
26 พฤศจิกายน 2546 09:40 น.
นาคา
วันก่อนเธอยังคงเป็นเพื่อน
ที่คอยทักเตือนยามฉันเผลอ
เฉฉัยด้วยความที่รักเธอ
ให้ฉันหยุดคิดไว้นิดหนึ่ง
วันวานเธอเป็นยิ่งกว่าเพื่อน
มันเหมือนทุกลมหายใจมีแต่ความคิดถึง
ไม่ยอมห่างไกลใครคำนึง
สองเหมือนหนึ่งดวงใจเดียว
วันนี้เธอหายไปไหน
ทิ้งฉันเอาไว้ให้โดดเดี๋ยว
ไม่เหลือภาพวันเก่าแม้สักนิดเดียว
จะเหลียวหาอย่างไรก้อไม่เจอ
หน้าส่วนตัว
807
