13 สิงหาคม 2551 19:37 น.
นาคะพรรณ
.....ล่องลอยคว้างห่างไกลไร้ลำต้น
ร่วงโรยหล่นจากใบไกลถิ่นฐาน
ตกลงสู่แดนดินถิ่นกันดาร
เฝ้ารอกาลฤดูเปลี่ยนหมุนเวียนวน
ข้าวเปลือกน้อยสีทองเหม่อมองฟ้า
ปรารถนาฟื้นกายด้วยสายฝน
มีดินชุ่มนุ่มอ่อนแอบซ่อนตน
ให้รอดพ้นภัยพาลข้ามผ่านวัย
ทั้งนกหนูปูปลาออกหากิน
ทุกทั่วถิ่นท้องนาที่อาศัย
จนเหลือรอดจากศัตรูผู้ทำลาย
แตกก้านใบงอกงามตามสายพันธุ์
เป็นต้นกล้าพริ้วไหวในท้องทุ่ง
กลิ่นหอมฟุ้งเขียวขจีสร้างสีสัน
ยามลมโยกเย็นย่ำร้องรำพัน
เพลิงตะวันโบกมือลาสู่ราตรี
เข้าสามเดือนกอดประคองตั้งท้องอ่อน
อรชรโบกสะบัดผลัดเปลี่ยนสี
เหลืองทองสุกผ่องอำพันทั่วนาปี
ดุจนารีแม่รักลูกด้วยผูกพัน
ถึงฤดูเก็บเกี่ยวผลผลิต
หลายชีวิตลงแรงอย่างแข็งขัน
ร่วมลงแขกกลางแดดร้อนโรมรัน
คุณอนันต์อิ่มแท้....แม่โพสพ
8 สิงหาคม 2551 15:16 น.
นาคะพรรณ
....กระทบผิวกายแต่ใจสั่น
ไร้สีสันรูปรสและกลิ่นสี
เย็นยะเยือกจับจิตขึ้นทวี
ทุกครั้งที่ลมแห่งเหงาเข้าครอบใจ
ยิ่งเย็นย่ำใกล้ค่ำยิ่งย้ำเจ็บ
ฝืนทนเก็บซ้อนอุราน้ำตาไหล
ทำได้เพียงแหงนมองดาวบนฟ้าไกล
เฝ้าระบายเรียกหารักใครสักคน
เมื่อไรเล่าลมแห่งเหงาเจ้าจะจาก
พัดพาฝากความเศร้าไปให้ไกลพ้น
เก็บความรักหอบไออุ่นมีตัวตน
ให้ได้ยลใครสักคนจนนิรันดิ์
ขอสายลมแห่งเหงาที่เฝ้าพัด
โบกสะบัดพัดวีวจีฉัน
โปรยคำหวานผ่านกวีที่รำพัน
มอบกำนัลแด่รัก...ที่ภักดี
ปล. พรุ้งนี้จะกลับบ้านนอกแล้วครับ ขอสายลมแห่งความเหงาอย่าได้พัดมาในชีวิตเพื่อนๆ ทุกคนมากนัก เพียงแค่รู้สึกเบาๆ ก็พอ
ขอบคุณครับ.......
7 สิงหาคม 2551 10:03 น.
นาคะพรรณ
มองวิหคโบยบินเกิดจินตนา
บนนภากว้างไกลใจคิดถึง
ปิดตาลงสูดหายใจคิดคำนึง
รวมเป็นหนึ่งกับนกน้อยล่องลอยไป
เส้นขอบฟ้าแสนไกลจะไปหา
ดวงดาราพรั่งพรายได้ชิดใกล้
โลกกว้างใหญ่คงไม่เกินปีกบินไป
ช่างสุขใจชื่นชีวาในอารมณ์
เมื่อร้อนกายบินไปในธารา
สกุณาเล่นสนุกแสนสุขสม
เหงาหัวใจแสงสีเสียงมีให้ชม
ทั้งคลื่นลมดงดอกไม้สายแสงจันทร์
มองตัวเองเดินบนดินบินไม่ได้
ฟ้ากว้างไกลทำอย่างไรให้ถึงฝัน
เปิดดวงตาปล่อยหัวใจไปพร้อมกัน
แดนสวรรค์อยู่ที่ใจ...ใช่ปีกบิน
Photo by Arkom Nahka
6 สิงหาคม 2551 13:03 น.
นาคะพรรณ
นาฬิกา...เดินไปในทางเก่า
เพื่อบอกเล่าเช้าเย็นเป็นจุดหมาย
แม้ในยามค่ำคืนฝืนเดินไป
เพียงฝากไว้ในสายตาเวลามอง
ฉันก็เป็น...คนเดินบนทางเก่า
รอเพียงเจ้าเช้าเย็นเป็นเจ้าของ
ทุกค่ำคืนนั่งท้าวคางตั้งตามอง
รอเจ้าของบอกว่ารัก...สักเวลา
นาฬิกา...เดินช้าเวลากลับ
เข็มขยับสับทิศผิดองศา
เช้าเป็นเย็นค่ำเป็นสายหน่ายเวลา
กลับมีค่าเมื่อเจ้าจับปรับไขลาน
ฉันยังคง...เดินหลงพะวงหา
รอเวลาคืนกลับรักขับขาน
เช้าจรดเย็นเป็นของเจ้าตลอดกาล
จนหมดลานรักเธอ...ชะเง้อมอง
5 สิงหาคม 2551 16:30 น.
นาคะพรรณ
...สาดกระสุนเกลื่อนฟ้าดังห่าฝน
ดวงดาวหม่นโศกศัลย์ขวัญผวา
ลมเกรี้ยวกราดกรรโชกโกรธา
ประหนึ่งฟ้าพิโรธลงโทษทัณฑ์
รัตติกาลสีเลือดแดงฉาน
ทรมานโศกาอาสัญ
ปีศาจร้ายถาโถมโรมรัน
แหลกสะบั้นอุราอาลัย
สวดส่งวีรชนคนกล้า
พสุธาสิงสู่อยู่อาศัย
สาปส่งอาเพศพวกจัญไร
แผ่นดินไทยอยู่ยงคงกระพัน
หน้าส่วนตัว
5019
