18 กันยายน 2550 20:57 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ล า ง - ล า ง . .
ห่าง.. จนมองไม่เห็น..
หมอกบังตา.. ภูผาพาเร้น..
หรืออะไรพาให้เป็น.. อื่นไป..
จ า ง - จ า ง . .
แค่ห่าง.. ก็เป็นคนใหม่..
ช่างลืมง่ายดาย..
ทิ้งคนคอย.. ให้คอยหาย.. ใจทดท้อ..
บ า ง - บ า ง . .
ความผูกพันที่ไม่มีวันสานต่อ..
อยู่ไหน.. จะไปง้อ..
แค่ขอ.. ขอแค่ความรู้สึกดี - ดี..
จ า ง - จ า ง . .
ระบายสีบนโลกกว้าง.. ยามนี้
ความคิดถึง.. แทนด้วยสีใดก็ไม่พอดี..
นอกจากความเสียใจที่.. แทนด้วยสีของน้ำตา..
ล า ง - ล า ง . .
หรืออยากให้ความห่างบอกความรู้สึกว่า..
ไม่เคยอยู่ในสายใจ..
..และไม่เคยเห็นในสายตา..
โปรดอย่าทำอย่างนี้เลยนะ..
..เพราะถ้าคุณอยากจะฆ่า..
..ก็ขอแค่โทรมาบอกว่า.. ไม่รักแล้ว..
.. .. .. .. .. .. .. .. ..
17 กันยายน 2550 17:17 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ลบรูปจากคอมพิวเตอร์
ลบเบอร์ออกจากมือถือ
ลบเรื่องราวเก่า ๆ ลบชื่อ
ลบว่าคุณคือใคร
ลืมว่าเคยได้รู้จัก
ลืมว่าเคยเกือบจะรัก ฝากใจให้
ลืมว่าระหว่างเราเคยเป็นอะไร
ลืมว่าใครเคยสำคัญ
จะหมุนเวลาย้อนกลับ
ไปในวันที่ไม่เคยรับรักใครทั้งนั้น
ยังไม่เริ่มต้น ยังไม่ผูกพัน
ไร้ซึ่งความสำคัญใด ๆ
อาจไม่ใช่คนเก่งกล้า
แต่จะตั้งหน้าตั้งตา ลืมคุณให้ได้
และไม่เข้มแข็งพอที่จะเก็บคุณไว้
เพราะคุณไม่เคยจริงใจอะไรเลย
.. .. .. .. .. .. .. ..
16 กันยายน 2550 16:58 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ในความนิ่งเฉย..
เคยสนใจกัน.. บ้างไหม..
รู้จักมานาน.. เคยผูกพันบ้างไหมหัวใจ..
เคยรู้หรือเปล่าว่าใคร.. แอบมอง..
ในความเคยคุ้น..
แต่ไม่เคยมีความอบอุ่น.. เกี่ยวข้อง..
แอบฝากใจหมายปอง..
ไม่รู้จะต้องทำอย่างไร..
ในคำว่า.. เพื่อน..
รู้สึกเหมือนกำลังถูกทำร้าย..
รักนะ.. รัก ๆ ๆ ๆ รักมากมาย..
เพียงแต่ไม่กล้าบอกออกไป..
..ว่าใจรัก..
.. .. .. .. .. .. .. ..
ในรถ.. บนเส้นทางกลับบ้านหลังเลิกงาน..
ระยะทางไม่ไกล.. แต่ใช้เวลาเกินชั่วโมง..
เพราะรถติดมากกกกกกกกกกกกก..
แต่เป็น 1 ชั่วโมงของความสุขอย่างแท้จริง..
เพราะได้ฟังเพลงโดยไม่มีคนอื่นรบกวน..
ไม่มีเสียงลูกค้า.. ไม่มีเสียงเจ้านาย..
ไม่มีเสียงโทรศัพท์..
บางทีฝนตก.. ดีเจก็เปิดเพลงเหงา ๆ ..
บางทีแดดจัดจ้า.. ดีเจก็เปิดเพลงอารมณ์ดี..
ยิ่งตอนนี้.. ปลายฝนต้นหนาว..
คลื่นวิทยุที่ฟังกำลังจะจัดคอนเสิร์ตเพลงเก่า..
ก็เลยได้ฟังหลาย ๆ เพลงที่ไม่ได้ฟังนานมากแล้ว..
ยกตัวอย่างเช่นเพลงนี้..
.. .. .. .. .. .. .. ..
เมื่อดวงใจมีรัก..
ดั่งเจ้านกโผบิน..
บินไปไกลแสนไกล..
หัวใจฉันก็ลอยลับไป..
ถึงแดนดินถิ่นใดนะใจ..
โอ้.. ดวงใจเจ้าเอ๋ย..
.. .. .. .. .. .. .. ..
ฟ้าแดง - แดง..
ตะวันรอน - รอน..
คิดถึงคนบางคนจังเล๊ยยยยยยย..
เฮ่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !
.. .. .. .. .. .. .. ..
เมื่อต่างเราก็รัก..
จักเกรงกลัวฉันใด.. ใจเรานั้นแน่นอน..
ขอให้เธอมั่นใจรักจริง..
รักเธอจริงมั่นใจขอวอน..
ก่อนตัดใจ.. ร้างรา..
.. .. .. .. .. .. ..
1 กันยายน 2550 22:05 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ฉันไม่กล้า..
แม้เพียงแค่จะถามว่า.. คิดถึงบ้างไหม..
ไม่กล้าพอจะขอ.. ให้เข้าใจ..
และไม่รู้ว่าจะเข้มแข็งพอไหม..
..ถ้าเธอตอบว่าไม่.. ไม่เคยไยดี..
ฉันไม่กล้า..
ทั้งที่ต้องการน้ำใจมากกว่า.. ที่เป็นอยู่อย่างนี้..
ไม่กล้าขอ.. ได้แต่รอ.. รอทุกเวลานาที..
และจะรอต่อไปอย่างยินดี..
..โดยไม่มีเงื่อนไขใด - ใด..
.. .. .. .. .. .. .. ..
ฉันไม่กล้า..
เพราะรู้ตลอดเวลา..
ว่าอะไร.. เป็นอะไร..
.. .. .. .. .. .. .. ..