19 พฤศจิกายน 2548 22:19 น.
นัทนิตย์
ขนมที่ส่งมาให้
เหมือนดวงใจส่งมาหา
เมื่อความหิวได้เวลา
ฉันก็คว้ามาขบกิน
ขนมเธอทำจากมือ
ฉันก็ถืออย่างถวิล
เฝ้าระวังมิให้ตกดิน
แมลงวัน ไร ริ้น มิให้ตอม
ถ้าขนมคือความรัก
ฉันก็จักทะนุถนอม
ไม่แลบเลียให้เสียฟอร์ม
หากค้อมกายก่อนเคี้ยวกลืน
หากขนมแทนหัวใจ
คงร้องไห้สะอึกสะอื้น
เมื่อแต่ละวันแต่คืน
เสี่ยงจุดจบถูกขบเคี้ยว
8 พฤศจิกายน 2548 20:17 น.
นัทนิตย์
กวัดไกวไหวซ้อนสะท้อนแสง
รุนแรง-เบาบาง ระหว่างฝัน
โยงใยสายยาวมิเท่ากัน
ส่วนสั่นสาดส่ายระบายฟ้า
หลากสีสดใสไสวสี
พลิกพลิ้วริ้วฤดีปรารถนา
ระยิบระยับกับนภา
แรรูปละล้าเริงระบำ
โล้นรูปงดงามยามตะกาย
เปลี่ยนโลกเฉิดฉาย เช้าและค่ำ
แปรสีริบบิ้นปลิ้นทรงจำ
ปรับถ้อยปล่อยคำมิคุ้นเคย
ริบบิ้นสิ้นสายอยู่ปลายฝน
จ่อมโลกวกวนจนนิ่งเฉย
เก็บเกลียวกลืนฝันวันผ่านเลย
ยอมหัวใจเชย...อยู่เดียวดาย
7 พฤศจิกายน 2548 13:21 น.
นัทนิตย์
ผู้ชายที่เธอรัก...
เขารู้จักบ้างไหมความอ่อนหวาน
เขาเข้าใจหรือไม่ความทรมาน
ปล่อยให้เธอนอนเฝ้าบ้านอยู่คนเดียว
ผู้ชายที่เธอรัก...
เขาตระหนักบ้างไหมในส่วนเสี้ยว-
ความห่วงใยในวิถีที่กลมเกลียว
ในโลกมิแปลกเปลี่ยวของบางคน
ผู้ชายที่เธอหลง...
อาจยังคงพรั่งสำเนียงเสียงด่าก่น
ให้เธอเจ็บจุกร้าวเศร้าสุดทน
ในบ้านอันมืดมนเธอเลือกมา
ผู้ชายที่รักเธอ...
ยังห่วงใยเสมอ...ปราถนา-
จะคอยปลอบรอรับซับน้ำตา
รอจนกว่าเธอสุดทน...จนเห็นใจ
6 พฤศจิกายน 2548 17:14 น.
นัทนิตย์
บ้านหนึ่งหลังตั้งเด่นเป็นสง่า
คือบ้านใครกันหนาช่างน่าอยู่
เจ้าของบ้านเป็นอย่างไร...ใคร่ถามดู
ที่อยากรู้เพราะชอบบ้านเมื่อผ่านมา
ตัดสินใจเคาะประตูให้รู้แน่
ถึงแม้อาจต้องเสี่ยงเสียงก่นด่า
ทันทีที่ได้พบได้พูดจา
เจ้าของช่างน่ารักและใจดี
หาน้ำหาท่ามาต้อนรับ
เชื้อเชิญสู่ห้องหับเหมือนมักจี่
มิรู้จักแต่รู้ใจยื่นไมตรี
เปิดซีดีบรรเลงเลือกเพลงให้ฟัง
ให้ทำตัวตามสบายไม่ห้ามหวง
มิกลัวเกรงถูกหลอกลวงจ้วงแทงหลัง
ช่างไว้ใจ ใจพเนจร อาทรจัง
มิปิดบังหากตั้งจิตเป็นมิตรแท้
ใจดวงน้อยที่ลอยเลื่อนเหมือนเร่ร่อน
จึงได้ย้อนกลับมาพักประจักษ์แน่
บ้านหลังนี้แหละที่รอ...ที่อยากแล
ติดอยู่แต่ว่าเจ้าของจะต้องการ
เหลือบไปเห็นรูปถ่ายบนชั้นโชว์
คนข้างข้างผมผูกโบว์-เธอยิ้มหวาน
ช่างโชคดีมีเขาอยู่ด้วยอีกนาน
กลับมองเรา...แค่คนผ่าน...เจ้าของบ้านใจดี
เมื่อผ่อนคลายหายเหนื่อยมิเมื่อยล้า
จึงเอ่ยลาห่างไกลใช่หลีกหนี
จะจดจำสิ่งงดงามตามฤดี
มิได้อยู่ร่วมชีวีก็สุขใจ
แค่นิดหนึ่งความอาทรสะท้อนมา
ก็เหมือนช่วยหนึ่งชีวาให้สดใส
ให้มีแรงได้สืบเท้าก้าวต่อไป
ค้นหาบ้านหลังใหม่ไว้พักพิง
หน้าส่วนตัว
1082
